آزمانک ؛ گُلامیں کپوت

نبشتہ کار ؛ ارشَمان ارشُل

بیگھے ءِ وھد اَت روچ نوکی رولہ ءِ بیکّاں شنگینگ ءَ اَت ۔ شْینک آزمان ءِ پراھگاں وتی کرپاسیں بالاداں گوں رولہ ءِ اَمبری رنگاں وت ءَ براھینَگ ءَ اِت اَنت ۔ کپوتانی رَمے بُرز ءُ بُلندیں کھیرے ءِ ٹالانی سر ءَ نشتگ اِت اَنت گوں وش زیمریں کُوکُواں وتی گُلزمین ءَ نازینَگ ءَ اِت اَنت ۔ دُور یک پرپٹے ءَ دو مردم سوار اَت ھمے کپوتانی نیمگ ءَ پیداک اَت ۔ آیاں یک چرّئی تُپنگے ھم گون اَت ۔وھدے کہ آ کھیر نزیکّ ءَ رست اَنت گُڑا پُشت ءِ نشتگیں مردم ءَ تُپنگ ءِ دیم گوں کپوتاں کُت ۔ ھمے رم ءِ تہ ءِ لھتیں کپوتاں بال کُت ۔ لھتیناں بال نہ کُت پرچا کہ آ بے گُمان اِت اَنت ۔ اناگہ ءَ گُڑومبگے ءِ توار بوت ءُ چار کپوت چہ ٹالانی سر ءَ لڑونج بوت اَنت ءُ بُن ءَ کپت اَنت ءُ یکّے زدگ بوت ءُ شُت۔ پُشت ءِ نشتگیں مردم چہ پر پٹ ءَ بُن ءَ ایرآتک ءُ تچان تچان ءَ کھیرءِ بُن ءَ شُت ءُ کپوتے چِت اَنت ءُ بگل جول ءَ کُت اَنت اِتے وتی ھمراہ ءِ نیمگ ءَ واتر بوت۔ ھمے مردُم کہ پرپٹ ءَ چلائینَگ ءَ اَت آئی ءَ گُشت ٫٫ ھاں ڑئے سالُک چینچو کپتگ اَت ؟ ،،
سالُک ٫٫ شکار ھراب نہ بُوت چار دانگ کپتگ اَت ۔ بلئے منی ھیال ءَ شاھو یکے زدگ بُوت ءُ شُت ۔
شاھو ٫٫ زدگ ءَ سوچ مُپت ءَ مئے ٹیمب ءَ بارت ۔ مرچی مُرگ باز اِنت ۔ جلدی بیا پرپٹ ءَ سوار بو روئیں ،،
دوئیں پرپٹ ءَ سوار بوت اَنت ءُ شُت اَنت ۔ زدگیں کپوت دور یک کھیر ءِ سر ءَ نشت ءُ دردناکیں کُوکُواں گوں نالَگ ءَ بوت ۔ چَرّھے آئی ءِ پاد ءَ لگّ اِتگ اَت ۔ یک شانتُل ھم ھمے کھیر ءِ دومی نیمگ ءَ نشتگ اَت ۔ اِے کھیر ءِ نزیک ءُ گْوراں کوہ ءُ شیپ ھم ھست اَت۔ وھدے کہ شانتُل ءَ کپوت ءِ دلسوزیں پریات اِش کُت اَنت گُڑا آ کپوت ءِ نزیک ءَ آتک ءُ گُشتے ٫٫ چے بوتگ ترا کہ پریات ءُ وا ءُ زاری کنَگ ءَ ئے ؟ ،،
کپوت ءَ پسّہ دات ٫٫ مرچی منی دوستیں ھمراہ جَنَگ بوتگ اَنت ءُ من ٹپّی آں ،،
شانتُل ٫٫ ھَو ما سک دیریں جَنَگ ءُ کُشگ بوئگ ءَ ئیں ۔ برے مارا تلکانی دپ ءَ دئے اَنت ءُ برے مارا تیر جن اَنت ءُ ٹپّی کن اَنت ،،
کپوت ٫٫ اِے گُلزمین ءِ سر ءَ مارا کرنے بیت کہ آبادیں ۔ بلوچ شائر مئے سر ءَ شئر بند اَنت مارا وتی شئرانی براہ کن اَنت ۔ بلوچ وتی جنئکیں زھگانی نام ءَ شانتُل ءُ کپوت کن اَنت بلئے انگت مارا بے رھمی جن اَنت ٹپّی کن اَنت ۔ پہ مارا بلوچ ءَ ھچ وپا نیست ،،
شانتُل ٫٫ ھَو تو راست گُش ئے برے برے مئے چمّانی دیم ءَ چہ کدوھانی تہ ءَ مئے چُونکیاں چست کن اَنت ءُ بر اَنت ۔ ما ھچ کُت نہ کنیں ۔ ما بے وسیں مئے دست ھچّ ءَ نہ رس ایت ،،
کپوت ٫٫ مئے دردانی ماروک نیست ۔ مارا زُبان پِر بلئے مئے زُبان ءَ انسان سرپد نہ بیت ۔ مئے چمّانی ارساں انسان دیست نہ کنت ۔ کزا یک انسانے مئے دلبُّریں کُوکُواں سرپَد بِہ بیت بلئے بلوچانی تہ ءَ چُشیں انسان من نہ دیستگ کہ مئے کُوکُواں سرپَد بہ بیت ءُ مارا مِھر بِہ دنت ،،
شانتُل ٫٫ ھَو اِے گُلزمین ءَ چُشیں مردم سک باز کم اِنت ۔ بیا نوں بُن ءَ دانے چِنیں وریں ،،
شانتُل ءَ بال کُت ءُ بُن ءَ نِشت ۔ کپوت ھم آتک ءُ بُن ءَ نشت ۔ نندگ ءِ ساھت ءَ آئی ءِ پاد پدرد بوت ءُ چمّے نزّ آتک اَنت ۔ آئی ءِ درداں بس شانتُل مارَگ اَت ۔
شانتُل ءَ گُشت ٫٫ من زان آں اِے ساھت ءَ تئی دِل ءَ چے گْوزگ ءَ اِنت ۔ اِے دردانی سگگ مئے واست ءَ سکّ گْران اِنت بلئے دل ءَ مزن کن تئی ٹپّ زُوت وش بیت ،،
کپوت ٫٫ تنیگا منی یک پادے سلامت اِنت ۔ دانے چِت ءُ وارت کن آں ،،
شانتُل ءُ کپوت کھیر ءِ بُن ءَ گردگ ءَ اِت اَنت کہ یک سیسُوے شینزارگ ءَ اَت ءُ ھمے کھیر ءِ نیمگ ءَ پیداک اَت ۔ دیر نہ گوست آ شانتُل ءُ کپوت ءِ کِرّ ءَ سر بُوت ۔ آئی ءَ کپوت ءُ شانتُل دروت ءُ دراھبات کُت اَنت ۔
شانتُل ءَ گوں سیسو ءَ گُشت ٫٫ تو ھال کن باریں ایوک ءُ تھنا زہیرونک جنان ئے پیداک ئے تئی ھمراہ کُج اَنت ؟ ،،
سیسو ٫٫ منی ھمراہ سُھبی چمّگے ءِ سر ءَ جَنَگ بوتگ اَنت ،،
شانتُل ٫٫ کمو پیسر کپوت ءِ ھمراہ ھم جَنَگ بوتگ اَنت ۔ اِے گُلزمین ءِ سر ءَ مئے گوماں سکّ باز زُلم بوئگ ءَ اِنت ،،
سیسُو ٫٫ ھَو اِے چو دُزّیں تولگ ءَ ٹَپّ اَنت ءُ مارا جن اَنت ۔ آ روچ باریں کدی کئیت ما اِے زمین ءِ سر ءَ پہ ایمنی ءُ وشدلی بِہ گردیں ،،
شانتُل ءُ سیسُو گپّ ءَ اِت اَنت کہ یک مادگیں آسکے ھم چران اَت ھمینگو پیداک اَت ۔ آسک ءِ چم وھدے شانتُل ءُ سیسُو ءَ کپت اَنت گُڑا آ تچک ءَ ھمیشانی نیمگ ءَ آتک ءُ دروت ءُ دراھبات بوت ۔
آسک ءَ گُشت ٫٫ کپوت ترا چے بوتگ کہ تئی پادے لنگ اِنت ؟ ،،
کپوت ءَ پسہ دات ٫٫ منی پاد ءَ تیرے لگّ اِتگ ،،
آسک ٫٫ اِے ڈیھ ءِ مردم زالم اَنت ۔ اِے مئے چُکّاں ھم نہ بکشگ ءَ اَنت ۔ زیکیں سُھب ءَ مھلا من گوں وتی چُکّ ءَ چَرَگ ءَ اِت آں کہ اناگہ ءَ من دو مردُم دیست گُڑا من گوں وتی چُکّ ءَ تتک آں یک گیْڈے ءَ توک ءَ وتی چُکّ چیر دات ءُ من وت دُور یک بُرزگے ءِ سر ءَ اوشتات آں ھمے مردمانی نیمگ ءَ چار اِت ۔ دوئیناں منی ءُ منی چُک ءِ پد گران کُت اَنت ۔ دیر نہ گوست آیاں منی چُکّ گیپت ءُ بُرت من بس بے وسی اوشتات ءُ چار اِت ۔ اِے گُلزمین ءِ شائر منی بالاد ءُ منی چمّاں گوں نُگرھیں گالاں کما اَنت ءُ من ءَ نازین اَنت بلئے بژنی گپّے اِے انگت مارا بے رھمی جن اَنت ءُ مئے چُکّاں ھم بر اَنت ،،
کپوت ءَ گُشت ٫٫ مئیگ ءُ شُمئے درد ءِ کسّہ یک وڑ اَنت ،،
اناگہ ءَ آسک گوات ءَ بوؤ چِنَگ ءَ لگ اِت گُڑا سیسو ءَ جُست کُت ٫٫ تو چے بوؤ چِنَگ ءَ ئے ؟ ،،
آسک ءَ پسّہ دات ٫٫ من ءَ روباھے ءِ بوؤ بوئگ ءَ اِنت ،،
شانتُل ٫ سیسٗو ءُ کپوت ھَز اِت اَنت ۔ گُڑا سیسو ءَ گُشت ٫٫ چو بِہ بیت اِے شُوم مئے وَرَگ ءَ پیداکیں ؟ ،،
آسک ءَ گُشت پریشان مہ بہ ئے من ھَمِد یاں شُمارا ھچ کُت نہ کنت ،،
روباہ وھدے کہ نزیک ءَ رس اِت ءُ آئی ءَ آسک دیست گُڑا اجکّہ ءُ ھیران بوت کہ مرچی آسکے ءَ گوں مُرگاں دیوان کُتگ ۔ آ کمو گستا اوشتات ءُ گوں آسک ءَ گُشتے ٫٫ ٹیٹل ھال کن شُما پرچا دیوان کُتگ باریں ؟ ،،
سیسُو ءَ گوں آسک ءَ را گُشت ٫٫ سوچ ایشی ءَ ایشی بُہ گو بُہ رو ۔ اِے ھم مئے دُژمن اِنت ،،
روباہ ءَ بچکند اِت ءُ گُشت ٫٫ اِنّاں اِنّاں مہ تُرس ئے من شُمارا ھچ نہ کن آں ۔ من انوں لھتیں باگاڑ ماگاڑ گیپتگ ءُ وارتگ منی لاپ سیر اِنت ،،
روباہ اُمبر ءَ سک باز پیر اَت ۔ گُڑا آسک ءَ پسّہ دات ءُ گُشت ٫٫ کماش ما شیتان ءُ نباشتیں دَلوت نہ ایں بلئے انگت ءَ مردُم مئے گوماں ناھَکّی ءُ زُلم کن اَنت ،،
روباہ ٫٫ چونھا بلوچ منی نام مُلّا روبو کن اَنت ۔ جانورانی تہ ءَ چالاک ءُ ھُژاریں جانور من ءَ را گُشگ بیت ۔ شُمئے مستریں کاتل ھمے چارکتابیں مُلّا اَنت ۔ اِے پتوا ھمے مُلایاں داتگ کہ شکار جائز اِنت ۔ پمیشکا اِے گُلزمین ءِ مردُم شُمارا جنَگ ءُ کُشگ ءَ اَنت ۔ ایشانی گپ یکیں ھمیش اِنت کہ شکار وَ پیگمبراں کُتگ ۔ پَد ءَ دومی گپ ایش اِنت کہ پیگمبرانی سرزمین ءَ شکار مَکن کَنَگ بوتگ آؤدا ملّا لگام دیگ بوتگ اَنت اِد ءَ مُلا بے لگام اَنت ۔ اِے ڈیھ ءَ کانود نیست ۔ شُما ھما وھد رکّ ئے وھدے کہ اِے ڈیھ ءَ شُمئے واستا کانود جوڑ بیت ،،
کپوت ءَ گُشت ٫٫ گُڑا کدی کانود جوڑ بیت ؟ ما کدی وتی گُلزمین ءِ سر ءَ پہ گل ءُ شادمانی گردیں ؟
روباہ ٫٫ کپوت ءُ شانتُل ایمنی ءِ مُرگ گُشگ بنت ۔ وھدے کہ ایمنی جَنَگ ءُ کُشگ بیت گُڑا آ ڈیھ ءِ مردُمانی واستا ھم ایمنی نہ بیت ،،
سیسُو ءَ گُشت ٫٫ کماش چتور باریں مردمانی واستا ایمنی نہ بیت ؟ ،،
روباہ ٫٫ انچو کہ شُما جَنَگ بوئگ ءَ ئے ھمے ڈول ءَ بلوچ ھم جَنَگ ءُ کُشگ بوئگ ءَ اِنت ۔ انچو کہ شُمئے چُک بَرَگ بوئگ ءَ اَنت بلوچ ءِ زھگ ھم بَرَگ بوئگ ءَ اَنت ،،
آسک ءَ گوں روباہ ءَ گُشت ٫٫ کماش گُڑا بلوچ ءِ زھگاں کئے بَرَگ ءَ اِنت ؟ ،،
روباہ ٫٫ یک دریں کومے ءَ اِے زمین ایردست کُتگ ۔ بلوچ ءِ زھگ ھمے کوم ءِ ھِلاپ ءَ وتی گُلزمین ءِ آزاتی ءِ واستا جنگ کنَگ ءَ اِنت پمیشکا بلوچ ءِ زھگ ءَ درکوم کُشگ ءُ بیگواہ کنَگ ءَ اِنت ،،
کپوت ءَ گُشت ٫٫ گُڑا کماش مئے آزاتی ءِ واستا کئے جنگ کنت چہ بلوچ ءَ مارا رکّین ایت ؟ ،،
روباہ ٫٫ شُمارا ھما بلوچ ءِ زھگ رکین کُت کنت کہ آ وتی زمین ءِ رکّینَگ ءَ گوں دریں کوم ءَ جنگ ءَ اِنت ،،
آسک ءَ گُشت ٫٫ کماش برے برے مارا ھمے ھم جن اَنت ،،
روباہ ٫٫ ھَو ایشانی تہ ءَ دانَگ دانَگے ناسرپد ھست بلئے دراہ اِے وڑ نہ اَنت گیشتریں پہ شُمارا سک باز مھر دار اَنت ،،
شانتُل ءَ گُشت ٫٫ گُڑا کماش ما گُڑا کدی وتی آجوئیں کُوکُواں پہ وشدلی الھان کنیں ؟ ،،
روباہ ٫٫ داں کہ اِے گُلزمین ءُ بلوچ ءِ زھگ آجو نہ بیت شُما ھم آجو نہ بَہ ئے ،، روباہ ءَ گوں ھمے گپّ ءَ چہ دیوان ءَ موکل گیپت ءُ شُت ۔
شانتُل ءَ گُشت ٫٫ نوں روچ برکت بوتگ تھاری مانشانگ ءَ ما نوں کھیر ءِ سر ءَ دْرنگ کنیں ،،
سیسُو وتی راہ ءَ شُت ۔ آسک ھم وتی راہ ءَ شُت ۔ کپوت ءُ شانتل ءَ بال کُت کھیر ءِ سر ءَ نشت اَنت ۔ ُ
ھلاس بوت