نبشتہ کار: پَھد دازنی
وھدے کہ مردُم چہ میتگ ءَ درکپ اِیت دیم پہ سپر ءَ یک اُمیتے بند اِیت، ھمے اُمیت ءِ پُژدر ءَ کسے درمُلک ءَ روت ، کسے گوں وتی لوگ ءِ مردماں دُچار کپگ ءِ ھاتِر ءَ سپر کنت ، کسے چہ گِساں سک باز دور روگ ءِ ھاتِر ءَ سپر کنت ، لھتے پہ وت تھنا سپر کنگ لوٹ اِیت۔ نوکیں شھر ءُ میتگ گِندگ لوٹ اِیت، لھتے ءَ واب گون اَنت کہ وابانی سرجم کنگ ءَ اے میتگاں یلہ دے اَنت ءُ سپر کن اَنت ، گوں نوکیں میتگے ءِ واباں آشنا بوَگ لوٹ اَنت۔
وھدے کہ تو سپرے ءَ درکپ ئے ترا گوں ھزاراں جیڑہ بندوک اِنت ، وڑے نہ وڑے ءَ تئی دیم ءَ اڑاندے کپ اِیت۔ وڑ وڑیں مردُم ، وار وڑیں جاوراں گوں دُچار بہ ئے ، ءُ برے برے تو اَنچیں سپرے ءِ مساپر بہ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔ترا ھمے گُمان بیت کہ من وتی زمین ءِ تہ ءَ چو درامدے ءِ چھر ءُ دْروشم ءَ جَنگ ءَ آں، وھدے تو وتی زمین ءِ واھُند ءُ بلے انگت ترا ڈنّی درآمد چہ اُولاک ءَ اِیرگیج ءُ تنگ کنت ، جُست ءُ پرس کنت ، بلے اے نوکیں جیڑھے نہ اِنت، بلکیں اے جیڑہ چہ ھما روچ ءَ بِندات اِنت کہ تئی ڈگار درآمد ءَ وتی پنجگاں کُتگ۔
تو وھدے وتی جِند ءِ زمین ءَ گُلامے ءِ بستار ءَ زندگ بوت ئے، گُڑا ترا ھر وھد ءَ ، ھر جاہ ءَ جُست کنگ ءُ بے شرپ کنگ بیت، چی ءَ کہ ریاست ءَ تئی زمین دزگیر کُتگ۔ اے بدّیں روچ داں ھما ساھت ءَ مان اِیت، پہ تو اے بے شرپی ءِ روچ منتگ ءُ مدامی مان اِیت۔
پمیشکا اے بدّیں روچ ءِ گُٹگیر کنگ ءَ ترا وتی راجی آجوئی ءِ زْرمبشت مُھکم کنگی اِنت، اگاں زندگ بوَِگ لوٹ ئے گُڑا وتی تچکیں دگ ءَ جاہ بیار ءُ سپر ءَ بندات کن داں پشت مہ کپ ئے۔
ھمے رنگ ءَ پہ سپر ءَ مھرستان بے کِساس جلواناک اِنت، دمن بہ بہ اَنت، کور ءُ کوچگ، سبز ءُ بھاریں درچک ءُ دار، شال ءِ برپ تبیں ندارگ ، گنجیں گْوادر ءِ نیلیں زِر ، بلکیں مھرستان ءِ تانسریں جلواہ ءُ زیبائی دل ءَ کرارے بکش اِیت۔ تُستگیں دل بود کار اِیت، نِزوریں توکل ءَ توانمند کنت، پہ درآمد ءِ تاچینگ ءَ تاکتے ودی کنت ءُ گوں وتی مھر ءَ پلگار اِیت۔
پمیشکا سپر سک وش اِنت، سپر چون کہ بہ بیت، کُج ءَ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔گوں سپر ءَ من ءَ بے کساس مھر اِنت۔ پد ءَ وتی زمین ءِ نِدارہ ءُ جلواہ سپر ءَ دگہ دْروشمے ءَ زیبا کنت، ھمے ھاتر ءَ گوں سپر ءَ من ءَ بے کساس مھر اِنت۔پرچا کہ سپر زندگی اِنت، گوں زندگی ءَ من ءَ سک باز مھر اِنت۔
