نبشتہ کار میرک بلوچ
مئے میتگ نیٹ نیست اَت من بازار شُتگ اِت آں وتی گوانکو زُر ءُ ڈیٹا پَچ کُت وٹسپ ءِ چارگ بندات کُت ھمے دمان ءَ سنگتے ءَ کَلوھے را دَات ءُ گوشگ اَت کہ ھال کن ، من پسّہ دات کہ وش آں تو بد ئے ھالاں مرچی تو چون من ءَ دل ءَ آرتگ ؟ سنگت ءَ گُوشت اے گپ ءَ تو یل کن،
من ءَ سنگتے ءَ ھال کُتگ کہ گریشگ لوپ ءَ دو ٹولیانی میان ءَ مزن جنگے بُوتگ؟ ھنچو ھال اِنت لھتے سنگت شھید بُوتگ اَنت؟
اے ھال ءِ شکنگ ءَ پُورا من آپے ءَ کپت آں ءُ من ھچ ھبر کُت نہ کُت۔ سنگت ءَ گُوشت کہ ترا چے بُوت؟ من گوشت ھچ نہ بِوت سنگت ءَمن ءَ گوشت تو ھال بہ کن ءُ من ءَ الم ھال بد ئے آئی ءَ وتی پون کٹ کت۔
دُو روچ پیسرءَ سنگتے ءَ من ءَ ھال کُتگ اَت من گوں ھپت سنگت ءَ ھوار پیداک آں سر بُوت ایں ترا ھال کن ایں پما سامان بیار من گوشت کہ شر اِنت۔ اے ھال ءِ اش کنگ ءَ پد من وھدے کہ ھما سنگت ءِ لمبر جَت آئی نمبر بند اَت گڑا من سک دگہ وڑ بُوت آن ءُ جیڑگ بندات کُت باریں چونیں میڑ یے بِوتگ کئے شھید کنگ بُوتگ؟ ھمے وھد ءَ من دیم پہ وتی میتگ ءِ نیمگ روگ بندات کُت۔
وھدئے کہ من وتی گس ءَ سر بُوت آن ءُ مئے گس ءِ مردم کَوکار زار ءَ اَنت من جُست کُت چے بُوتگ من ءَ گوشت اِش تو سھی نہ ئے ؟من گوشت انا، گوشت ئےھمید گوں دگہ دو سنگتاں شھید کنگ بُوتگ۔ بلے من سک وت ءَ مھکم کُت گس ءِ مردم سرجم ءَ گروگ ءَ اِت اَنت۔ منی چمانی آرس در اَتک اَنت من نشت نہ کُت مردمانی گورا ھمے دمان من چار اِت ایپ سی گاڑی پیداک اَنت گاڑی دیم پہ وتی بنجل شت اَنت کمُو رند ءَ ھال سُر بُوت کہ بیا اِت وتی مردمانی لاشاں دستی بکن اِت۔ مئے مردم لاش ءِ رند ءَ شت اَنت شپ ءِ نُو ءَواپس اَتک اَنت لاش گون اَت من سنگت ءِ دیدار کُت بلے داں دیر ءَ دیدار نہ بُوت پرچا کہ ایپ سی پون کنگ ءَ اَت زوت کن اِت گلزمین ءِ میار ءِ کن اِت۔
چہ آئی گلزمین ءِ میار کنگ ءَ پد من وتی گس ءِ نیمگ ءَ شت آں ءُ وتی گوانکو زُرت سنگت ءِ اکس ءُ تامر نی چارگ بندات کُت ۔ من چار اِت دو روچ ءَ پیسر گومن ھال کُتگ اَت ئے ءُ وتی اکس ے منی سر ءَ روان داتگ اَت ئے، آئی ءَ ھما گُد گوار اِت اَنت چادر ءُ چمپل ھما اِت اَنت۔ من ءَ سنگت ءِ شھید بوگ ءَ سک بژن بُوگ اَت۔ من اے شپ وتی پہ آگاھی گوازینت۔ اے روچ ءُ شپ پمن ءَ چہ کیامت ءَ کمتر نہ اَت۔ دومی روچ ءَ مئے گس ءَ دژمن دلار اَتک اَنت ۔ گوش اِش اے مردم چونین اَنت من گوشت اے مھمان اَنت پدا واپس شت اَنت ۔ من شھید ھمید ءَ دُوسال پیسرا ھال کُتگ اَت کہ من تی گون ءَ کا یان ءُ دژمن ءِ ھلاپ ءَ جنگ کن آں۔ گوش ایت انا اے تی کار نہ اِنت تی وانگ وھد اِنت بس تو ھمراہ ئےھمُودا کار کن بہ وان ترا وانگ لوٹ ایت۔ تو بہ وان سرپد بُو پدا بیا انو من وت بساں۔ بلے من وس کُت من ءَ گون وت ءَ نہ بُورت ئےگوش ایت اشتاپ مکن ترا آلم زور ایں اے جنگ ءِ سر دراج اِنت، تو وت ءَ ھمودا مھکم بکن آئی گپ مدام ھمیش اَت ۔
ھمید پل مرچی من ترا ھال دَیگ لوٹ آں کہ چہ تی شھیدی ءَ رند جنگ تیز بُوتگ سنگتاں پدائی کُتگ ھما ازیز زہری کہ یک اکسے ءَ تو ءُآ یکجاہ نشتگ ات ئےازیزپدائی کُت۔ نوشکے ءَ دژمن ءِ گون ءَ دیم پہ دیم ءَ جنگ کُتگ ءُ لگوریں دژمن تتکگ۔ نو وھد بدل بُوتگ دژمن ھم ھتم اِنت بلے اپسوس کہ تو زندگ بوتین ئے، نی چم ء وت بہ دیستیں، پہ اے جنگ ءِ باروا منی کر ءَ چوشیں لبز نیست کہ نبشتہ بہ کن آں، ھمید جان تو نمیران ئے۔
