نبشتہ کار: ڈاڈا ملنگو
من لوگ ءَ نشتگ ات آں کہ سنگتے ءَ پون کُت کہ موسم وش اِنت، بیا کوہ ءَ رو این ءُ چکرے جن ایں۔ من گوشت “شر اِنت، بیا گڑا من لوگ ءَ آں”
سنگت آتک، ما در آتک ءُ چہ دوکان ءَ پیپسی ءُ شنگُروک زرت، پد ءَ گوں کوہ ءِ رسگ ءَ مئے سیکل پنچر بوت، سیکل کمو میار ءَ کُت ءُ دیمتراں ایر کُت۔ ما دیم ءَ شُت ایں، کُنرے چنڈ ات ءُ چینگ ءَ لگ ات ایں۔ گُڑا سنگت وتی کسہ ءَ کنگ ءَ ات۔
وھدیکہ ما گوں کُنر ءِ چینگ ءَکِسہ ءَ گلائیش ات ایں کہ اناگت ءَ سر چست کُت کہ یک مردے گوں سلاھاں مئے کش ءَ آتک ءُ اوشتاتگ۔ وھدے کہ من دیست، چاراں اکتر اِنت ءُ گوں ڈاکاں کندگ ءَ لگ اِت ھھھھھھ ، گْوشت ئِے “من شمئے سرجمیں گپ اشکُتَگ اَنت”
منی ھمراہ ءَ گْوشت “ما وَ انچو دنیا ءِ گپ ءَ ایں”
اکتر ءَ گْوشت آ گپ یلا کن شمئے راز نوں پاشک بوتگ اَنت۔ من ءَ شکرے دپ ءَ ات، جلدی کش ات ءُ گوں پیپسی ءَ گولگوے جَت کہ اکتر مہ زانت کہ من شکر ور آں۔ ما دْورت ءُ دُرابات بوت ایں ءُ من پیپسی دات، کمو وارت ئےِ۔ من گُشت بہ ور، گُشت ئِے پیپسی شکر ءِ تام ءَ کنت بہ زان تو شکر ور ئے ھاں، شر من اُستاد ءَ ھال دے آں من ھمائی ءِ کِر ءَ روگ ءَ آں، من انا من نہ ورگ ءَ آں ایشی ءَ وارتگ۔ اکتر ءَ گْوشت شر اِنت۔
الی جان: سنگت پُشت ءَ پیداک ءَ اَنت، بینگے گِرگ ءَ اَنت بل ئِے کمو پیپسی ور اَنت۔ آ سیکل شُمئیگ ات؟
منی ھمراہ گْوشت “ھو پنچر بیتگ ما ھمود ءَ ایر کُتگ”
الی جان ءَ گوشت ھو گڑا بینگ شمئے سیکل ءَ کِر ءَ ات، شما نہ دیستَگ، انا نہ دیستَگ۔
الی جان: گُڑا شما شکاری نہ اِت
سنگت اتک انت ، دیوان بوت ءُ سنگتے گوشت اِے وھد ءَ شما اد ءَ چے لوٹ ات؟ اکتر ءَ دیم منی نیمگ ءَ کُت، مسکرایے کُت ءُ گوشت ئےِ کہ سنگت نوک سیریں پسوری انت، پسیں کُنر، پس ءِ ورگ ءَ آتکگ۔
ھو ما انچو تر ءُ گردی ءَ آتکگ ایں۔ اکتر ءَ گْوشت شمئے سیکل پنچر انت گڑا شمارا پنچر ءِ سامان گون اگاں انا؟
انا مارا گون نیست ۔ شر اِنت گڑا من گْوانڈاں گْوش آں بل ئِے کار اَنت ئِے گوں ۔۔۔
اکتر سکیں مھروان ءُ مسکرا بازیں ھمبلے ات ءُ تمردیں سرمچارے ات۔۔۔
اکتر تو زمین ءِ ھک ادا کُت ءُ وت ءَ راجدپترا ابدمان کُت۔
ھمبلو باگیں بھشت ءَ بات ئے۔
