نشتہ کار: مومن کازی
من مُدام ھمے جیڑاتگ “جنگ اے وڑ ءَ بہ بیت یا پرچا چوں نہ کُرتگ؟ گِند ئے اے وڑ ءَ شر نہ انت، جنگ تیز بیت، انکس وھد انت پرچا ما وتواجہ نہ ایں؟
من چہ دنیا ءُ جھان ءَ دور چہ وتی جند ءَ بے ھال گوں موبائل ءَ چو مُدامی ئیں رنگ گوں میمز ءُ ریل ٹک ٹاک ءَ وتی وھد ءَ زوال کنگ ءَ ات آں، ءُ تھنا ھمے ودار ءَ نشتگ ات آں کہ چہ کج ءَ رسترانی سر ءَ اُرش ءِ ھالے کیت گڑا گوں پھر ءُ ناز ءَ وتی بروتاں تاب دے آں کہ من بلوچے آں چو مُدامی ءَ منی لوٹ ھمے بوتگ کدی دُژمن ءِ سر ءَ ٹوھیں جند ندری اُرشے بیت کہ من وتی دل ءَ سکون بِہ بَہ آں“
بلے من نہ زانتگ کہ جنگ گران اِنت۔ اگاں اے ھمبلاں کہ وتی سر داتگ انت گڑا یک بلاھیں پگرے ءِ پُشت ءَ، اے ھما پگر ءُ راجی سسّایے بوتگ کہ ھمبلاں وتی ساہ پہ وتی منزل ءَ پہ وشی ءَ کُربان کرتگ اَنت۔ وھدے من ھوش کُت کہ کیچ ءِ دلبند ءَ پدائی ارشے بوتگ گُڑا دل ءَ سک وش بوت آں کہ نوں مردم بروتے تاب بہ دنت۔ بلے اناگاہ منی چم جند ندری ءِ اَکس ءَ کپت انَت گڑا من ءَ ایشی ءَ اے رندی مٹ کُرت، من جیڑگ پرمات، من اَکس باز بر ءَ چار ات بلے انگت دل سیر نہ بوت گڑا من ھیالے ءَ کپت آں کہ اے کجام شے انت کہ مردم ایشی ءِ واست ءَ انکس نمیران کنت۔ زاناں نمیران بوگ ارزان اِنت یا ایشاں وتی ساہ دوست نہ انت یا چُک، جن، مات ءُ پت یا بْرات ءُ گْوھار نیست انت اش؟
گُڑا من دل ءِ تہ ءَ مار ات کہ چار ایں باریں نمیران بوگ آسان انت گڑا من ھم جند ندری یے کن آں تا کہ من ءَ ھم دنیا یات بکنت۔ ھر منی وست ءَ شیر بہ گْوش ایت، من ءَ مردم سٹیٹس بکن اَنت، منی واست ءَ مردم جیڑگ ءَ مجبور بہ بنت گڑا من دل ءِ توک ءَ جیڑگ بندات کُرت کہ من کوھ ءَ روگ ءَ آں، رسترانی سر ءَ اُرش کنگ ءَ آں، مئے سر ءَ پیرک بالیگراب چکرگ ءَ انت۔ مئے سنگتاں تیر ورتگ ھمبل جنگ بوتگ انت، جون ایر انت۔ من وتی نام پِدائی ءَ داتگ پدائیانی کمپ ءَ ٹرینگ کنگ ءَ آں، منی نام کیت ءُ پد ءَ من ھم پدائی ءَ راوگ ءَ آں، منی دل بند ءَ شور ءُ بندوک انت۔ گڑا من جیڑگ ءَ آں کہ منی نوں زند ھمد ءَ ھلاس انت۔ نوں من اے وشیاں یلہ کنگ ءَ آں، منی ماس، پت، بْراس ءُ سنگت درست من ءَ یاد آیگ ءَ لگ اِت انت۔ دیمی جھان ءِ سر ءَ جیڑگ بنا کُرت ءُ گوں وتی ھیالاں سک باز دور شُت آں۔
اناگاہ منی چمّاں تھاری ءَ مانشتگ گڑا من سما کُت اے زمیستانیں شپ ءَ منی جان ءَ ھید کُرتگ۔ من لرزگ ءَ آں، من چیزاں گند ءُ پرک نہ کنگ ءَ آں۔ من چہ واب ءَ بُست کُرت ءُ سنگت ءَ گْوشت کہ من شر شر نہ آں۔ من ءَ داکتر ءَ بر۔ من انگت سنگت ءَ ھال نہ دات کہ من ءَ چے بوتگ؟ گڑا داکتر ءَ سر بوت آں داکتر ءَ منی بی پی چیک کُت ءُ گوش ایت تو کمے دیر بہ کتیں تو دلترک بوتگ ات ئے۔ بس پہ وھد ءَ آتگ ئے۔ گڑا داکتر ءَ درمان دات منی چمانی روژنائی پد ءَ آتک، نوں دل ءَ وس وس ھم کم بوت داکتر ءَ جُست کت کہ ترا چے پریشانی اِنت؟ زاناں ترا لوگ ءِ مردماں پریشان کتگ؟ چے جیڑ اتگ تو کہ چوش بوتگ ئے؟ نزان آں چے بگْوش آں من باز وس کت بلے دکتر ھچ وڑ یلہ دیگ ءَ تیار نہ انت من نوں وتی ملامتی ءَ داکتر ءَ دْروگے دست ءَ دات کہ منی سور ءِ جیرہ انت لوگ ءِ مردم وش نہ انت من ءَ بانُک دوست انت ھمے واست ءَ من پریشان بوتگ آں دگہ جیڑہ نیست۔
گڑا داکتر گوش ایت من تئی لوگ ءِ مرماں پون کنان ءُ گْوش آں کہ رازی بہ بنت ناں تو مُپت ءَ زوال بَہ ئے۔ گِند ئے تو وَ وانِندھیں مردمے ئے باید اِنت تو وت ءَ کنونیس بکتیں۔ بلے راستی چہ اے کسسہ ءَ باز دور ات، من چہ داکتر ءَ وتی جان ھلاسی واست ءَ دْروگ بست، نوں داکتر شری ءَ منی سر ءَ کپت دور نہ بیت۔ داکتر گوش ایت وتی لوگ ءِ مردمانی نمبر ءَ بدئے من گپ کن آں، نوں من نزانت چے بکن آں گڑا داکتر ءَ من دروگیں نمبرے دات ءُ وتی جان چُٹی کُت لوگ ءَ آتک ءُ سنگت گوش ایت کہ من وَ زان آں کہ تئی جیڑہ اے نہ انت من کدی نہ ھوش کُتگ کہ تو سنگتی کنگ ءَ ئے۔ اے نوں من ءَ راستی ءَ بگوش چے جیڑہ بوتگ؟ تئی سور ھم گوں وتی دوستیں ناکوزتک ءَ بوت، ترا ھم دوست انت ۔من ءَ راستی ءَ بگوش چے انت؟ گُڑا من سنگت ءَ درست گْوشت انت کہ من اے وڑ ءَ جیڑ اتگ ھمے واست ءَ چو بوتگ اُں۔ من دُرستیں چیز کہ پہ وت ءَ دیست انت نزیک ءَ پہ جیڑگ دیست انت گڑا من زانت کہ اے ساھت گران انت۔
ھر کسی کارے نہ انت کہ چوشیں پیسلا بہ زور ایت، من زانت کہ اے ھما ھمبل اَنت کہ ایشاں گوں زمین ءَ مھر انت۔ اے ھما انت کہ وت واجھی ءِ کدر ءَ زان اَنت، اے ھما انت کہ زمین ءَ چہ ساہ ءَ دیم ءَ دوست دار انت۔ اے مئے پیمیں نہ انت کہ روچے ءِ یک ساھتے ھم پہ راجی زبان ءُ راج ءَ ھچ کار نہ کن ایں۔ ما وتی راجی زبان ءِ دَرونتاں نہ وان ایں، زبان ءِ دربرگ ءِ جُھد نہ کن ایں ما کُج ءَ پہ راج ءَ کُربان کن ایں؟ گِند ئےاے سنگتاں آشوبی سوت ءِ سر ءَ ناچ نہ کتگ، ایشاں شھیدانی اَکس ءَ گوں لوگ نہ سمبھینتگ انت بلکیں ایشاں امل کرتگ ءُ پیشداشتگ۔ راستی ءَ ایشاں شھیدانی سسا منیتگ ءُ سر ءَ امل کتگ ءُ وت ءَ شھیدانی وارس جوڑ کُرتگ ھماھانی پیش داشتگیں راہ شُتگ انت۔ نوں دپ ءَ درات کہ شمارا سلام انت شما زندگ انت دانکہ بلوچ سرزمین مان ایت شما نمیران اِت۔
