ھُدا تو کُجاے……؟

نبشتہ کار: کوھی بلوچ

مئے دست مہ رسیت گُڑا ما ھُدا ءَ ایر جنیں کہ ھُدا تو چیا منی گوم ءَ چوش کُتگ، چے ءَ چو کنگ ءَ ئے؟ منی میار چے اِنت؟ ھُدا کجائے تو؟ بلے! ما اے ھبر ءَ دیم ءَ نیاریں ءُ وت ءَ میاریگ نہ کن ایں کہ ھُدا من ءَ ءُ ترا دماگے داتگ، دست ءُ پادئِے داتگ پہ کارے کنگ ءُ پہ راہ ءَ رَوگ ءَ، من ءَ ءُ ترا چم ئِے داتگ پہ چارگ ءَ، من ءَ ءُ ترا گوش ئِے داتگ پہ اِشکنگ ءَ ءُ زُبانے داتگ پہ ھبر کنگ ءَ…. گُڑا من ءُ تو ھُدا ءَ ایر میاریگ مہ کنیں کہ تو چی ءَ چوش کنگ ءَ ئے ءُ چی ءَ چوش کُتگ۔

مرچی تئی راج تئی دیم ءَ گار ءُ بیگواہ بوگ ءَ اِنت ءُ پدا آئی ءِ تیراں سُپتگیں جون ترا ٹیکی کنگ بوَگ ءَ اِنت بلے تو پدا ھمے ھبر ءَ کن ئے کہ دُرس چہ ھُدائے گْور ءَ بوَگ ءَ انت۔ اے ھُدا ءَ پیسر ءَ نبشتہ کُتگ انت کہ کُجام کرد مئے گوم ءَ اے وڑ کنگی انت ءُ کجام ءَ اے ھال ءَ کنگی انت۔ اے منی ءُ تئی وھم ءُ بے مانائیں ھیال انت ءُ منی ءُ تئی نا زانتی انت کہ وت ءَ را گوں اے ڑولیں ھیال ءَ بندوک کُتگ کہ دُرساں ھُدا کنت۔ ھُدا ءَ ترا وھدے کہ اے دُگنیا ءَ پیداک کُت گُڑا ھُدا ءَ تئی زمہ نہ زُرت کہ ترا اے کار کنگی انت ءُ اے کار ءَ مکن۔ اگاں ھُدا ءَ تئی کار کہ بِہ کُتیناں گُڑا تئی پیداک کنگ ءِ چے پائدگ ات۔

اے منی ءُ تئی بے زانتی ءُ ناسرپدی اِنت۔ ھُدا ءَ کہ ترا چم داتگ پہ چارگ ءَ گُڑا چی ءَ من ءُ  تو ھمائی چی ءَ نہ چاریں کہ شر کُجام ءُ ھراب کُجام؟ دست داتگ پہ کارئے کنگ ءَ گُڑا من ءُ تو وتی دست ءَ چی ءَ دومی ئے نیمگ شانک دائیں کہ منی اے کار ءَ بہ کن؟ من ءَ ترا پادے داتگ پہ گردگ ءَ گُڑا من ءُ تو چی ءَ دومی ءِ وازمندگ ایں کہ منی ھمراہ بِہ بو؟ من ءَ ترا دماگے داتگ گُڑا من ءُ تو چی ءَ دومی ءِ ھبرانی سرا وت ءَ را کُتگ کہ ھمائی گُش ایت من ءُ تو ھمائی ءَ کن ایں؟ زُبانے داتگ پہ ھبر کنگ ءَ گُڑا چی ءَ من ءُ تو وت ءَ گُنگ کُتگ ءُ دومی ءَ را گُشیں کہ تو توار چِست کن من ھِچ گُشت نہ کناں، یا کہ من ءَ را چہ جارواں تُرس ایت۔ گُڑا چہ اِدا چے ھمے پدّر اِنت کہ تو وُت ھِچ کُت نہ کن ئے ھُدا ءَ ایر مہ جن ءُ اے ھبر ءَ ھُدائے بڈا مہ جن کہ تو چی ءَ منی گوما اے وڑ کُتگ۔

اے راست انت کہ ریاست ءَ مردم تُرس ءِ آماچ کُتگ انت بلے! بلے من ءَ ترا تُرسگی نہ انت اگاں اے تُرس ءُ بیھار من ءُ تو وتی تہ ءَ جاہ دات انت گُڑا نہ من ءُ تو زندگیں بنی آدم لیکگ نہ بلکیں ھما آوکیں پدریچ اوں ھمے تُرس ءُ بیھارانی تہ ءَ وت ءَ رودین ایت ءُ زِند گْوازین ایت ءُ دومی ءَ را ھمے کلوہ ءَ دنت کہ ریاست ھرچی کُت کنت۔ ریاست ھِچ کُت نہ کنت، ریاست یک ھُدا یے نایے کہ من ءُ تو آئی ءَ را انچو مزن لیکگ ءَ ایں۔ گُڑا من ءَ ءُ ترا اے دُروگیں ھبر ءُ اے ردوم زُرتگیں ھیال مَٹ کنگی انت کہ دُرس چہ ھُدایے نیمگ بوَگ ءَ انت یا کہ ھُدا اِش کنگ ءَ انت۔

بہ جیڑ! اگاں تو یک گامے مہ جن ئے گُڑا ھُدا ترا چی ءَ دیم ءَ نہ بارت، تو اگاں پہ وتی لاپ ءَ کارے مہ کن ئے گُڑا ھُدا ترا چیا وت نان نہ دنت، تو اگاں گپ مہ کن ئے گُڑا ھُدا چی ءَ تئی زُبان ءَ ھبرے نہ دنت؟ اے دُرس منی ءُ تئی جوڑ کُتگیں ھبر انت کہ من ءَ ترا دیم ءَ روَگ ءَ نئیل انت یا من ءَ ترا گُنگ اِش کُتگ۔ یک انسانے ھرچی کُت کنت ھمائی کہ بہ لوٹ ایت اگاں……..؟ بلے ما وت وت ءَ را گوں انچیں مردمانی ھبر ءُ جوڑ کُتگیں ھبراں بندوک کُتگ کہ آ مئے واست ءَ وبال جوڑ بوتگ انت ءُ مئے دماگ ئے سر ءَ وش واب انت۔ گُڑا ترا اے دماگ آگاہ کنگی انت کہ ترا چے کنگی انت ءُ چے کُت کن ئے۔