گِدار ماکان ءِ شھزادگ

نبشتہ کار ارشمان ارشل بیست ءُ سیمی بھر

۔

شھزادگ ءِ روگ ءَ پد شلی ءِ چمّانی دیم ءَ ابیتکی ءَ وتی زُلپ شنگینت اَنت ۔ ایوکی میزان میزان ءَ چہ واب ءَ پادآتک ءُ آئی ءِ ساھگ ءِ کش ءَ اوشتات ۔ آ ابیتکی ، مُلوری ءُ ایوکی ءِ درداں سگّگ ءَ نہ اَت ۔ اِے مھر ءِ بنداتی درد اِت اَنت کہ شلی مھر ءِ دوری ءِ درداں سگّگ ءَ نہ اَت ۔ آئی ءِ چمّانی تہ ءَ ارس اولمب گِران اِت اَنت ۔تلیان ءَ ھر گون اَت چہ ڈگاراں بوتگ اَت پیداک اَت ۔ شلی ءَ وھدے کہ وتی مات دیست آ پادآتک اوشتات ۔ تلیان آتک ءُ سر بوت آئی ءَ شلی توار کُت ٫٫ شلو بیا ھر ءِ بار ءَ پچ کن من سک دمبُرتگ ،،شلی بے تھمبُلی ٹِلان ٹِلاں وتی مات ءِ نیمگ ءَ شُت ۔ تلیان اجکّہ اَت کہ مروچی منی زھگ ءَ چی اِنت چو بے تھمبُل اِنت ۔ آئی ءَ شلی ءَ را جُست کُت ٫٫ شلو مروچی ترا چی اِنت تو بے چاڑ بے چاڑ ئے چیا ؟ ،،شَلی ٫٫ اِنّاں اماں من وش ءُ جوڑ آں ،،تِلیان ٫٫ مروچی ٹوھیں لشکرے ھمینگو پیداک اَت ۔ رودان ھم درا نہ بیت ۔ الّم گپّے ھست اِنت تو چو بے چاڑ بے چاڑ ئے ،،شَلی ٫٫ اِے لشکر ماکان ءِ لشکر اَت ۔ رودان ماکان ءِ شھزادگ اِنت لشکر ءَ وتی ھمراہی ءَ بُرت گوں بلئے ایشی ءِ نام رودان نہ اِنت ارشین اِنت ،،تلیان ءَ اجکّھی گُشت ٫٫ گُڑا زھگ ءَ وتی نام مئے گوْر ءَ چیا چیر داتگ ؟ ،،شَلی ٫٫ شھزادگ ءَ تیر وارتگ ٹپّی بوتگ آئی ءِ پِت ءِ بادشاہی یے برگ بوتگ پمیشکا آئی ءَ راستی چیر داتگ ،،تِلیان ٫٫ شلو تو سھی بوتگ ئے کہ اِے بادشاہ آلی ءِ زھگ بوتگ ؟ ،،شَلی ٫٫ یکروچے ءَ پیسر شھزادگ ءَ وتی بارو ءَ من ءَ را وت گُشت ۔ سومری ءَ ھم زانتگ کہ اِے بادشاہ آلی ءِ زھگ اِنت ۔ شھزادگ چار روچ ءَ پد ءَ واتر بیت ءُ کئیت مارا کیچ ءَ بارت ،،تِلیان اجکّہ بوت ءُ گُشتے ٫٫ مارا کیچ ءَ بارت ؟ ما چے کُتگ زاناں ؟شَلی ٫٫ تئی جنئک ءَ کیچ ءِ ماڑی ءِ تہ ءَ بانور کنت ،،تِلیان ءَ شلی ءِ پیشانی چُکّ اِت ءُگُشت ٫٫ من شنک بات آں پاکیں ھاوند ءِ کہ ھاوند ءَ من ءَ شاہی بَچَکیں زھگے دات ،،
بیگہ ءِ وھد اَت شھزادگ گوں لشکر ءَ بانَک ءِ ڈنّ ءَ گوْزگ ءَ اَت ۔ میتگ ءِ مردماں شھزادگ پجّا آؤرت ۔ مردم گلابال بوت اَنت کہ شھزادگ نہ مُرتگ زندگ اِنت ۔ شھزادگ ھوتان ءِ گوربند ءِ کِر ءَ وھدے رس اِت گُڑا آ چہ اپس ءِ سر ءَ ایر کپت ءُ ھوتان ءِ گور ءِ سرون ءَ نشت ۔ آئی ءَ وتی دست گور ءِ سرون ءَ ایر کُت ءُ گُشت ٫٫ من ءَ سوگند اِنت پاکیں ھاوند ءِ کہ مروچی من تئی ءُ دھگ ءِ بیر ءَ چہ دژمناں الّم گِر آں ،، گوں ھمے گپّ ءَ شھزادگ پادآتک ءُ اپس ءَ سوار بوت ءُ دیم پہ ماڑی ءِ نیمگ ءَ شُت ۔جنگیان ءُ انام بے گُمان اِت اَنت ۔شھزادگ ءِ لشکر دیم پہ نیمگ ءَ رھادگ اَت ۔ ماڑی ءِ سنگر ءَ نشتگیں سپاھیگ ءَ چہ دُور ءَ لشکر دیست گُڑا آئی ءَ جھل ءِ سپاھیگاناں توار پِر جت کہ اِنان ءَ گوْر کن اِت ٹوھیں لشکرے پیداک اِنت ۔ یک سپاھیگے تچان تچان ءَ جنگیان ءِ کِرّ آتک ءُ گُشتے ٫٫ واجہ ٹوھیں لشکرے دیم پہ ماڑی ءِ نیمگ ءَ پیداک اِنت ،،جنگیان ٫٫ چونیں لشکرے ؟ ،،سپاہی ٫٫ نہ زان آں واجہ ،،جنگیان چہ ماڑی ءَ ڈن درآتک ءُ آئی ءَ پرمان دات کہ دو سد سپاھیگ پہ جنگ ءَ تیار بِہ بیت ۔ اِے ھال دمان ءَ تیوگیں ماڑی ءِ نزّیکیں گِساں شنگ بوان بوت کہ کیچ ءَ ٹوھیں لشکرے ایر کپتگ دیم پہ ماڑی ءِ نیمگ ءَ پیداک اِنت ۔ جنگیان ءِ پھم کار ءَ نہ اَت کہ اِے چونیں لشکرے ؟ چہ کُجا پیداک اِنت ۔شھزادگ تُوچان ( تُوچان یک دَمَگے اَت کہ اِے دَمَگ ءِ تہ ءَ پٹان ءِ کھور ءَ بہ گر داں کہ چاھسر ھَوار اَت ۔ اِے دَمَگ ءَ ٹوھیں آبادی یے ھست اَت ۔ شنزدر ءِ دیمی نیمگ ءَ یک کسانیں کلاتے ھم ھست اَت ۔ ) ءَ رستگ اَت کیچ ءِ کور ھم نزیک اَت ۔توچان ءِ سپاھیگاں وھدے کہ شھزادگ پجا آؤرت آیاں سِلاہ چَگل دات اَنت ۔ اِے کُلّی سد سپاھیگ اِت اَنت ۔ سپاھیگانی سروک کِیّا اَت ۔ کِیّا جاڑو ءِ ھمسریں مردُمے اَت ۔ آئی ءَ گوں شھزادگ ءَ گُشت ٫٫شھزادگ مارا بِہ بکش ما مجبور بوتگیں کہ جنگیان ءِ پرمان بِہ منّیں مارا دگہ ھچ راہ ءُ در نہ بوتگ ،،شھزادگ ٫٫ شُما ماکان ءِ تمرد ءُ شیریں سپاھیگ اِت ۔ شُما ساری ءَ ھم ماکان ءِ سپاھیگ بوتگ ئے شُما انگت ماکان ءِ سپاھیگ ئے ۔ شُما وتی سِلاھاں بُزور اِت منی ھمراہ بہ بَہ ئے ۔ سپاھیگاں وتی سِلاہ زوران کُت اَنت ءُ شھزادگ ءِ ھمراہ بوت اَنت ۔جنگیان گوں سپاھیگاں چہ ماڑی ءَ درآتکگ اَت ءُ کیچ ءِ کور ءِ تہ ءَ رھادگ اَت ۔ جنگیان ءَ کور مٹّاتگ اَت ءُ راہ ءِ سر ءَ اوشتاتگ ۔ شھزادگ ھم گوں لشکر ءَ آتکگ ءُ نزیک اَت ۔جنگیان ءِ گیشتری لشکر ءَ شھزادگ پجّا آؤرت ۔ یک سپاھیگے درّائینت ٫٫ شُما گُشتگ کہ شھزادگ مُرتگ شھزادگ گوں لشکرے ءَ پیداک اِنت ۔ ماں شھزادگ ءِ ھلاپ ءَ جنگ نہ کنیں ۔ جنگیان ءَ ھم شھزادگ پجّا آؤرت ۔ وھدے کہ آئی ءَ سپاھیگ ءِ گپ اِش کُت آئی ءَ وتی اپس ءِ دیم ترّینت بلئے سپاھیگاں جنگیان ھَنگِر کُت ءُ تچَگ ءَ نیشت ۔ شھزادگ ءَ پرمان دات کہ جنگیان ءِ دست ءُ پاداں بِہ بند اِت ۔ جنگیان ءِ لشکر ءِ تہ ءَ دگہ سئے مردم یک کِرّ بوت اَنت ءُ جِہہ ءِ اِت اَنت بلئے جیئند ءِ کمان ءِ تیراں آواں تَچَگ ءِ موہ نہ دات ۔ تیر آوانی پُشت ءَ لگ اِت اَنت ءُ چہ اپس ءِ سر ءَ جھلاد بوت اَنت بُن ءَ کپت اَنت ۔ اِے پنجبور ءِ سردار ریگت ءِ مردم اِت اَنت ۔پنجبُور ءِ سردار ریگت ءُ نوک ٹھینتگیں بادشاہ اَنام ھم کیچ ءِ ماڑی ءِ تہ ءَ ساڑی اِت اَنت بلئے آ اِے گُمان ءَ نہ اِت اَنت کہ اِے لشکر پیداک اِنت اِے لشکر ءِ سروک بادشاہ آلی ءِ بچّ ارشین اِنت ۔ اَنام ءَ ھمے پھم اِت اِے سردار کلپر ءِ دیم داتگیں لشکرے بیت بلئے شھزادگ گوں لشکر ءَ ماڑی ءِ دربند ءِ دپ ءَ رستگ اَت ۔ سپاھیگاں دربند پچ کُت ۔ شھزادگ گوں لشکر ءَ توک ءَ پتر اِت ۔ شھزادگ ءُ جیئند گوں بیست سپاھیگ ءَ ماڑی ءِ توک ءَ شُت ۔ وھدے کہ انام ءَ شھزادگ دیست آئی ءَ جِھَگ ءِ کوشست کُت بلئے سپاھیگاں آئی ءَ را موہ نہ دات دزگیر کُت ۔ سردار ریگت ھم ھمِد ءَ ساڑی اَت بلئے شھزادگ ءَ سردار ریگت پجّا نیا آؤرت ۔ شھزادگ ءَ گُشت ٫٫اِے مردَک چونینے ،،سپاھیگے ءَ درّائینت ٫٫ اِے پنجبُور سردار ریگت اِت ،،شھزادگ ءَ گوں سردار ریگت ءَ گُشت ٫٫ تئی مرگ ءَ پد ءَ پنجبُور ءِ مردُم بود کن اَنت ۔ اِشکُنگ ءَ تو گوں وتی زوراکیاں جند ءِ کُٹُم ھم نہ بکشاتگ اَچ تو پد تئی براس ھومَر پنجبُور ءِ سردار کنَگ بیت ۔ ھومَر نیکیں ءُ جوانیں مردُمے ۔ پنجبُور ماکان ءِ بھرے جوڑ کنَگ بیت ۔ اِے منی پِسّ واھگ بوتگ من وتی پِسّ ءِ واھگاں الّم پیلو کن آں ۔ انام ءَ گوں شھزادگ ءَ گُشت ٫٫ زھگ من تئی ناکو آں تئی پِسّ براس آں من ءَ اُمیت اِنت کہ تو من ءَ بکش ئے ،،شھزادگ ءَ گُشت ٫٫ ناکو اِے پلینڈی ءِ مُکّ تو بوتگ ئے ۔ بکشّگ ءِ ھچ اُمیت ءَ مہ دار ،، انام چہ مرگ ءِ تُرس ءِ لرزگ ءَ اَت ءُ آئی جسم ءُ جان ھیّدے ءَ سَٹّ اِتگ اَت ۔ شھزادگ ءَ سپاھیگاں پرمان دات ٫٫ سردار ریگت ءُ انام ءَ بر اِت زندانی کن اِت ،،سپاھیگاں سردار ریگت ، جنگیانءُ انام زندان ءِ تہ ءَ بُرت اَنت بندیگ کُت اَنت ۔ لشکر ءِ سردار جاڑو ، بادشاہ آلی ، کماش ھنشگ ءُ بادشاہ آلی ءِ وپاداریں نوکر ءُ سپاھیگ چہ زندان ءَ آجو کُت اَنت ۔ سپاھیگے ءَ گوں بادشاہ آلی ءَ را گُشت ٫٫ بادشاہ ترا مُبارک بہ بیت تئی زھگ زندگ اِنت ءُ ھمد ءَ ساڑی اِنت ۔ تو ماڑی ءِ پیژگاہ ءَ ودار کن کئیت اِنت ،،چہ گل ءَ بادشاہ ءِ چمانی ارس درآتک اَنت آئی ءَ گوں وتی نوکر ءُ سپاھیگاں گُشت ٫٫ انشپی شادمانی کنَگ بیت ۔ کیچ ءِ نزیکیں میتگاں ھال ءَ شنگ کن اِت ،،شھزادگ ءَ سپاھیگاناں پرمان دات کہ سردار ریگت ءِ نیاڑیگ ءُ زھگانی ھیالداری چو مھمانی دروشم ءَ کنَگ بہ بیت ۔ آواں شرّیں بانے ءِ تہ ءَ نادین اِت ،، سپاھیگاں سردار ریگت ءِ نیاڑیگ ءُ زھگ شاہی مھمان جاہ ءَ نادینت اَنت ۔ شھزادگ بانانی تہ ءَ وتی ماس ءَ پٹ ءُ پول کنَگ ءَ اَت ۔ سپاھیگے ءَ جُست کُت ٫٫ شھزادگ تو چے پٹ ءُ پول کنَگ ءَ ئے ؟ ،،شھزادگ ٫٫ منی ماس کُج اِنت ؟ ،،سپاہی ٫٫ بانُک جَتّی سردار جاڑو ءِ گِس ءَ اِنت ،،بادشاہ آلی ءُ جاڑو ماڑی ءِ پیژگاہ ءَ اوشتاتگ اِت اَنت گوں سپاھیگاں گپ ءُ تْران ءَ اِت اَنت ۔ شھزادگ چہ ماڑی ءَ درآتکگ اَت ءُ بادشاہ ءِ نیمگ ءَ پیداک اَت ۔ سردار جاڑو ءُ بادشاہ شھزادگ ءِ دیم ءَ شُت اَنت ۔ شھزادگ ءَ بادشاہ ءُ سردار جاڑو امباز کُت اَنت ۔ شھزادگ ءَ گوں سردار جاڑو ءَ گُشت ٫٫منی ھمراہ بو تئی گِس ءَ روئیں ،، سردار جاڑو ءُ شھزادگ رھادگ بوت اَنت ۔ سردار جاڑو ءِ نوکر کاپر ءِ چیر ءَ نشتگ اَت اناگہ ءَ آئی ءِ چم سردار جاڑو ءُ شھزادگ ءَ کپت اَنت ۔جوران تچان بوت سھتی ءِ نیمگ ءَ شُت ۔ سھتی ءُ بادشاہ آلی ءِ شھبانُک جتّی گِس ءِ تہ ءَ نشتگ اِت اَنت ۔ جوران توار جنان اَت پیداک اَت ۔ سھتی ڈنّ ءَ درآتکگ ءُ گُشتے ٫٫ ھاں جورُک ترا ھیر اِنت ،،جوران ٫٫ زوت کن بانُک منی مستاگی ءَ بِہ دئے ،،سھتی ٫٫ جورُک ترا چونیں ھالے گون اِنت زاناں ،،جوران ٫٫ پہ تو ءُ شھبانُک جتّی ءِ واستا وشیں ھالے ،،،وھدے کہ شھبانُک ءَ اِے گپ ایش کُت آ ھم ڈنّ ءَ درآتک ءُ گوں جوران گُشتے ٫٫ بُہ گُش جورُک مستاگی ءِ مُزّ ءَ پس لوٹ ئے یا گوک ءُ اُشتر ،،جوران ٫٫ شھبانُک پہ تو دو وشیں ھال اَنت ۔ تئی زھگ ارشین زندگ اِنت ،،شھبانُک ٫٫ جورُک دو اُشتر ، دو گوک ءُ رمگے پِسّ تئی مستاگی اَنت ،،جوران گل ءَ بال بوت ءُ گوں بانُک سھتی ءَ گُشتے ٫٫ سردار جاڑو ھم آجو بوتگ پیداک اِنت ،،سھتی ءَ گوْر ءِ ھار کش اِت ءُ جوران ءَ را دات ءُ گُشتے ٫٫ بُہ زور جورُک تئی مستاگی اِنت ،،سھتی گور ءِ ھار ءَ جوران ءَ دئیگ ءَ اَت کہ سردار جاڑو ءُ شھزادگ ھم رس اِت اَنت ۔ شھبانُک ءَ وھدے وتی زھگ دیست آئی ءَ وتی زھگ گُلاش کُت ءُ گریت ۔ شھزادگ ءَ وتی مات تسلہ دات ءُ گُشت ٫٫ مادر مہ گرے من ءَ ھچ نہ بوتگ ،،شھبانُک جتّی ٫٫ وھدے کہ جنگیان گُشت شھزادگ جتگ ءُ کوہ ءَ چگل داتگ ھما روچ ءَ گشئے تیوگیں آزمان منی سر ءَ جُکّ اِت ،،شھزادگ ٫٫ جنگیان ءَ وتی کوشست کُرت بلئے زندگ کنوک ھاوند اِنت ۔ شر نوں بیا گِس ءَ روئیں ،،شھزادگ ءَ وتی مات گِس ءَ بُرت ۔ کیچ ءِ ھلک ءُ میتگاں شھزادگ ءِ زندگ بوَگ ءِ ھبر شنگ بوت ۔ شپ ءَ شاتکامی بوت ۔ نل جنوک ءُ زھیرونک جنوکاں دیوان براھدار کُت ۔ دیوان ءِ تہ ءَ بادشاہ ءَ شھزادگ ءِ آروس ءِ جار جت ۔ سردار ریگت ءِ برات ھومر ءِ سردار کنَگ جار ھم جَنگ بوت۔ اِے کار سردار جاڑو ءَ دئیگ بوت کہ آ شھزادگ ءِ آروس ءَ پد پنجبور ءَ بُہ روت اِنت ءُ ھومر ءَ سرداری ءِ پاگ ءَ سر ءَ بہ دنت ۔ گوں ھمے جاراں بادشاہ آلی ءَ دیوان ءِ ھلاسی ءِ جار جت ۔شھزادگ تھت ءِ سر ءَ وپتگ اَت ۔ آ سک ژند اَت بلئے شَلی ءِ شیرکنیں ترانگاں آئی ءِ چمانی کرار بُرتگ اَت ۔ آ واب کپَگ ءَ نہ اَت ۔ شَلی ءِ ھیالی اکس آئی ءِ چمانی دیم ءَ بچکندگ ءَ اَت ۔بلئے شھزادگ ءَ چہ شَلی گیشتر بے تاھیر اَت ۔ انچُش گُش اَنت ماکانی جنئک سکّیں مھروان بوتگ اَنت ۔ اِے گپ سِندان ءُ بابُلان ءَ ھم شِنگ اَت کہ ماکانی جنئک کوھستانی مھروانیں پری اَنت ۔ پہ وتی زمین ءُ مھر ءِ رکینَگ ءَ ھچ چکپَد نہ بنت پرچا کہ شاران ءِ داستان ھرجاھے شِنگ اَت ۔ شھزادگ گوں شلی ءِ پُرمھریں گُماناں میزان میزان ءَ واب کپت ۔سُھب روچ ءِ بانوریں امبر ءُ رولہیں برانزاں کوھانی دلبند ءِ سر ءَ درپشینان اَت ۔ دور چو زربار ءَ گُوتَلو دیم ءِ پہ کیچ ءِ نیمگ ءَ جُنزان اَت ۔ درانڈیھی مُرگ ماکان ءِ زمین ءِ سر ءَ سئیل ءُ گردش ءَ اِت اَنت ۔ ھمُک سال ءَ ھمے موسم ءَ چرز ءُ بانز ءُ دگہ بازیں مُرگے چہ وتی ڈیھ ءَ سپر جن اَنت ءُ دیم پہ ماکان ءِ سرزمین ءَ کائینت ۔ کیچ ءِ کور ءِ تہ ءَ مُرگ پہ شادَہی شور ءُ شار ءَ اِت اَنت پرچا کہ نمبانی پیڑاپ ھمک درچک ءِ تاکانی سر ءَ چو بے بھائیں گوہر ءَ درپشان اِت اَنت روچ ءِ رولھیں برانزاں پیڑاپاناں دگہ جلوھے بکشاتگ اَت ۔ دوشیگیں شپ آگھی ءُ سپَر ءِ ژندی ءِ سوَب ءَ شھزادگ انگت واب اَت ۔ میران ءُ جئیند ھم واب اِت اَنت ۔روچ آتکگ ءُ نیمروچ اَت ۔ شھزادگ چہ واب ءَ پادآتک ءُ جان کشّگ ءَ لگ اِت آئی ءِ ٹپّ ترومب اِت ۔ آئی ءَ نوں سما بوت کہ منی ٹپّ دوشی درمان نہ بوتگ ۔ سَپَر ءِ سوَب ءَ چہ آئی ءِ ٹپ ءَ زور وارتگ اَت ۔ آ چہ تھت ءِ سر ءَ ایرکپت پسیل ءَ شوت چمّے شُشت اَنت ءُ ڈنّ ءَ پتّر ءِ سر ءَ نشت ۔ نوکراں شھزادگ ءِ واستا وردن آؤرت ءُ شھزادگ ءِ دیم ءَ ایر کُت گڑا شھزادگ ءَ گوں نوکرے ءَ را جُست ٫٫ مھمان پادآتکگ اَنت ؟ ،،نوکر ٫٫ مھمان پادآتکگ اَنت ءُ آیاں ورگ ھم وارتگ ،،شھزادگ ٫٫ شر گُڑا تو نوں بُہ رو ،،نوکر شُت شھزادگ ءَ ورگ وارت ءُ ھلاس کُت ءُ دیم پہ میران ءُ جئیند ءِ نیمگ ءَ شُت ۔ سردار جاڑو ھم چہ وتی گِس ءَ در آتکگ اَت ءُ دیم پہ بادشاہ آلی ءِ نیمگ ءَ رھادگ اَت ۔ شھزادگ جیئند ءُ میران ءِ گْور ءَ سر بُوت ۔ آ گوں مہماناں دروت ءُ دراھبات بوت ۔ شھزادگ گوں جیئند ءَ را گُشت ٫٫ تو لھتیں روچ ءَ بِہ جَلّ منی آروس ءَ پَد گُڑا بُہ رو ،،جیئند ٫٫ ھَو من جَلّ آں بازیں وھدے ءَ پد من کیچ ءَ آتکگ آں مردم سئیل ءُ گردشے کنت ،،شھزادگ ءُ جیئند گپّ ءُ تران ءَ اِت اَنت کہ بادشاہ ءِ نوکرے آتک ءُ رس اِت ۔نوکر ٫٫ بادشاہ ءُ سردار جاڑو دیوان ءَ ساڑی اَنت شُمارا لوٹگ اَنت ،،شھزادگ ٫٫ شر تو بُہ رو ما پیداکیں ،،نوکر شُت ۔ شھزادگ ، جیئند ءُ میران وتی اپساں سوار بوت اَنت بادشاہ ءِ نیمگ ءَ شُت اَنت ۔ بادشاہ ءَ کیچ ءِ شاھگانیں درچک ءِ چیر ءَ دیوان کُتگ اَت ۔ کمو دیراں پد شھزادگ ھم گوں وتی ھمراھاں آتک ءُ سر بوت ۔ آ گوں دیوان ءِ مردماں دروت ءُ دراھبات بوت اَنت ۔ دراھباتی ءَ چہ بادشاہ آلی ءَ گوں جیئند ءَ گُشت ٫٫ تو سردار کلمت ءِ سر ءَ کلو ھے روان دئے بُہ گُشے بادشاہ آلی ءِ زھگ ارشین ءِ آروس بوگ ءَ اِنت تو بیا ءُ سردار کلپر ءِ گْور ءَ وت ءَ زوت سر کن ،،جیئند ٫٫ واجہ تئی پرمان سر ءُ چمّان اِنت ۔ من مروچی سپاھیکے کاسد کن آں دیم دئے آں ،،بادشاہ ءَ وتی دیم گوں سردار جاڑو ءَ کُرت گُشت ۔ سردار جاڑو ترا اِے ڈُبّہ ھم دئیگ بیت کہ ماکان ءِ آ دگہ سردارانی سر ءَ ھم کلوہ ءَ دیم دئے ۔ سانگبندی ءِ گپّ ءَ تو سردار کلمت ءُ سردار کلپر بہ کن اِت چار روچ ءَ پد شُما در بیا اِت نیلگ ءَ بُہ رو اِت ۔ دگہ کئے شُمئے ھمراہ بیت ؟ گوں شھزادگ ءَ گپّ ءُ تران بِہ کن ،،سردار جاڑو ٫٫ واجہ تئی پرمان سر ءُ چمّان اِنت ،،بادشاہ آلی ءَ گوں نوکر ءَ گُشت دیوان ءِ ھلاسی ءِ جار ءَ بہ جن ۔ نوکر ءَ دیوان ءِ ھلاسی ءِ جار جت ۔ بادشاہ چہ تھت ءِ سر ءَ پادآتک ءُ گوں سردار جاڑو ءِ ھمراہی ءَ دیم پہ ماڑی ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت ۔ شھزادگ گوں وتی ھمراھاں اپساں سوار بوت اَنت ءُ کیچ ءِ نزیکیں ھلک ءُ میتگاں سئیل ءَ درآتک ۔ آ روگ ءَ اِت اَنت گُڑا جیئند ءَ گوں شھزادگ ءَ گُشت ٫٫ من ءَ ھوتان ءِ گور ( کبر ) زیارت کنگی اِنت ،،شھزادگ ٫٫ ھوتان ءِ گور بانَک ءِ ھَلک ءِ نزیک ءَ اِنت ۔ بانَک ءِ ھلک ءَ میران ءِ کُٹُم آباد اِنت ،،جیئند ٫٫ گُڑا میران ءِ ھلک ءَ ھم چار ایں ،،میران ءَ درّائینت ٫٫ گُڑا مرچی شُما منی مھمان ئے ،،سئیں دیم پہ بانَک ءِ ھلک ءَ درکپت اَنت ۔ آیاں ھوتان ءُ دھگ گور زیارت کُت اَنت ءُ میران ءِ گِس ءَ آتک اَنت ۔ میران ءَ پزّوریں پاچنے کُشت ءُ کباب کُت ۔ شھزادگ ءُ جیھند ءِ مھمانی کُت ۔ بیگہ ءَ سئیں دیم پہ کیچ ءِ ماڑی ءِ نیمگ ءَ واتر بوت اَنت ۔
ھپت روچ گوستگ اَت ۔ سردار کلمت سردار کلپر ءِ گِس ءَ آتکگ ءُ ساڑی اَت ۔ سردار جاڑو ھم گوں دہ سپاھیگ دیم پہ وڈّ ءَ رھادگ اَت ۔ میران ھم سردار جاڑو ءِ ھمراہ اَت ۔ اِے سپاھیگانی تہ ءَ سردار کلپر ءِ سپاھیگ ھم ھَوار اِت اَنت ۔ بیگہ ءِ وھد ءَ سردار جاڑو سردار کلپَر ءِ گِس ءَ سر بوت ۔ دوئیں سرداراں سردار جاڑو وش آتک کُت ۔ سردار کلپَر ءِ نوکراں مھماناں آپ ءُ تام کُت اَنت ۔ کمو دیراں پَد سردار جاڑو ءَ سردار کلپر ءَ گُشت ٫٫ بادشاہ آلی ءَ وتی شھزادگ ءِ واستا پہ سانگے ءَ مارا دیم داتگ ۔ باندا نیلگ ءَ روگی اِنت ،،سردار کلپَر ٫٫ نیلگ ءَ کئی گْور ءَ ؟ ،،سردار جاڑو ٫٫ بشّام ءِ گْور ءَ ،،سردار کلپَر ٫٫ اِے گپّ پہ من وشّیں گپّے کہ شھزادگ مئے نیمگ ءَ زامات بوئگ ءَ اِنت ،،سردار جاڑو ٫٫ وھدے کہ سانگ گپّ ٹھیت گُڑا شُمارا کیچ ءَ ھم آیَگی اِنت ۔ بادشاہ ءَ من ءَ گُشت کہ دوئیں سرداراں وتی ھوری ءَ بیار گوں ،،سردار کلپَر ٫٫ بادشاہ ءِ پرمان سر ءُ چمّان اِنت ما تیاریںسردار جاڑو ءَ گوں میران ءَ را گُشت ٫٫ زھگ تو بُہ رو بشام ءَ بُہ سُھب ءَ ھچ جاہ ءَ مہ رو کہ بادشاہ آلی ءِ مردم تئی گْور ءَ پہ شھزادگ ءِ سانگ ءَ پیداک اَنت ،،میران ٫٫ شر من رو آں تئی کلوھاں سر کن آں ۔میران پادآتک ءُ اپس ءَ سوار بوت دیم پہ نیلگ ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت ۔

روان اِنت