گپ ءُ ھبر: سمّی دین جان
نبشتہ کار: منزور آدل
چارُمی: بھر
دین جان ءَ کدی ھم گوں من وتی ھالت پیش نہ داشتگ ات اَنت کہ من چوناں بلے یک روچے نہ زان آں چے جیڑگ ءَ ات من ءَ توار ئِے کُرت، من ناکو ءِ لوگ ءِ مچّانی دیم ءَ گام جنان بوت آں گُڑا ھمد ءَ بلوچ ءِ جیڑھانی سر ءَ گپ ئِے آؤرت ءُ من ءَ گُشت ئِے کہ مرچاں جاور شر نہ انَت سنگت بیگواہ کنگ بوَگ ءَ انت، جنگ بوَگ ءَ انت، بگندئے من ھم بیگواہ کنگ ءُ جنگ بہ باں، من ءَ ھمے گپ ھچ دوست نہ بوت، بہ گندئے آ وھد ءَ من اینچو زانتکار ھم نہ ات آں دگہ گپے بوتیں بلکیں من مہ پھم اتیں بلے اے گپ ءَ من پوہ بوت آن ءُ اے گپ ءَ من ءَ سک تورینت ءُ تکلیپ دات من وتی دیم کمو مٹینت ءُ زھر ءَ زھر گُشت دگہ روچ ءَ منی کرّ ءَ چوشیں گپ مہ کن ابا، گُڑا ابا ءَ کمو گپ ءَ را ٹگلینت ءُ پد ءَ ھمے گپ ئِے آؤرت ءُ گُشت ئِے زندگی وشّیانی گوازینگ ءَ ھمینچو وشّ اِنت بلے گرانیں ساھتانی گوازینگ ءَ ھمینچو گران اِنت، بگندئے دیم ءَ تو وھد ءِ بلاھیں سکی سوری واری بزّگی یے بہ گندئے بلے ترا ھچّ وڑ ءَ نزور بوَگی نہ اِنت ماس ءُ گُھار سنبالگی انَت، وت ءَ را سنبالگی اِنت گُڑا من نہ پھم ات ءُ من گُشت ابا تو اے گپاں من ءَ پرچا گُشگ ءَ ئے اے کار وَ منسور ئیگ اَنت، گُڑا من ءَ گُشت ئِے ھو بلے منی کِرّ ءَ منسور ءُ سمّی ءِ تہ ءَ ھچّ پرک نیست انت، من ءَ ھمے پرک ءِ گپ سک ءَ دوست بوت کہ منی ابا ءِ کرّ ءَ سمّی ءُ منسور ءِ پرک نیست اِنت آ من ءَ یک نزور ءُ نابودیں جنکے سرپد بوَگ ءَ نہ انِت، آ وتی بچک ءُ جنک ءِ زمہ داریاں یک وڑ ءَ سرپد بوَگ ءَ انِت۔
بلے نوں من دین جان ءَ ھال دیگ لوٹاں کہ من وتی ماس ءُ گُھار سنبالیتگ انَت من تئی بازیں یادگاری سنبال اتگ انت کہ آیانی تہ ءَ اتا شاد ءِ یک کتابے کہ ترا گون بوتگ آ پہ من ءَ جھان ءِ گران بھائیں چیزانی تہ ءَ شمار بیت ھمے کتاب درستاں چہ گیش کیمتی اِنت چہ کل مال ءُ مڈیاں گیش ھمے کتاب کہ تئی بوتگ ترا گون بوتگ تئی یاد گاری انِت تئی یاد ءَ گیج ایت پمیشکا من ءَ اینچو دوست اِنت من انگت ءَ تئی راہ ءِ راھی آں تئی پگر ءُ لیکہ ءِ منوگرے آں۔
ابا من ءَ انگت ءَ یاد اِنت من بیمار ات آں تو من ءَ شال ءَ پہ الاج ءَ لوٹاھینت منی گُٹّ آپریشن کناھینت ءُ دومی روچ ءَ تئی دیم ءَ کمو پریشانی ھست ات، تو گُشت من ءَ اورناچ ءِ ھسپیتال ءَ لازمی ئیں کارے ءَ لوٹگ ءَ انت ءُ تو روَگ ئے تیاری ءَ کنگ ءَ ات ئے، ھمے وڑ ءَ من کمیں گوں تو زھر بوت آں کہ تو من ءَ شال ءَ پہ الاج ءَ لوٹاھینتگ ءُ نوکی منی گُٹّ ءِ آپریشن بوتگ ءُ مرچی دومی روچ اِنت کہ تنیگہ من دُراہ ھم نہ آں تو دیری روگ ءَ ئے من گوں تو زھر بوت آن ءُ لوگ ءَ چہ در اتک آن ءُ گوں وتی دزگھُار ءُ ناکو زتکاں گوازی ءَ شُت آں بلے اے زھری من ءَ توک ءَ چے بےتاھیر کنگ ءَ ات ءُ دل ءَ یک وسوسے مان ات کہ من پرچا گوں تو زھر آں تو روگ ءَ ئے پد ءَ من ءَ ارمان بیت کہ من پرچا گوں تو زھر بوتگ آں من پد ءَ اتک آں ھمے لوگ ءِ دپ ءَ اوشتاتاں ھمے ھدّ ءَ کہ تئی گاڑی اوشتوک ات تو پہ روگ ءَ ساڑی ات ئے بلے منی دل ھچّ منّگ ءَ نہ ات کہ تو بروئے من کمو ملور ات آن ءُ کُنڈے ءَ اوشتوک ات آں ترا چارگ ءَ اتاں آ روچ ءَ منی دل ءَ تو سک ڈولدار ات ئے تئی بزّیں مود تئی بروانانی سر ءَ ایر ات اَنت، تئی گام گوں من چارگ بوَگ ءَ نہ ات اَنت منی دل تئی امباز کنگ ءَ لوٹگ ءَ ات کمو ساھت ءَ رند تو منی نیمگ ءَ چَک جت ءُ چار ات من ءَ گوانک کُرت، من اتک آں تئی کِرّ ءَ کمّیں ترا امباز کُرت تو منی سر ءَ کمّیں کند ات ءُ گُشت کہ منی دلاوریں جنک ءَ را مرچی چی اِنت کہ اے وڑ ءَ اِنت من ءَ کمّیں مھر کُرت ءُ پہ گوازی کنگ ءَ لھتیں زرّ دات، من ءَ تئی اے گپ ھم یاد اِنت تو گُشت من رواں سے چار روچ ءَ وتی کاراں کناں پد ءَ کا آں گُڑا ترا گردیناں سودائی کناھیناں ھمد ءَ تو منی پیشانی چُک ات ءُ گاڑی ءَ سوار بوت ئے، من گاڑی ءَ چاران ات آں داں گاڑی منی چمّاں اندیم بوت۔۔
روان اِنت
