نبشتہ کار: دلمراد بلوچ
رجانکار: ھسابجار
جھان شاہ ھم اجبیں مردمے۔ مال ءُ مت ئےِ چمپل دوچگ اِنت، دمک ءِ تہ ءَ کِشک ءِ لمب ءَ یک گونڈیں جاھے آئی ءِ سرجمیں جھان انت۔ روچے چنت گیپت ، نہ زاناں۔
بلے وھدے کہ “سمارٹ پون “( گوشی ءِ نام انت) نوک اتکگ ات تا مئے میتگ ءِ اولی مردم اَت کہ آئی ءَ “سیمسنگ کمپنی “ءِ اولی گوشی زُرتگ اَت۔ داں مرچیگ ءَ ھما کلنڈئے گون اِنت۔ بازے نہ ونتگ ، بلکیں ھما سئے ءُ چار ، بلے نبشتہ ءَ زبر اِنت۔ دگہ نہ زاناں چہ من بلد تر اِنت۔
آئی ءَ سیاست ءِ ھچ تب نیست، بلے ھمے کہ بلوچ ءَ کزاے سر ءَ کپ اِیت تا دُرساں ساری ھما شور کنت۔ میتگ ءَ پہ نادْراھے ءَ پنڈ مورے بہ بیت کہ کسے ءِ تاسُکیں زھگ بیگواہ بہ بیت، کسے ءِ پِت یا نوک سیرے ءِ جود شھید بہ بیت ۔ جھان شاہ اِنت کہ وتی پوسٹ ءَ چہ دُرستاں پیش ماں چاگردی رسانکدر ءَ دنت۔
یک ءُ دو رند ءَ سرکاری مردماں ترسینتگ کہ اے پوسٹ ترا گران ءَ کپ اَنت۔ بلے جھان شاہ اِنت نہ کہ تُرسیت ءُ ناں وتی دستاں دار اِیت ۔کسے چار اِیت یا نہ چار اِیت، دوست دار ایت یا نہ دار اِیت ءُ شِنگ اِش کنت یا ناں، آ وتیگان اِنت ءُ پوسٹ ءِ سر ءَ پوسٹ دنت۔
مرچی مردمی ھکّانی جھانی روچ اِنت۔ چناھا پہ اے روچیگی من مدام جیڑاں کہ یار اے دنیا ءِ تہ ءَ و بس مردم اَنت، گُڑا اِشانی ھکّانی جنوک کئے اِنت چونین انت، چے رستر اَنت یا چونیں ارشی کلکتے، ھیر یلہ ئےِ کن۔ چوشیں ھیال باز کئیت۔
یکبر ءَ ھیال ءَ کپتاں ، مرچی جھان شاہ ءَ الّم جوانیں چیزے نبشتگ۔ ھما دمان ءَ چاگردی رسانکدر پچ کُت چار اِت بلے آ ھچ درا نہ بوت۔
ناں پوسٹے ءُ ناں کہ چمشانکے گندگ بوت۔
منی دل ءَ جت کہ چیزے بیتگ ئےِ۔ پرپٹ کش اِت ءُ تچک ءَ شُتاں ھمائی ءِ دُکان ءَ۔ اُود ءَ کہ رستاں چاراں شاہ وَ چمپل دوچگ ءَ اِنت۔
“دْروت ناکو”
“دْراھبات ئے منی چُک”
من جست کُت:
“ ناکو مرچی تئی پوسٹ گندگ نہ بنت۔ ھیر اِنت، کلنڈیں گوشی ءَ نہ دْرہ اِتگ؟
آئی ءَ چم چست کُت اَنت من ءَ چار اِت ءُ گْوشت ئے ِ :
“چے جیڑہ ءِ سر ءَ؟”
“ من بھمنتگی گْوشت:
“ ناکو مرچی مردمی ھکّانی جھانی روچ اِنت ءُ تو جُست ءَ ئے کہ چے جیڑہ ءِ سر ءَ؟”
آئی ءَ گوں پژمُردگی پسّو دات۔
“ مرچی من ھِچ نبشتہ کت نہ کناں -“
من بھمنتگی جُست کُت؛
“چیزے بیتگ زاناں؟
بزیں بروتانی چیر ءَ تلکاریں لُنٹانی سر ءَ تھلیں بچکندے سھرا بوت۔
گْوشتے:
“ منی چُک ھکّ مردمانی بنت گُلام ءَ ھک نیست۔
پد ءَ راستیں دست ءَ بُروش ءُ چپ ءَ زرتے بُوٹ
ءُ گْوشت ئےِ:
“ برو منی چک وتی کارے بہ کن۔ من ءَ اپسر بابو ءِ بُوٹ پالش کنگی اَنت کہ آ مرچی وزیر ءَ داوت کُتگ۔ بزاں کہ نی آ رستگ۔
