وتن دیوانگیں نوتک

نبشتہ کار: واجُل دشتی

سال دو ھزار ءُ دوازدہ اَت بلے ماہ ءُ روچ من ءَ یات نہ اَنت- شھید باھڑ جان ءَ چہ لوپ ءَ فون کت ءُ پرپٹ ءِ واستہ ٹوبے ءُ دگہ وردنی سامان ءِ آرگ ءَ من گوْشت ئِے، آ گوْشگ ءَ اَت کہ ھمد ءَ شمے میتگ ءِ دوراھی گیش اِیت ھمد ءَ چہ کمّو زربار من ڈگارے ءَ نشتگ آں ءُ ڈگار ءَ ھوٹگے ھم است من ھما دمان ءَ زانت کہ چِب ءَ نشتگ من پرائی ءَ سامان زرت ءُ در اَتک آں…..میتگ ءِ ھلاسی ءَ انچو کہ کئور بندات بیت کئور ءِ کنڈگ ءِ سر ءَ دگہ یک پرپٹے سک تیز پیداک اَت منی کرّ ءَ داشت ئِے، سُھریں ایرانی پرپٹے، مردے ءَ کریم رنگیں گُد گور ءَ ءُ چوْٹ پاد ءَ اَت پرپٹ ءُ مردم ءِ دنزاں چہ زانگ بوت کہ اے دور پیداک اِنت ءُ گالوار ءَ چہ زانگ بوت کہ اے دمگ ءِ مردمے ھم نہ اِنت- دروت ءُ درْھبات ءَ پد آئی ءَ من ءَ جست کت کہ اے کجام میتگ اِنت…..ترا زان آں کج ءَ رؤگی اِنت؟……من ءَ کروس تنک ءَ رؤگی اِنت……اے گڈا کروس تنک نہ اِنت ھمے کِشک ءَ روان کن ھچ جاگہ یلہ مہ دئے ترا ھمود ءَ بارت، پد ما ھردو وتی وتی سپر ءَ رھادگ بوت اِیں۔

باھڑ ءِ کرّ ءَ کہ من سر بوت آں ھمے مردم ءِ کِسّہ کت آئی ءَ گوْشت بوت کنت سنگتے بہ بیت ءُ اے دمگ پرائی ءَ نوک بہ بنت پمیشکہ ھند ءُ میتگاں زانگ ءَ نہ اِنت- باھڑ تھنا اَت سیاھیں جاپانی پرپٹے آئی ءَ گون اَت ءُ کسانیں سولے ءِ بُن ءَ منی ودار ءَ نشتگ اَت…..پد ءَ من اِت آں باھڑ اَت ءُ کسّہ اَت- کساس ادارے ءَ پد داں ھما پرپٹ واتر ھمینگر پیداک اَت باھڑ اوشتات ءُ آئی ءَ دور ءَ چہ اشارہ دات ئِے کہ اد ءَ بیا……آھگ ءِ ھوری ءَ گوں باھڑ ءَ پجّاہ آرت آ نوتک اَت…..نوتک ءُ باھڑ پجّاروک اِت اِنت یکّے دومی ءَ گوں پیسر ءَ چہ آژناگ اِت اَنت…….

اسل ءَ گپ ایش اِنت کہ ما مڈّی یے برگ ءَ اِیں اوتاگ (سیاھجی) ءَ مئے گاڈی مین اِنت، نوتک کِسّھاں آران اَت ءُ من ءُ باھڑ گوشدارگ ءَ اِتیں….ھمے زردیں دو ھزار گاڈی بلکیں شمے سنگتانی بوتگ سُھبی چِداں چہ گوْزگ ءَ من دیستگ؟ باھڑ ءَ اشانی گاڈی سُھب ءَ گوْزگ ءَ دیستگ اَت ءُ نوں ھردوئیں یکّیں کسّہ ءَ دیم ءَ بران اِت اَنت- نوتک گوْشگ ءَ اَت کہ سنگتانی مڈی چَٹ ھلاس بوتگ ما مڈی زرتگ ءُ رؤگ ءَ بوتگ اِیں دشت ءِ کئور ءَ مئے گاڈی مین بوتگ اود ءَ اوتاگ ءِ سنگت ھم “شیک” ءَ اتکگ ءُ مڈی ءِ ودار ءَ اَنت ما اے دمگاں کسّ ءَ پجاہ نیاریں مارا کروس تنک ءَ دوزواھے بوتگ بلے من آ ھم درگپت نہ کت بوت کنت کہ اے نام من گپتگ اے نام ءَ آئی ءَ میتگ ءِ مردم مہ زان اَنت پمیشکہ میتگ ءَ من ھرکس ءَ کہ جست کت آھاں گوشت اد ءَ چشیں مردم نیست…….اے اوّلی رند اَت کہ من نوتک دیستگ اَت ناگتی ءُ راہ رواجکی مئے گِندُک بوت-

وھد گوْزان اَت ءُ دگہ رندے ھمود ءَ مئے لوگ ءَ نوتک، کامریڈ ءُ باھوٹ نامیں سنگتے اَتک اَنت آھاں گوْشت کہ اے کامریڈ شمارا کلانچ ءِ میتگ ھُرّ ءَ سر کنگی اِنت- کامریڈ، بوس ابدلرسول ءِ وسرک اَت اے وھد ءَ ابدلرسول ءَ ھمانگر وتی دمگ ءِ نزیک ءَ جاگھے داشتگ اَت مارا کامریڈ ھمود ءَ سرکنگی اَت- کامریڈ، جان ءَ زِرنگیں سنگتے اَت بلے زانگ بوت کہ ھوش ءَ برابر نہ اَت آ راہ ءَ کِسّہ کنان اَت کہ یکرندے من ءُ بوس لوگ ءَ بوتگ اِیں گڈا پوج ءَ مئے لوگ انگر کتگ اَنت من داں دیراں پسیل ءَ سنگر گپتگ ءُ پوج ءِ دیم داشتگ ءُ بوس کشّ اِتگ پد ءَ من وت چہ انگر ءَ در کپتگ آں…..کامریڈ ءِ کسّہ ءَ چہ یاد اَتک کہ پد ءَ آ گار بوت کسّ ءَ نہ زانت کہ کُجا اِنت وھدیکہ لھتیں سال ءَ پد بوس سرکار ءِ دیم ءَ سلاھاں دؤر دنت گڈا راز در کئیت کہ کامریڈ ءُ بوس مِڑ اَنت زاتی ءُ لوگی جیڑھے ءِ سر ءَ سک بُرز کپ اَنت آ کامریڈ ءَ کُش اِیت ءُ وتی ھساب ءَ جاگھے کل کنت اے راز ءَ کس سرپد نہ بیت بوس ھر وھد ءَ گوْش اِیت کہ کامریڈ میتگ ءَ پہ سامانے ءِ رند ءَ رؤگ ءَ بوتگ کہ راہ ءَ گِرگ بوتگ-

منی ھیالاں من چہ وتی بُنگپ ءَ درکپتگ آں شمارا دگہ نیمگے برگ ءَ آں بیا پد ءَ ھما بنگپ ءِ نیمگ ءَ رو اِیں کہ اود ءَ مئے کسّہ ءِ کارست نوتک اِنت- وھد ءِ ھمراھی ءَ کہ بازیں سنگت ئِے مدام دپ کپگ ءَ اَت گڈا ھمے وڈ ءَ نوتک ءِ گون ءَ ھم باز وھداں ڈیک وارتگ اَت- یکروچے من ءَ رگام ءَ فون کت کہ بیا اِت مئے نیمگ ءَ شمارا سنگتے لوٹیت گڈا من ءُ دادجان شیھو دیم پہ رگام ءِ ھلک ءَ شُت اِیں اود ءَ باز سنگت است اَت گلزار امام، شھید ماما بگٹی، شھید اسد شیھو، شھید اسھاک پنام بشّام دگہ باز سنگت کہ چراھاں چہ باز شھید بوتگ ءُ باز لگور بوتگ ءُ تتکگ ھمود ءَ ما درست ھوار اِت اِیں، سنگتاں سیاسی بنگپے بنگیج کتگ اَت تَہ نوتک ءَ ھم شوکیں وڈے ءَ سیاسی بنگپ ءِ سر ءَ وتی ھیال درشان کت اَنت…..نوتک گپّ ءَ اَت گڈا زانگ بوت کہ آئی ءِ سیاسی سِنچ سک برز اِنت ءُ آئی ءَ گوْستانک، سیاست ءُ جنگانی سر ءَ باز ونتگ- ھردیں گپّ ءَ اَت سک گران ءُ سنگین اَت-

نوتک جنگی سنگتے ءَ چہ گیش سیاسی سنگتے اَت، من ءُ شھید شیھو گومازی ءَ شھید سُنٹک ءِ لوگ ءَ اِتیں گڈا زمان ءَ گوْشت کہ رو اِیں پُل آباد ءَ ناکو شریپ ءِ لوگ ءَ سنگتاں گند اِیں اود ءَ ما سر بوت اِیں تَہ گند اِیں کہ گلزار امام ءُ نوتک یک بنگپے ءِ سر ءَ سک گپّ ءَ اَنت ءُ سرجمیں بھیٹک ءِ سنگت گوں ھاموشی ءَ آھاں گوش دارگ ءَ اَنت- نوتک گل ءِ “مرکزیت” ءِ سر ءَ سک زور دیگ ءُ گوْشگ ءَ اَت کہ گل ءِ مرکز کہ نزور بیت گڈا کمانڈ اینڈ کنٹرول ءِ بودناکی ھلاس بیت۔ بنگپ گل ءِ مرکز اَت باوست شاھگان بوت داں ھندی جیڑہ ءُ سنگتانی زمہ واری ءِ سر ءَ گپ بوت- آ گپّ ءَ اَت ءُ ما گوشداگ ءُ دربرگ ءَ اِت اِیں۔

نوتک کہ ھرکس ءَ دیستگ آ زانت کہ چنچو مِھروانیں سنگتے بوتگ ھرچ دیوان ءَ تو دیست آ راجی جنز ءِ نزوری ءُ ردیانی سر ءَ گپ کنگ ءَ اَت سنگتانی روِشت ءِ سر ءَ گپ کنگ ءَ اَت آئی ءَ سینئریں سنگتانی ردیانی سر ءَ آھانی دیم پہ دیم ءَ گپ کت ءُ آ ملامت کت اَنت- سیاسی سنگتے ءَ ابید ھما سنگتاں کہ گوں نزیک اَت تو دیست گوں آھاں مدام کندگ ءُ مسکرائی ءَ اِنت کوچرائی کنگ ءَ اِنت- وھد اَت کہ یک داب ءَ اوشتگ ءَ نہ اَت جاور روچ پہ روچ ھراب تر بوان اِت اَنت سنگتاں میتگ ءُ شھر پھک یلہ دات اَنت- بازیں مدّتے ءَ ما ناں دُچار کپت اِیں ءُ ناں ھال ءُ اھوال بوت پد ءَ وھدیکہ ما دُچار کپت اِیں گڈا آ شئر وانگ ءَ اَت….
“اے کوہ ءُ ڈن، گلیں چمن تئی لنٹ ءِ پن منارا ھچ دل نہ بنت
زمین ءِ بچ، زمین ءِ زھگ او پُل بدن منارا ھچ دل نہ بنت”
اے اوّلی شئر اَت کہ اشی ءَ من ءَ گوں سلمان ءَ پجاروک کنائینت ءُ نوں من زانگ ءَ اِت آں کہ آئی ءِ نام سلمان ھمّل اِنت- چد ءُ دیم منی پجّاروکی گوں دو مردم ءَ بوت یکّے کہ نوتک اَت آ سرمچارے اَت ءَ دومی سلمان ھمّل اَت کہ آ شائرے اَت- سلمان ءَ ھردیں شئر ونت تَہ گمان بوت کہ آ چہ نوتک ءَ زیبا تریں وھدیکہ نوتک ءَ راجی جُنز ءِ سر ءَ گپ کت، سیاسی ڈسکشن ءِ بھر بوت تَہ ھمے سما بوت کہ نوتک ھم سک زیبا اِنت داں گُڈّی ءَ سما بوت کہ ھردو یک وڈ زیبا اَنت-

منی ھیالاں سک کم مردم سرپد اِنت کہ نوتک ءَ گوں جنکے ءَ مِھر بوتگ- ھو آئی ءَ گوں جنکّے ءَ مِھر اَت۔ اے یک پاک ءُ مقدّسیں مھرے اَت انچیں پلگاریں مِھرے کہ سرمچارے گوں وتی زمین ءَ بہ کنت ءُ نوتک ءِ مِھر ھم پہ وتی دوستدار ءُ زمین ءَ یک وڈ پلگار ءُ پھک اِت اَنت- بلے زاناں زمین ءِ مِھر گیشتر اِت اَنت کہ دوستدار ءَ چہ پیش زمین ءَ وتی امبازاں زرت- نوتک گڈّی کلوہ ءَ وتی دوستدار ءَ گوش اِیت “پھل کن کہ گُڈّی وھد ءَ گوں تو دُچار کپگ نہ بوت، دل ءَ اَت کہ زمین ءِ امبازاں پیش ترا داں دیراں امباز بہ کن آں ءُ پہ مِھر ترا رُکست بہ کن آں بلے چی کن ئے کہ من ءَ اشتاپی اِنت” آئی ءِ مِھری کسّہ آئی ءِ شائری ءِ توک ءَ گندگ ءُ مارگ بیت- “منی دل ءِ کامریڈیں بانک” ھمے مِھری کِسّہ ءِ یک کسانیں درانگازے۔

نوتک پہ زمین ءَ انچو شیدا ءُ دیوانگ بیت کہ گُڈّی ءَ جند ندْری ءِ پیسلہ ءَ کنت- اے زمین ءِ اِشک اِنت کہ آ وتی دوستدار ءِ مِھر ءُ اِشک ءَ سرگوْز کنت ءُ پہ زمین ندْر بیت- نوتک دابیں سنگتانی مِھر ءِ کچّ گوں زمین ءَ چنچو بوتگ اے چہ آھانی امل ءَ پدّر اِنت- اے اگاں دیوانگی یے نہ اِنت گڈا چی یے، اگاں شیدائی یے نہ اِنت تَہ شیدائی کجام اِنت- سرڈگار ءِ اِشک ءِ کیمت ءَ اے سر ھچّے نہ اَنت، اے جست ءَ ھما مردماں بہ کن کہ زمین دیوانگ اَنت، پہ ھاک ءَ شیدا اَنت آھانی پسّہ ھمے بیت اگاں مارا ھزار رند ءَ زند نسیب ءَ بہ بیت ما اشی ءَ ھزاریں رنداں پہ زمین ءَ ندْر کن اِیں۔