نوکیں سال چہ درستاں پیسر ءَ ترا وش آتک گش آن ءُ دوا کن آں کہ گوں تئی آیگ ءَ مئے راج ءِ بھت ءَ وشھالی ءُ شاتکامی بیا اَنت، گوں تئی ھمراھی ءَ پہ مئے راج ءَ یک رُژنائیں بانداتے بیایات ءُ نوکیں سال تئی آیگ ءَ نو بس کمو روچ بچ اِتّگ تو زان ئے منی سرجمیں راج تئی آیگ ءِ ودار ءَ اِنت کہ بلکیں گوں تئی آیگ ءَ آیانی ودار سرجم بہ بنت،بلے نوکیں سال من زان آں تو منی اے گپ ھچ نہ پھم اِتگ کہ گوں تئی آیگ ءَ منی راج ءِ ودار سرجم بنت۔
من ترا سرپد کن آں تو زان ئے منی راج ءَ چش وَ 75 سال بیت کہ لگوریں دژمن ءِ پادمال اِنت بلے 20 سال بیت کہ منی راج ءِ سر ءَ دژمن ءِ کربلاہ کپتگ منی راج ءِ تہ ءَ ھچ چشیں گِس نیست کہ چہ آئی ءِ تہ ءَ یک بچے پشت کپتگ گیشتر ماں تھاریں کوٹیاں بندیگ اَنت، لھتیں پہ وانگ ءَ شُتگ ءُ لھتیں پہ لاپ ءِ شوھاز ءَ ءُ لھتیں چہ لوگانی تہ ءَ ءُ ماتانی کُٹ ءَ برگ بوتگ اَنت ءُ لگوریں لشکر ءَ وتی ھرجاں جتگ اَنت ءُ تھاریں زندان ءَ پہ شُد ءُ تُن ءُ پہ بزگی بندیگ کُتگ اَنت نوکیں سال اے مات ءُ گھار ھما اَنت دگانی سر ءَ نشتگ اَنت ءُ وتی بچ ءُ براتانی راھچار اَنت۔ بلے انو آیانی چمّ ترا سک اَنت کہ بلکیں تو آیان ءَ گوں وتی ھمراھی ءَ کار ئے۔
راستے نوکیں سال تو وَ ناکو میار ءَ نہ زان ئے بلے من اے بے وسیں پِت ءَ شر زانان ءُ سرپد آں ھمُک روچ بہ گند ئِے برے دگانی سر ءَ نشتگ برے آمیدگسانی دیم ءَ وپتگ برے اے کھریں زمستانی شپاں بے کوٹ ءُ کُلاہ ءَ ءُ برے ماں اے لھڑیں گرماگاں شپاد ءَ نشتگ تو زان ئے پہ کئی ھاتر ءَ ؟ من ترا گش آں گوں کہ پہ کے ءَ چش بے وس اِنت۔
ناکو میار ءَ گُشت من وتی زھگ پہ وانینگ ءَ دیم داتگ کہ منی یکیں بچ اِنت بلے وان اِیت ءُ پہ وت ءَ شر بیت ءُ وت یک شوکیں بانداتے ءِ واھند بیت، بلے یکروچے اناگت ءَ منی گوشاں اے ھال کپت کہ ” پتھ میار” لشکر ءَ آوار جتگ ءُ گوں وت برتگ، ناکو میار گش اِیت منی چمّانی دیم ءَ سیاھیں چیزے ءَ مانپوش اِتگ منی نز ءَ آزمان منی سر ءَ کپت من باز ودار کُت کہ منی بچ مرچی نا باندا الم پہ من واتر بیت، بلے منی سرجمیں ودار گوں ھاکاں ھوار بوت منی بچ ءَ واتر نہ کُت من گوں بلوچ راج ءِ آ دگہ بے وسیں مات ءُ پتانی ھمراھی ءَ پہ وتی گاریں بچ ءِ شوھاز ءَ در کپت آں داں روچ ء مروچی ھم ھمے راہ ءَ جنزان آں۔
منی بچ انگت واتر نہ بیت، نوکیں سال تو زان ئے ناکو میار ءِ اکس ءَ وھدیکہ من گند آں نا ھکیکت دل تْرکگے جنت چہ چمّاں ارس رِچگ ءَ لگ اَنت دل گش اِیت انچیں چیھالے بہ جن کہ آ ارش ءِ ھُدابُند ھم ھیران بہ بیت کہ ایشی ءَ چون اِنت، گُڑا نوکیں سال وھدیکہ یک اکسے من ءَ چش گریوائین اِیت تو وت ھیال کن گُڑا اے اکس ءِ تہ ءَ چنچو گیمُرتگیں ارمان ھست چنچو ودار ھست چنچو بے کراری ھست بلے اے سرجمیں ودار گوں ترا بندوک اَنت، نوکیں سال ناکو میار ءَ اے واستا تئی ودار نہ اِنت کہ تو کا ئے ءُ سال بدل بیت ءُ مردم گَل بنت کہ نوکیں سالے اتکگ ناکو میار ءَ ھمے واستا تئی ودار اِنت کہ تو آئی ءِ ورنائیں بچ ءَ گوں وت ءَ کار ئے نوکیں سال اے ناکو میار ءِ کلو اِنت کہ من نو پیر آں من گوں نوکیں سال ءَ ھبر کُت نہ کناں بلے ھست کسے کہ منی اے کلو ءَ پہ نوکیں سال ءَ سر بہ کنت ءُ بہ گش اِیت ئِے کہ نوکیں سال اگاں ترا ھُدا دوست اِنت من چہ تو دگہ ھچ وشّی نہ لوٹ آں منی لوٹ بس منی زھگ اِنت من چنچو ائید چنچو وشّی چنچو گم چہ وتی چُک ءَ ابید گوازینتگ، بلے نو گوں من گیشتریں اوپار نہ بیت نو منی نزوریں کوپگاں اینچو ھاٹیگ مان نیست کہ پہ وتی چک ءَ ودار کُت بہ کناں نو ھرچ وڑ کن ئے منی زھگ ءَ چہ ھون واریں دژمنانی پنجگاں پچ گِر ءُ گوں وت ءَ بیار گوں ۔من ناکو میار ءِ اے بے وسی کہ دیست گوں من ھچ اوپار نہ بوت گش ئے اے گپّاں گوں زمین چنڈّگ ءَ لگ اِت آزمان ھم کپگی بوت بلے اے توار داں ھُدا ءَ سر نہ بوت ءُ ناکو میار ءِ سر ءَ ھچ بزّگ ئِے نہ بوت، گُڑا من ناکو ءَ گُشت تئی اے کلو ءَ من پہ نوکیں سال ءَ سر کن آں ناکو میار چہ تو دگہ ھچ تلب نہ کنت ،بلے نوکیں سال من ترا یک گپے گش آں تو ناکو میار ءِ کلو اِشکتگ ءُ انگت آئی ءِ بچ وتی ھمراھی ءَ نیاؤرت گوں گُڑا تو وتی آیگ ءَ چہ پد ناکو میار ءَ بہ گِند ئے سک بژنیگ بہ ئے ءُ وتی آیگ ءَ سک باز پشومان بہ ئے ۔ نوکیں سال اے کسھے نہ اِنت اے یک ھکیکتے ناکو میار ءِ زند چش یک کسمانکی زندے ءِ وڑ ءَ گْوزگ ءَ اِنت ءُ آ یک کارستے جوڑ بوتگ، بوت کنت کہ ترا ھم اے دھر ءِ مُرتگ دلیں مردمانی وڑ ءَ اے گپانی سر ءَ بیسہ مہ کنت ءُ تو اے گپاں دروگ بہ پھم ئے ۔بلے راستی ھمیش اِنت کہ ناکو میار تئی ودار ءَ اِنت بلے چہ تو گیش وتی گار ءُ بیگواھیں بچ ءِ ودار ءَ اِنت ناکو میار ءِ زھگ ءَ وتی ھمراھی ءَ بیار گون ءُ منی سرجمیں راج ءِ واستا چہ وشیاں البار بو ءُ بیا کہ پہ تو منی سرجمیں راج وداریگ اِنت۔۔۔
