نبشتہ کار: میجر مجید
انچش کہ من پیسر ءَ یک کبر نمدی یے میر گوس بکش ءِ نام ءَ نبشتہ کتگ اَت ءُ شمئے دیم ءَ گْوست، گڑا من چہ واجہ ءَ ھمے لوٹ کتگ اَت کہ منی چیزے سوال اَنت ایشانی جواب بدے پرچاکہ مردم مُدام زندگ بیت نکنت بلے تو منی واب ءَ بیا ءُ منی سوالانی جواب ءَ بدے۔
گڑا دوشی کساس شپ ءِ سے بج ءَ واجہ منی واب ءَ آتک گُڑا چاراں داں واجہ پیداگ اِنت بلے واجہ پُر سلاہ اِنت ! تُپنگ، کتار، کاٹار، زھم ءُ اسپر بڈ ءُ سنج ءَ اَنت ئِے
من ھَیران بوت آں، مُردنی اِنت من میر ساھب اے دْروشم ءَ ھجبر نہ دیستگ.
چہ دْروت ءُ دْرھبات ءَ پد من جست کت کہ واجہ تو اد ءَ جنت ءَ ھم تُپنگ ءُ کتار ئے!؟
گْوشت ئِے ھو جنت ءَ ھم بکشو ءِ چاریگ ءُ دلّار چہ دُز راھے ءَ آتکگ ءُ سر بوتگ اَنت پمیشکا من تُپنگ ءُ کتاراں! بلے تْرند تْرند ءَ من ءَ گْوشت ئِے کہ میجر! ترا زاناں منی کومدوستی ءِ سر ءَ شک ھست کہ تو اے رنگیں جست کن ئے؟ تئی ھیال ءَ من زندگ بوتین آں من بکشو ءِ اوٹ ءُ الیکشن ءُ سیاست ءَ بھر زرت؟ ءُ ترا یاد بیت کہ 1988 ءَ میر جلال ھان ءِ گِس ءَ شُما گوں من ملاکات کت، من چے گْوشت؟
من ھمے گْوشت کہ من ءَ اگاں سد سلاھبندیں مردم بدے اِت من وتی منشور ءَ تِچک ءَ آزادی گپ ءَ نبشتہ کناں، ولایتی وتواجهی ءُ راجی آجوئی آ وتی جاہ ءَ، تو منی اے گپ زاناں شموشتگ اَنت؟ ءُ مروچی سائجی ءَ بگر داں پیرکوہ داں بگابند سرمچارانی وتی سرکار ءُ ھاکمی اِنت۔
زھر زھر ءَ گْوشت ئِے مجید ! من گڑا کجام شرم ءَ بکشو ءِ سیاست کتگ اَت، من وتی زند پہ بلوچ ءِ دیمروی ءِ ھاتر ءَ ندر کتگ من سودا بازی نہ کتگ، من بان ءُ بیلڈنگ نہ بستگ، من وتی گریبی جاہ ءَ بلوچ ءِ ھزمت کتگ۔ ءُ اے ورنا ءُ پدریچانی نام ءَ کہ تو گرگ ءَ ئے اے منی سیاسی وارس نہ اَنت، منی سیاسی وارس مروچی سرمچار اَنت، منی سیاسی وارس منی شیرزالیں مات ءُ گْوھار اَنت، ھما ورنا کہ مروچی گوں دژمن ءَ جیگ پہ جیگ اَنت۔
پد ءَ تْرند تْرند ءَ درائینت ئِے “مجید! چہ منی نیمگ ءَ اے اوٹ پنڈوکاں بگوش کہ منی نام ءَ کارمرز مکن اَنت، من وتی زند ءَ چوشیں لگوریں سیاست نہ کتگ ءُ آ وھد ءَ کہ من اوٹ ءِ سیاست کتگ من ءَ دگہ راہ نہ بوتگ من لاچار بوتگ آں، مروچی بلوچ شھیدانی ھوناں یک تِچک ءُ مادنیں راھے کشّ اِتگ، باید اِنت کہ اے راہ ءَ کسے سربتگ مہ بیت اگاں مروچی کسے بکشو ءِ اوٹ ءُ سیاست ءَ بکنت راجدپتر آئی ءَ نہ بکش اِیت، آ چو سادک، جاپر، الھیار، باجو ءُ چنو ءُ داب ءَ راجدپتر ءَ ٹِکّ ءُ نشان بیت، ءُ مروچی کہ بلوچ ءِ ننگ ءُ ناموس، چادر ءُ چاردیواری ھیرامنڈی ءِ بچّاں لگتمال ءُ بے پردگ کتگ کجام بے تامیں بلوچے بہ بیت کہ آ اے وھد ءَ اوٹ ءُ بکشو ءِ سیاست ءَ نکنت گڑا من چوں اے کار کُتگ اَت! من سک بژنیگ آں کہ منی پدریچ ھم گوں ھمے اوٹ پنڈوکیں سیاستداناں ھمراہ اَنت۔
مجید! ایشاں بگوش کہ چوش مکن اِت، منی کبر ءَ سُبک مکن اِت، چہ ھمد ءَ یک بلوچی بتلے ھم گْوشت ئِے کہ:
چہ بچکاں لج بریناں چُک جنکیں شرتر اِنت
چہ جنکاں ننگ بریناں مات ءِ سنٹی بھتر اِنت.
(ھمد ءَ من ءَ بُست بیت ءُ من سک بژنیگ بوتاں کہ باز سوال انگت پشکپتگ اَت۔)
تپاکی آجوئی ءِ مانزمان اِنت۔
بلوچستان آجو بات۔
