نبشتہ کار: هسابجار
من همے کہ مھرنگ ءِ جیڑگ بنا کتگ ، چنت دروشم ءَ دیم ءَ اتکگ مھرنگ ، مھرنگ نہ انت یک اساتری کارستے ، آئی ءِ دروشم ءِ زیبائی ءِ هما نازرکی الم ابرمی ءُ جنکی ایت بلے آئی ءِ کرد ءَ آ چہ آ آ جنکی دروشم میلاں چٹا کشتگ ترا یک جوهرداریں نگرهبند کتگیں زهمے ، یا پری یے یا انچیں جلوانکیں نہ دیستگیں گمانے ءِ نیمگ ءَ بارت – کہ بلوچ چارگرد ءِ هما شیرزال کہ وتی هما نوبتاں گوں جنگاں وتی مردینانی هواری ءَ اسپاں سوار بیتگ ءُ گوں سلاه ءُ سنجاں ترا سرجم ءَ یک گواستانکے ءَ دُچار گیج ایت کہ آ گوستانک هزاراں سالانی تئی گوستانکی مڈیانی برورد انت هما جنز انت کہ مروچی مھرنگ ءِ دروشم ءَ گندگ بیت –
هستیں وهد ءِ تہ ءَ کہ تو مھرنگ ءَ گندگ لوٹ ئے ترا همے گمان روت کہ زیکیں هُردلیں جینکو کہ پہ وتی پس ءِ شوهاز ءَ دگانی سر ءَ بس گریوگ ئےِ زانت – آئی ءِ هما شتدتِ اھساس مارگ ءِ گُڈی هد ءَ تو دیست کن ئے . زیکیں پہ پت ءَ دراتکگیں کودکیں مھرنگ چینچک گوں مُھر ءُ مھکمیں ارادگے ءَ درکپتگ ءُ وتی اے درد ءِ اسلی دروشم بھر کتگ ءُ ءُ آئی ءَ همے درد ءِ بھر کنگ ءَ یک امبرے جتگ ، وت گوں وتی کھول ءَ هما درد سگ اتگ ءُ ٹپاستگ کہ اشی ءِ الاج کنگی انت ءُ همے درد ءِ الاج ءِ شوهاز ءَ مھرنگ داکترے کتگ ءُ آئی ءَ شری ءِ سر ءَ چار ءُ ٹپاس کتگ چارده سال پُریں آئی یکوئی ماں وتی داکتری کارگاه ءَ همے کتہ کاری تجربہ ءَ ءَ کناں گُڈیگ ءَ اد ءَ سر بیتگ کہ درد ءِ الاج گوں بھر کنگ ءَ انت ءُ داکتر گوں آرامی آستو آستو همے درد ءَ بھر کنان ءُ مروچی هما بھر ءَ وت ءَ پدر کتگ -یک دردے هزاراں درد ءِ درد وارانت –
پد ءَ گودی ءِ همئے تجربہ انت تا آئی ءَ چونیں تربیتے ودی کتگ – (اگاں کسے تُری چونیں دُکانداری یے بہ کنت ءُ ٹاپارے بہ جنت – وتسریں بنت ) – اے درد وت وتی تہ ءَ رُدان بیتگ گوں وتی همے ٹپ وارتگیں مردمانی تہ ءَ مدان مدان مردم رُدان بیتگ داں مروچی آئی ءَ اے جاگہ گپتگ ءُ باز وش گپتگ ئےِ –
چونیں تجربھے بیگ ءَ انت هر یکے چہ دومیگ ءَ وت ءَ ڈڈ تر کنگ ءُ دومیگ ءَ دلبڈی دیگ ءَ انت ( من کامریڈ کیوم گپے گیر آیگ ءَ انت ، شهید ءَ گشتگ ات داں سرجمیں بلوچستان شهیدانی وارس مہ بیت تا آ جوئی گپت نہ کنت ) شهید ءِ گپ اد ءَ پدر انت – داں آشوبی یا انکلابی مردم سنگین مہ بنت آ وتی منزل ءَ رست نہ بنت اے کلیں سوب مندی کہ چہ هد ءَ اے گونڈیں وهد ءَ گودی ءَ نسیب بیتگ اے کل گوں زگریں جزبگ ءُ مھکمیں ارادگانی برورد انت۔۔۔
سیمی هستیں وهد ءَ کہ مھرنگ ءَ چونیں سپر جتگ ءُ چتور وت ءَ اے کد ءَ آؤرتگ سر کتگ ، الم آئی ءَ یک مُھکمیں سرکلے هم گوں بیتگ ءُ اے هرچی کہ پشت کپتگ ءُ گون انت مھرنگ ءِ کاروان ءِ بھر انت کل چہ مھکمیں گلانی راهشونانی چُک ، مات ، گهار ، پت ، برات ءُ کهولاں کہ هرکے وتی تہ ءَ پہ اے سپر ءَ مھکمیں توشگے داریت ءُ مھکمیں ارادگے ءَ پادے سواس ءَ کتگ انت۔۔۔
اے وش نسیبی یے وَ نہ انت ( بیگواهی کسی نسیب ءَ مبات ) مھرنگ ءِ سوبینی ءِ تہ ءَ مستریں دست آئی ءِ هما همراهانیگ انت کہ مدام کشاں روپ کنگ گاڑیانی تہ ءَ مانبُرگاں پد هم پد نہ کنز اتگ انت کجام دلیر ءُ ایمانداریں رهشونے ءَ چشیں بانکیں گھار کہ سمی دین ، مھلب ، سیما ، اسیبہ ، بی بی گل ، هواران ، زاکر جانی ماس کلیں شیرزال ءُ پیراں سال اے کُل یکے وَ مھرنگ ءِ همرنگیں درد ءَ دومی داکتر ءِ تربیت ءَ اے مردم چوں آهن ءَ مُھر ءُ مھکم کتگ انت۔۔۔
چارمی کہ مھرنگ ءِ آشوب انت پہ اشیا مئے کار چے بوت کنت ؟
پہ اے آشوب ءِ دارگ ءَ ترا وتی تک ءَ کارنگی انت۔۔
هما کار کہ هستیں وهد ءِ گودی آشوب ، بیگواهانی درجنگ ءَ تچکی ءَ کار بد انت۔۔
تو ندکارے نبشتہ بکن ءُ پہ اے جنز ءَ در بہ کپ گون بی –
تو یک لبزانکی ادارگے ءِ واهندئے ،برو نندانک ءَ دیوان ءُ مراگش ءَ ٹھین۔۔
تو یک ازمکارے ئے . برو نندانک ءَ کسمانک ءُ تامر ٹهین –
تو یک گشندهے ئے برو همود ءَ ننداک ءَ ساز ءُ زیمل کن
تو یک پُوریاگر ءُ مُزگرے ءِ وتی چنده ءُ پوڑی ءَ بہ دئے۔۔۔
کل بلوچ کہ کجام تک ءِ مردم انت وت ءَ اے آشوب ءَ پشت مہ گیج ایت ءُ گودی مهرنگ ءَ سوب مند بہ کنت گوں بلوچ راج ءَ۔۔۔۔
