نبشتہ کار گزین : بلوچ
اگاں من جھان ءَ چمشانکے بدے آں، ھاس ما وت ءُ رند ءَ ما وتی راج ءَ ھاس بہ چار ایں گُڑا مارا زندگی ءِ توک ءَ سک ءَ باز چیزے گندگ ءَ کیت کہ اے نوکیں دور ءِ تہ ءَ ما چنچو پُشت ءَ پشت کپتگ ایں۔ چی ءَ کہ ما یک انچیں راجے بوتگ ایں کہ ھمک زورگیریں ءُ زالمیں کبزہ گیر کہ ھست مئے بلوچ راج ءُ بلوچستان ءَ وتی زُلم ءُ زوراکیانی دیمپان کتگ اَنت۔ بلے بلوچ ءَ مُدام زالم ءِ ھلاپ ءَ جنگ ءُ گھگیری بندات کتگ ءُ وتی سرڈگار چہ دژمنانی پنجگاں آزات کُتگ۔ بلے 1948ءَ پد یک رندے چہ انگریز ءِ در آیگ ءَ پد بلوچ سرڈگار 9 ماہ آزات بوتگ ءُ رند ءَ پہ اسلام ءِ نام ءُ دگہ وڑ وڑیں دْورگیں پندل ءُ گوں زلمءُزوراکیاں مئے سرڈگار کبزہ کنگ بُوتگ۔ بگند ئے بلوچ ءِ سرگاڑ داں روچ ءِ مرچی ناپاکیں ءُ گیر پتری ریاست پاکستان ءِ وڑیں مکاریں دژمنے وتی زُلم ءُ زوراکینانی آماچ کُت، بلوچ سرڈگار ھمائی ءِ زورگیری ءُ کبزہ ءِ توک ءَ انت۔ رند ھمے کبز ءِ ھلاپ ءَ بلوچ ءِ جنگ ھما روچ ءَ بندات بوتگ ءُ داں مرچیگ ءَ یکشل ءَ برجاہ انت۔ ھیر ھمے جنگ ءِ تہ ءَ من ھم ھور کپت ءُ وتی راج ءِ بزگی ءُ واری دیستگ۔
وھدیکہ من بلوچ راجی لشکر بی ایل اے توک ءَ آتک آں گُڑا چندیں وھد گْوَست من چہ وتی اوتاگ ءَ کمو دگہ نیمگ ءَ پہ سنگتانی گندگ ءَ شُت آں۔ سنگت اوتاگ ءِ تہ ءَ بے کساس ھست اَت۔ بلے من یک انچیں سنگتے چمّاں وت دیستگ آ ھمُک کارے یا کہ گاٹے گْوشتیں لنگری یے، دارے یا چیزے چِنگ، بزانکہ ھمک کار ءِ زرورت ھست اَت اَنت ھمے یکیں سنگت مُدام گوں ھمے کاراں لگ اِتگ اَت ءُ دگہ سنگت ھم کارانی کنگ ءِ ھاتر ءَ ھست اِت اَنت بلے آ سنگت چہ دْرستاں دیم ءَ اَت۔ من بھ ھمے سنگت پہ نندگ ءَ نہ دیستگ اَت۔ کدی راشن ءُ کدی اود ءَ بس ھمے وڑ ءَ اَت۔ ناں شپ ئِے زانتگ ءُ ناں کہ روچ ءُ ناں کہ واب۔ پد ءَ نوکیں سنگتانی ٹریننگ ھمیشی زمہ واری ءَ اَت۔ آ سنگت باز مھروان ءُ وشیں سنگتے اَت۔ من ءَ باز وشی آتکگ من اِے دیستگ۔ چٹ ھیران بوت آں کہ من باز وش بھتیں مردمے آں گوں ایشی ءَ دچار کپت آں
۔سنگت من ءَ سک دوست بوت۔ گُڑا من چہ دگہ سنگتے ءَ نام جست گپت کہ ھمے سنگت کے انت؟
من ءَ سنگتاں پس٘و دات ءُ گْوشت ایشی نام اُستاد ساچان انت گُڑا گوں من لھتیں وھد ءَ رند دوستی ءُ راستی بوت۔ من گوں اُستاد ء سک نزدیک بوت آں، من ءَ سک باز مھر ئِے دات، بلکیں تھنا من ءِ وَ انا ، گوں دْراھیں اوتاگ ءِ سنگتاں یک وڑ ءَ ات، کندگ ءُ مسکرا ءَ اَت۔ یک روچے من ءَ گْوشت ئِے “بْیا من ءُ تو سپرے ءَ رو ایں۔۔۔۔ بلے ھمے سپر ءَ دو روچ من ءَ لگ اِیت”
پد ءَ من گْوشت “بلے اُستاد، رو ایں، من تئی ھمراہ آں” ھیر ما شت ایں، راہ ءَ گپ کنان ات ایں۔ گُڑا من گپ گپ ءِ توک ءَ اُستاد ءَ جستے کت کہ استاد تو مئے واست ءَ بلاھیں ھستی یے ئے ، مارا جنگ ءِ بارہ ءَ کمو سرپدی بدے کہ ما چہ ترا چیزے دربر ایں۔ گُڑا سک کند اِت ئِے ءُ گْشت ئِے بل یار ھدا ءَ بچار من کجا ءُ جنگ ءِ سرپدی دیگ کجا؟
پد ءَ من ءَ دست ئِے بستگ ءُ گْوشت اے وڑیں جست ھاس چہ من ءَ مہ گر ، دگہ باز زمہ دار ءُ لائیکتریں سنگت چہ من ءَ ھست آ ترا شریں وڑے ءَ سرپدی دے اَنت۔
ھیر من وتی دل ءَ کمو دگہ وڑ بوت آں، رند ءَ پد ءَ اُستاد ءَ گْوشت کہ تو چی ءَ چوش گْوشت؟ من اے جست چہ ترا کت ءُ تو من ءَ دگرانی مسال دات۔ من گوں ترا یک زنڈیں امیتے بست اَت۔ پد ءَ گشت ئِے ھیر تو دل ءَ کُتگ بلے چنچو منی زانت ءُ زانگ اِنت من ترا کمو سرپدی دیاں۔ بلے من یک کسانیں پس٘وے دیاں گُڑا اُستاد روگ ءِ توک ءَ اَت نشت من ءَ گشت ئِے ترا اگاں واکی پہ بلوچ راج ءَ درد ءُ گم انت ءُ مئے ھمراھداری ءَ اتکگ ئے گُڑا منی زاتی پنت ءُ نسیت چار ھبر انت ایشاں دلگوش بہ کن۔
اولی ھبر اگاں ترا کسے ءَ رد داتگ یانکہ مجبور کُتگ، یاکہ بلوچی ءِ نام ءِ سر ءَ شگان جتگ یا اگاں اے جنگ ءَ پک شوک آیگ لوٹ ئے ءُ زاتی جیڑھ ءِ دیمپان ئے یاکہ نام کٹگ لوٹ ئے وھد ءِ لوٹ مئے گلامیں چاگرد ءِ توک ءَ ھمیش انت گُڑا اے جنگ ءِ بھر بوت نہ کن ئے چی ءَ کہ اے جنگ چہ ھمے وڑیں پگر ءُ لیکھاں سک دور انت۔
دومی ھبر اگاں چہ چیزاں دور بَہ ئے جنگ ءَ وتی کن ئے گُڑا دژمن بے کساس تئی سر ءَ کیت ءُ وار کنت۔ متلب تئی لوگ ماندارگ بنت، تئی مات ءُ گْوھار برگ بنت، تئی پیریں پِت برگ بیت بْرات سیاد ءُ وارس کلیں ایشی ءَ ابید اے چیزاں دژمن تئی سر ءَ چکاس اِیت۔ شرت ھمیش انت کہ نہ پُروش ئے۔ بھا نہ بَہ ئے، بدل نہ بَہ ئے۔ اگاں بھا ءُ بدل بہ ئے انی برو چی ءَ کہ وتی مھلوک ءَ پیسر تنگ ءُ جنجال ءُ ازاب مہ کن۔ اگاں ترا وتی جند ءِ سر ءَ سِتک ءُ باور نہ اِنت اگاں سِتک ءُ باور انت وَ سک ءَ جْوانیں ھبرے۔
سیمی ھبر یک آشوبی سنگتے جوڑ بوگ لوٹ ئے گُڑا سرجمی ءَ جوڑ بہ بو نام ءِ انکلابی بوگ ءَ شتر انت کہ مہ بو گشگ ءِ مول ءُ مراد ایش اِنت کہ وتی گل ءِ کانود ءُ رھبندانی ھیالداری کنگ گوں وتی بلوچ راج ءَ ھمکوپگ بوگی اِنت چی ءَ کہ تئی تپنگ ءِ ھمک تیر ءِ توار آشوب وت کار اِیت۔ اگاں تو شر کارمرز بہ کن ئے پد ءَ تو بلوچ کو راج ءِ سپاھی ءُ شھیدانی وارس گُشگ بہ ئے۔ گند ئے ھمے تپنگ تو وتی راج ءِ سر ءَ ٹال کت بزانکہ تو کل چیزاں دست شُشت اَنت ءُ دژمن ءِ کاراں آساں کنگ ءَ ئے چی ءَ کہ دژمن لوٹ ایت بلوچ جھد کار ھراب گشگ بہ بنت۔
بلوچ چاگرد ءِ توک ءَ من ءَ ھرکس شر بہ گوش ایت، چہ گل ءَ مھلوک بد دل بہ بیت گُڑا اے وڑیں مردم ءَ کدی آشوبی ءُ جھد کار نہ گُش اَنت بلکیں بلوچ راجدپتر ءِ توک ءَ شر یات کنگ نہ بَہ ئے۔ چنچو شری کن ئے مئے راج ءِ واست ءَ ھمنچو شر بیت اگاں شر بوگ لوٹ ئے بوت کن ئے۔
چارمی ھبر گلامی چی یے؟ مزنیں ھبر ھمیش انت کہ اے سک ءَ سک زانگی ءُ مارگی ءُ جیڑگی انت کہ گلامی چہ کینسر ءَ گھتریں ءُ سلّیں نادراھی یے، چہ گلامی ءَ گھتریں چیزے گلامی ءِ ھون مئے رگ رگاں ھور انت ایشی درمان یک چیزے بس گوں دژمن ءَ جنگ، ءُ تھنا جنگ مارا چہ سلیں ءُ ناشریں نادراھی ءَ دور کُت کنت کہ ما وت وتی ڈیھ ءِ واجہ بہ ایں۔
اگاں منی تئی توک ءَ کُشگ ءُ وتی مرگ ءِ جزبگ جوانیں وڑے ءَ بوت کنت، وھدے تو اے جنگ ءَ وتی بہ کن ئے گُڑا وھد ءِ ھل ھمیش انت بس جنگ جنگ جنگ ءُ بلوچ کوم ءِ کر ءَ دگہ ھچ راہ ءُ در نیست۔
من اے ھبر اشکت اَنت گُڑا من ءَ چہ اُستاد ءِ پنت ءُ سوجاں باز دلبڈی رس اِت۔ ھیر وھد ھمئے وڑ ءَ گوزان بوت من ھالے اشکت سال 2024 ءَ پَنجْگُور ءِ دمگ کیلکور ءَ بلوچ راجی آجوئی سنگر براس ءِ سرمچار پاکستانی زر داریں دلارانی یک ٹولی یے ءِ سر ءَ تُرندیں جنگ ءُ چوپے بندات کرتگ ءُ ھمئے ھال من ءَ سنگتاں دات اُستاد ساچان تیرے وارتگ بلے سھی سلامت انت من اشکت باز پریشان بوت آں رند ءَ سک جھد کُت کہ ھالے بہ کنان ئِے۔ بلے کسمت ھمراہ داری نہ کُت، ھال ءُ اھوال نہ بوت رند ءَ من اشکت اُستاد پہ گلزمیں ندر بوت۔ بازیں روچ ءِ درّد دور سگگ اِتگ گوں زمین ءَ وپا کُت
رند ءَ من سوشل میڈیا چار اِت بی ایل اے جارکش جئیند بلوچ ءَ 26 جولائی 2024 ءَ جار جتگ اَت کہ منی یک سنگتے ھمئے جڑپ ءَ شھید بوتگ نام گلام جان اُرپ اُستاد ساچان اِنت۔
اُستاد واکی تو استادے اَت ئے ھمئے وڑ ءَ گْشت ئے ھما وڑ کُت ئے، پہ گلزمین ءَ شھید بوت ئے۔ تو بھا نہ بوت ئے، بدل نہ بوت ئے ، لگور نہ بوت ئے۔ گِند ئے تو نمیران بوت ئے۔ ترا سھرچکیں دروت اُستاد تو زانت ئے گوں زمین ءَ وپاداری تئی ھونانی بدل آجوئی انت۔ تئی داتگیں پگر کوہ ءِ سلمیان ءَ داں مند ءَ تالاں انت ءُ برجاہ ءَ اِنت ۔تئی ھمبل گوں دژمن ءَ چو تئی رنگ ءَ مِڑان انت۔ تئی کاروان راوان ءُ راھی انت ءُ دیم پہ منزل ءَ جُنزان اِنت۔ تئی ھون مدام مئے بلوچ راجی بامردانی راھبری ءَ کنت۔
