نبشتہ کار :زِر ملار
دوشی مارا ھال ءَ گپتگ اَت کہ پوج ءَ تیاری کُتگ باند ءَ مزن بند ءِ کوھاں لشکر کّشی کنت۔ما وتی اوتاگاں چہ در کپتگ ایں۔ھما اِنت کہ سپر شُلگ ءَ ایں۔پاداں دمبرتگ۔ چاگل ءِ آپ ھم ھلاس ات اَنت۔ لھتے سِرتگیں نگن، پودنی ، بسکوٹ ، ناہ گوں بلے اے تُنگّی ءَ ھچی ورگ نہ بیت۔ ھمشیں نیٹے ڈیک داتہ، وٹسپ ءَ چاراناں گھار ءِ نمبر ءَ چہ مات ءَ توار بندے دیم داتگ کہ ”منی چُو(چُک) تو چونئے وش ئے سنگت ھمراہ وشاں” گوں توار بند ءِ ھلاسی ءَ دومی توار بند بندات بوت۔
”تئی لالا چہ سیکل ءَ ھراب کپتگ تئی ناکو ءَ زَر داتگ ما اِش بَرگائیں کراچی ءَ”۔من پہ توار بند ءِ پَسو ءَ پہ گوانکو ءِ بٹن کِج اِت۔ اماں شمارا ھرچی لوٹ ایت من ءَ بُگش اِت۔ بلے من وتی توار بند نیم ءَ رس اینت ءُ ماٹو کُت۔ دگہ توار بندے راہ دات بُروے اللہ شمئے کاراں شر بہ کنت۔شمارا دگہ زر پکار بیت ناکو ءَ بُگش اِت، مے ھست ءُ نیست ناکو اِنت۔
مات من سدکاں زانگ ءَ نہ اَت کہ اے دمان ءَ من ءَ پہ ورگ ءَ آپ گون نیست۔من زانتگ اے گژن، بزگی ، ازابی، بے وابی ، درد ءُ ھونانی راہ اِنت۔اے کشک ءِ ھر مساپر ءَ وتی مرچیگ ءُ باندات وت ءَ گون اَنت، ھما پئیم ءَ بہ لوٹ ایت ھما وڑ ءَ نبشتہ اِش کنت۔
کمو ودار ءَ پَد مارا دیم ءَ روگی اَت کہ سنگت مئے دست گِرگ ءَ پیداک اِت اَنت۔نیم کلاک ءَ پَد ما سنگت دیست اَنت۔ وھد ھما 11 بج ات ۔ دل ءُ پاد ھردو تُستگ اِت اَنت۔ چماں چہ بے آپی ءَ شُنز بستگ اَت۔ سنگتاں مارا گشت دم کن اِت ءُ رند ءَ آپ بہ ور اِت ۔ما دمے ءِ بالا کنگ ءَ پَد آپ وارت ءُ گینسارتے کَش اِت۔نکیبو ءَ درائینت کہ اے کشک ءَ شما گوستگ اِت اے نزیک ءُ گور ءِ کوہ دیماں دو سے جاہ ءَ آپ ھست۔
منیر ءَ پَسو گردینت کہ مارا اے نادراہ ءِ پگر بیتگ کہ جلدی شمئے گور ءَ سر بہ بیں کہ اے میدہ ءَ وتی وڑا کتگ، ھچ جاہ دارگ ءِ وڑ ءَ نہ اِنت۔ ھمراہ یل دئیگ نہ بیتگ اَنت، ھیلی آں ھچ باور نیست کدی بیا اَنت۔
سنگت وتی ھال اھوالاں دیان اِت اَنت من بُرز ءَ سر کپتاں کوہ ءَ کہ نیٹ ءَ گِراں ھالے کناں گھار ءَ ۔ بلئے من چارت کہ سگنل نیست۔ من دل ءَ گوں جیڑگی ءَ مان کپت آں۔
وتسریں ھیالاں منی گمان وتی کُت کہ باریں چنچو ورنا انت چہ ھرچی ءَ بے سما انت، بس زاتی وشھالی وتی باندات ءِ شر کنگ ءَ پہ دزگٹ انت ،آ نہ زان انت کہ مے باندات ھم گوں اے زمین ءِ وشھالی ءَ بندوک انت، دانکہ زمین ءِ پاد سانکلاں چہ آجو نہ بیتگ اَنت، ھر وڑیں وشھالی ءِ گپ ءُ گپ دروگیں ٹاہ اَنت۔
دور ھیلی ءِ توار ات ما وت ءَ مورچھانی تہ ءَ مھکم کنگ ءَ اِتیں، ھمے دمان ءَ دل پدا وائس ءَ شُت کہ من ءَ مات گُشگی ات ھرچی شمارا درکار انت من ءَ بگش اِت، بلئے مات نہ زانت اے دمان ءَ من ھم نادراجاھے ءَ نشتگ ءُ گوں ملکموت ءَ جنگ ءَ آں، ھیال کُت مات کُٹ ءَ مردم ساہ بہ دنت چون وش انت، پَد ءَ وتی جواب وت گردینت زمین ھم ماِت اِنت، منی درستیں ھمراہ منی برات اَنت ءُ مارا اوں ھزاراں بلوچ گھارانی نیک دُوا گون اَنت۔
پَد ءَ جھلی لشکر ءِ کاروان مئے نیمگ ءَ پیداک ات، دراجکشیں جنگے ءَ شُل کَش اِت،جنگ ءِ میان ءَ من ءَ بزگی ءَ گوں مات ءِ توار گیر پیداک اَت، ما زر پچ گپتگ ءُ تئی برات ءَ کراچی نادراہ جاہ ءَ بَرگ ءَ اِیں۔
