نبشتہ کار : نودان بلوچ
دومی بھر
ھیر سُھب ءَ ناھاری اِش کت ءُ کمال ءُ سنگت دیم پہ مردم ءِ شوھازگ ءَ رھادگ بوت اَنت، پہ کمال ءُ سنگت ءَ مستریں جیڑہ مردم ءِ شوھازگ اَت، سنگت ءَ گشت، کمال گام مارا انچوش ایر کنگی اَنت کہ مردم وَ مردم اِنت مورے ھم سرپد مہ بیت کہ ما تاوان بار بہ ایں، پسو ءِ بدل ءَ کمال ءَ وتی سر سُر اِینت ءُ وت ءُ سنگت روان اِت اَنت،
روان روان ءَ سنگت ءَ گشت، اول سر ءَ من ءُ تو وتی مکسد ءِ گپ ءَ نہ جن ایں، انچو وت (ریاست) ءُ سرکار ءَ ایر جن ایں، بارے چے گُش اِیت چہ آئی ءِ گپاں وت پدر بیت، کمال ءَ وتی چادر چست کُت ءُ کوپگ ءَ کت ءُ گشگ ءَ لگ اِت، جی ھو تو راست گش ئے، ساھتے ءَ رند کمال ءُ سنگت یکے ءِ پیژگاہ ءَ سر بوت اَنت، سلام ءُ دروت ءَ پد کمال ءُ سنگت ءَ ریاست ءِ ایر جنگ بنا کُت، اے ریاستے نہ بوت کہ مئے گریبانی سر ءَ کپت، اے بے گناہ ءُ بے میاراں آوار جنت، مئے سر ءَ ھر وھد ءَ لشکر کشی کنت، چوشیں مردمے ھم ودی نہ بیت کہ ریاست ءِ زلم ءُ زوراکیاں دنیا ءِ دیم ءَ بیار اِیت، نبشتہ ءُ شنگ اِش بہ کنت، اگاں سھاپی یے بوتیں من وت وتی میتگ ءِ جاور ھال گشتگ اِت اَنت، کمال ءُ سنگت ءِ دپ پچ اِت اَنت، کماش دوئیناں چارگ ءَ اَت، من ءَ ھمے سما بوگ ءَ اِنت کہ تو نوک ئے اے میتگ ءَ ؟ کماش ءَ چہ کمال ءَ جست کُت، جی ھو واجہ کمال ءَ درائینت، تو اے میتگ ءِ جاور ھالاں سرپد نہ ئے، اِد ءَ ھرچ کس ءَ چشیں گپ جتگ گڑا باز وھد ءَ مئے میانجی ءَ ساڑی نہ بیتگ آوار جنگ بیتگ، من یک گریب ءُ بزگریں مردمے آں، من ءَ جنجالے ءَ دور مہ دے اِت، ءُ ھرچ جاگہ ءَ وتی گپاں بہ جا اِت ءُ در کن اِت، کمال ءُ سنگت بس ھاموش اِت اَنت گوشدارگ ءَ اِت اَنت، ساھتے ءَ رند چہ کماش ءِ کر ءَ پاد اَتک اَنت، نو چون کن اِیں کمال ءَ گشت؟ رو ایں دگہ یکے ءِ کر ءَ، دوئین دیم ءَ جنزان اِت اَنت۔
مُدتے ءِ سپر ءَ پَد یکے ءِ لوگ ءَ سر بوت اَنت کماشے اَت وتی کسانیں بانے ءِ تہ ءَ اَت، آئی ءِ کرز رمیزاں وارتگ اِت اَنت، ریش ءُ مود ئِے مزن اِت اَنت ءُ کماش ءِ چم سُھر سُھر اِت اَنت، اسلام ءُ الیکم واجہ، والیکم سلام، سلام ءُ دورت ءَ پد، کمال ءُ سنگت ءَ ھما ساری ءِ گپ جت اَنت کہ اول سر ءَ ھما کماش ءِ کر ءَ جتگ اِت اَنت اِش، بلے اے چے؟ اے کماش وَ چٹ ھاموش بوت، ھچ گشگ ءَ نہ اِنت، وتی چادر ئِے زرت ءُ وتی چمانی ارس ئِے ساپ کُت اَنت، کمال ءُ سنگت ھیران اِت اَنت، دوئینانی دپ پچ اِت اَنت، ایشانی مجگ ءَ ھچ آیگ ءَ نہ اَت بلے کمال چہ دل ءَ شات اَت کہ بوت کنت کماش مئے کُمک ءَ بہ کنت، ارسانی ساپ کنگ ءَ پد گشت ئِے کہ دریگَتیں کہ اے بے کسمتیں میتگ ءَ یک ھدائی مردمے (سھاپی) یے بہ اَتکیں، کماش ءَ کمال ءِ دل ءِ گپ جت، کمال ءِ زند ساری ءَ چو تاکریچ ءِ مثال اَت ءُ نو بھارگاھے ءَ سر ئِے کپت،
سنگت ءَ درائیت کماش، واجہ ھدا ءَ تئی دوا کبول کُتگ، اے منی سنگت کمال اِنت، کمال یک (سھاپی) یے، کمال ءِ دروشم ءَ ھدا ءَ مئے میتگ ءَ دیم داتگ، اے بس ھمے درگت ءَ میتگ ءَ اَتکَگ، کماش کمو دیم ءَ کنز اِت ءُ جست ئِے کُت تو کے ئے ءُ کئی چُک ئے؟ من بجّار ءِ چُک آں، ما ھم ساری ءَ ھمے میتگ ءَ بوتگ ایں، من بلے کسان بوتگ آں کمال ءَ گشت، کماش ءَ گوشت من تئی پت ءِ پداں زاناں، تئی مستریں برات چون اِنت رھیم کہ لشکر ءَ آوار جت ءُ پد ءَ چندے ماہ ءَ پد آجو ئِے کُت، کماش ءَ اِشتاپ اِشتاپی جست کُت؟ گوں اے جست ءَ کمال ءِ ھیدے شُت ءُ ھیدے اَتک پد ءَ کمال ءَ گوں ھیرانی ءَ پسّہ دات شکر اِنت اللہ ءِ منی برات آوار جنگ بوتگ؟ ھو آ وھد ءَ تو کسان بوتگ ئے، کماش ءُ کمال ءِ میان ءَ جُست پُرس برجاہ اَت، کماش ءَ گشت باندا بیا ءُ وتی (سھاپی) ءِ کار ءَ بندات کن،
کمال ءُ سنگت رھادگ بوت اَنت، کمال جیڑگانی تہ ءَ اَت، لوگ ءِ مردماں ھچ بر منی کر ءَ نام نہ گپتگ، کماش بلکیں دروگ بندگ ءَ اِنت، گوں وت گپ ءَ اَت، چوناھا اے کماش سار اِنت کمال ءَ وتی سنگت ءَ جست کُت؟ من کماش ءِ گنوگی ءُ ساری ءِ گواھی ءَ دات نہ کناں بلے من انچو اِشکُتگ کہ برے برے کوکار کنت، میتگ ءَ ویل بیت ءُ ھرچی دپت ءَ ئِے درکیت گش اِیت یا (ریاست) بیت یا کہ دگرے، سنگت ءَ پسہ دات، کمال ءِ ھچ پھم ءَ آیگ ءَ نہ اَت، گپ گپ ءَ کمال ءُ سنگت لوگ ءَ رست اِت اَنت، کمال ءَ پد ءَ چہ سنگت ءَ جست گپت کہ تو رھیم ءِ آوار جنگ ءَ سرپد بوتگ ئے؟ رھیم ئے انا،
کمال ءِ کر ءَ یکیں راہ اَت کہ چہ وتی پت ءَ جست بہ گیپت، کمال ءَ وتی گوانکو کش اِت ءُ وتی پت ءَ گوانک ئِے کت، سلام ءُ دورت ءَ پد کمال ءَ چہ پت ءَ جست کُت، ابا لشکر ءَ یک وھدے رھیم آوار جتگ؟
ھاں، چے، تو چے گشگ ءَ ئے، تئی آواز پیداگ نہ اِنت کمال ءِ پت ءَ ھمے جست کُت اَنت ءُ دانکہ پون بند بوت۔۔۔۔
روان اِنت….
