نبشتہ کار: آزاد بلوچ
دُگنیا ءِ راجدپتراں بہ چاریں داں مارا اے گندگ کئیت کہ ھر راج ءِ سر ءَ کہ زوراکی بیتگ یا راجانی سر ءَ زورگریں استان ءَ وتی زالمیں راھبند کہ کارمرز کُتگ تاں آ راج ھچ بر اُوشتے آماچ نہ بوتگ ، آئی ءَ مُدام گھگیری کُتگ۔ سلاہ بندیں گھگیری بیت یا سیاسی گھگیری، پہ وتی لجّ ءُ ننگ ءِ ءِ رکّینگ ھاتِر ءَ راجاں کُجام ھم کُربانی ءِ دیگ ءَ پہ چکّ ءُ پد نہ بیتگ اَنت۔ آیاں وتی شکرورنائیں سر پہ گُلزمین ءُ رُوژنائیں باندات ءَ ندْر کُتگ اَنت، گُڑا ھما راجاں کہ کُربانی داتگ آ راج مروچی وتواجہ ءُ آسودگیں زندمانے گْوازینگ ءَ اَنت۔
مروچی بلوچ راج ھم وتی زمین ءِ رکّینگ ءَ ھچ چک ءُ پد نہ اِنت، بلکیں مدام زورگریں استان ءِ بگیر ءَ جنگ کنگ ءَ اِنت۔ بلوچ ءِ اگاں گوست ءَ چمشانک بہ دئیں گُڑا ھمے گندگ ءَ کئیت کہ شھید میر مھراب ھان گوں وتی سَے سد (300) ھمراھاں جنگ دنت ءُ راجدپتر ءِ تاکاں نکش بیت۔ ھر وھد ءَ کہ زورگریں استان یا لشکراں گوں بدّیں چماں بلوچستان چار اِتگ، گُڑا بلوچ پُسّگاں ایشانی چم کش اِتگ ءُ وتی جان ندْر کُرتگ انت۔
سینزدہ (13) نومبر پہ بلوچاں یک پھر ءُ شان بندگ ءِ روچے کہ اے روچ ءَ دُرستیں نمیرانیں شھیدانی یاتاں مراگش اڈّ دیگ بیت ءُ آیانی کِرد ساڑاھگ بہ اَنت۔ بلوچ ءَ پہ وتی آجوئی ءُ وتواجھی ءِ دزگِرگ ءَ بے بھائیں سر کُربان کُرتگ اَنت، اگاں من ایشانی نبیسّگ ءَ بندات بہ کناں گُڑا ند ءِ سیاھی ھتم بہ اَنت بلے آیانی کِرد پہ ساڑاھگ ءَ پشت کپ اِیت۔
آجوئی ءِ کشک ءَ بلوچ راج ءِ دِنگیں ورنا بہ بہ اَنت یا کہ زالبول ءُ کماش، مدام پہ دُژمن ءِ پْروش دَیگ ءِ ھاتِر ءَ جاڑیگ اَنت۔ ھما راج کہ چہ وتی گْوست ءِ داتگیں کُربانیاں بے ترانگ بہ بیت ءُ ھر وھد چہ کنپرٹ زون ءَ در مئیت، گُڑا آ چہ دُگنیا ءِ نکشاں زُوت گار ءُ بیگواہ بیت۔
دُگنیا ءِ تہ ءَ ھر راجے کہ بیتگ آیاں وتی شھیدانی ھاتِر ءَ ایوک ءَ مراگش اڈّ نہ داتگ، بلکیں کرد ھم وتی تہ ءَ جاہ داتگ اَنت ءُ مارا ھم لوٹ اِیت کہ سینزدہ (13) نومبر ءَ ایوک ءَ ما مراگش ءُ ڈیوا مہ بالین اِیں، بلکیں آیانی کرداں وتی تہ ءَ جاہ بہ دئین ءُ اے جُھد ءَ پہ منزل ء ءُ سر بہ کن اِیں۔ بہ کول ء چیئرمین واجہ گلام مھمد کہ آ گْوش اِیت: ” ما بائِد پھر بہ بندیں ھما شھیدانی سر ءَ کہ وتی زِندمان اِش یلہ کُتگ ءُ راجی ڈُبّہ ماں کُوپکاں زُرتگ “۔
چوش کہ شھید ھچبر نہ مِر اَنت، بلکیں مُجّتی راجدپتر ءِ تاکدیماں زندگ ءُ ھست مان اَنت۔ بیت کنت شھیدانی بالاد گوں مارا یکجا مہ بہ اَنت، بلے آیانی پلسپہ ءُ کِرد مدامی کارست جوڑ بہ اَنت ءُ مئے رھشونی ءَ کن اَنت۔ مرچی انگریز ءِ کْوزہ ءَ بہ گِر داں ھُدا بُردگیں پاکستان ءِ کْوزہ ءَ بیائے پہ ڈیھ ءِ پھریزگ ءَ بے ھِساب سرانی کُربانی دَیَگ بوتگ ءُ اَنگت دَیَگ ءَ اَنت۔ نمیرانیں سرانی اے واھشت ءُ پُرمھریں اَرماناں کُجام شاھم ءَ تُور کن اِیں؟، پرچا کہ اے راجی شھید مئے ھست ءُ نیست اَنت، ءُ مارا ھمیشانی دگ ءَ روگ ءُ دیمونی دَیگی اِنت۔
