نبشتہ کار: اکرم شوھاز
ما داں چند وھدے ءَ نند این ءُ ھمے پاکستان ءِ نگن زوالیں دلاراں چار ایں مئے مات ءُ گْوھارانی سریگ دور داتگ ءُ لگتمال کُتگ۔ مارا ھمے چارگ لوٹ ایت کہ ما چے ءَ زندگ این ءُ پہ ما دگہ چے پشکپتگ۔ انگت ما چمّاں جھل کنان ءَ نند این ءُ بہ چار ایں کہ پہ ما کجام ازت پشکپتگ؟
گِند ئے مرچاں مارا وت ھمے جنگ ءِ پڑ ءَ ھوار بوگ لوٹ ایت۔ مرچی بہ چار کہ مات ءُ گْوھار ھمے کشکانی سر ءَ کپتگ ءُ ارس گوار اَنت ایشاں ناں کمبل گند اَنت ءُ ناں سرجاہ ھست اَنت۔ وتی گار ءُ بیگواھیں تاسوکیں بچانی واستا وت ءَ کربان اِش کُتگ۔ ما گُڑا انگت چماں جھل کن ایں۔ ھما مات ءُ گْوھار ناں شپ ءَ واب اِش ھست ءُ ناں روچ ءَ آرام، انگت ھمے پاکستان ءِ داشتگیں دلار کا اَنت لوگانی توک ءَ ھمے سالوکیں بچاں بر اَنت۔ مات ءُ گْوھارانی ترونگلیں ارس چہ چماں ایر رو اَنت۔
اد ءَ مردم ءَ درد بیت، مارا وت جُھد کنگ لوٹ ایت۔ مرچی پاکستان ءِ لوٹ ھمیش اِنت کہ بلوچ راج گار ءُ بیگواہ بہ بیت آ گُش ایت کہ زبان اِش گار بہ بیت۔ گِند ئے آ نئیت مئے زبان ءَ دیم ءَ نہ بارت۔ اد ءَ مارا وت ھمکوپگ، ھمدست ءُ تپاک لوٹ ایت، مارا ھمگامی ءَ دیم ءَ جُنزگ لوٹ ایت۔ ما بلوچ راج بس نند این ءُ چار ایں، پہ نندگ ءُ چارگ ءَ کس باج ءَ برت نہ کنت۔ یک بلوچی بتلے ھست گُش ایت “وپتگیں مرد ءِ میش نَر کار ایت”
گِند ئے ھما بتل ءِ وڑ ءَ پہ نندگ ءُ چارگ ءَ ھچ جوڑ نہ بیت۔ ما وت وت ءَ بہ چار ایں، ما کجا سر ایں۔ ھمے پاکستان ءِ داشتگیں دلار، کا اَنت مئے مات ءُ گْھاراں لٹ شاپ کن اَنت۔ ما انگت نند این ءُ چار ایں، بلوچ ءِ بچ وت ءَ انچُش دور دار ایت۔ نی پہ دور دارگ ءَ ھچ جوڑ نہ بیت۔ ھما بلوچ سرمچاراں بہ چار اِت کہ کوھاں کپتگ اَنت، ناں چُک گند اَنت ناں لوگ ءُ ناں وشیں وابجاہ، آیاں سد سلام اِنت کہ وت ءَ پہ بلوچ راج ءَ کربان اِش کُتگ سردی ور اَنت، گرم ور اَنت، وت ءَ کربان کن اَنت۔ انگت بلوچ راج ءَ سما نیست۔
بلوچ سرمچار رو اَنت، پدائی کن اَنت اِد ءَ مارا کمو سما بیگ لوٹ ایت کہ اے پہ کئی واستا وت ءَ کربان کنگ ءَ اَنت۔اے ھمے بلوچ راج ءِ واستا وت ءَ کربان کنگ ءَ اَنت۔ بلے انگت، بلوچ راج بے سما اِنت۔ جنگ تھنا اِے نہ اِنت کہ تو تُپنگ ءَ بڈ ءَ کن ئے ءُ جنگ کن ئے۔ جنگ ھما اِنت کہ تو گوں بلوچ راج ءَ آگاہ کن ئے، گوں راج ءَ ھمکوپگ بِہ بَہ ئے، ءُ بلوچ راج ءَ اِے راجی جُھد ءِ بابت ءَ سرپد بہ کن ئے۔بلے تو کا ئے ءُ وتی بلوچیں بچاں پہ چار کلدار ءَ بر ئے ءُ بندیگ اِش کن ئے۔
گُڑا تو بلوچ گُشگ نہ بہ ئے۔ مئے بلوچ راج ءَ دگہ یک کمزوری یے ھست۔ مارا پرچا ھمے نزوری ھست؟ مرچیگیں وھد ءَ ھمے گوانکو، ءِ زمانگ اِنت، ما وت وتی گِس ءِ توک ءَ ونت کن ایں۔ ما پرچا نہ وان ایں بے پائدگیں تامُرے مئے دیم ءَ کیت ما چار این اِش بلے وھدیکہ درونتے مئے دیم ءَ کیت ما کور ئِے کن ایں۔ گِند ئے اے مئے بدبھتی یے۔ مارا وتی زبان، زندگ دارگی اِنت۔ مارا اِے راجی جنگ ءَ ھوار بوگ لوٹ ایت رند ءَ مئے پدریچ مارا اے بھتام مہ جنت کہ شما چے کُتگ؟ شما ڈجیٹل زمانگ ءَ وتی زبان گار کُتگ۔ رند ءِ پدریچ ءِ واستا مارا چیزے اڈ کنگی اِنت کہ مئے پدریچ کیت آ پہ وشدلی وتی زند ءَ بہ گوازین اَنت۔ اے کار مارا وت کنگ لوٹ ایت۔ مارا جُھد کنگ لوٹ ایت۔ گِند ئے اے جوریں دژمن ءَ چہ وت ءَ رکّین اِت اے جُھد شمئے وتی جُھد اِنت بس وتی جُھد ءَ ھچبر دلپروش مہ بہ اِت۔
گوں ھاوند ءَ منی دوا ھمیش اِنت یکمُشت ءُ یکجاہ بات اِت ءُ یکدست ءُ ھمتپاک بات اِت۔ شالا بلوچی ءُ بلوچستان دیمروی بکنات۔
