نبشتہ کار: اتیک مھر
سردیانی شپ اَت گوریچ سُبک سُبک ءَ کَشگا اَت ، بلُک ءَ آس روک کُتگ اَت ءُ چُل ءَ نِشتگ اَت اَنت وتی بچ ءَ وداریگ ءَ اَت ، بچ شھر ءَ وانگ ءُ زانگ ءَ شُتگ اَت نوں پہ موکلاں میتگ ءَ پیداک اَت، آ وھد ءَ چُشیں گاڈی ءُ سواری بازیں نیستگ اَت ، دَگ ھم ژند ءُ پند ِات اَنت، ھمے سبب ءَ کسّے اگاں چہ شھر ءَ میتگ ءَ اَتک گڈاں آ تاں شپے نیم ءَ سربوتگ۔ بلّی ءِ آس روک اَت ءُ نِشتگ اَت چمے پہ وتی لاڈُک ءَ وداریگ اِت اَنت ، آس مران ءُ کم بوھان اَت بلّی ءَ دارُک مارُک چِتگ اَت ءُ کَشّ ءَ اِیرت اَنت ، تاں آس مہ مر ایت ، پرچہ آس اگا بہ مریت گڈاں بلّی وابینگ بیت بلے بچ ءِ مھراں بلّی آگہ کُتگ اَت، آس ءِ شیپ اے لمب ءُ آ لمب ءَ شُول کَشّگ ءَ ات اَنت ۔
ھمے وڈا شپ گوں گوریچے گام آں روان اَت شیکوکیں گوریچ کَشِگا اَت سرجمیں مھلوک میتگ ءِ وپتگ اِت اَنت ، ھچ تِرک ءُ توار نیستگ اَت ، بلے بلّی پہ وتی بچ ءَ گوں نیم وابیں چماں انگت آگہ اَت۔ بلی چہ چُل ءَ درتک ءُ ڈن ءَ اتک ، بلی ءِ چم پہ دور گاڑی ءِ لیٹے ءَ سک بوت اَنت ءُ بلی ءَ مارِت کہ بگندے منی بچ ھمے گاڑی ءَ سوار اِنت، بلے گاڑی سک دور اَت ءُ لائٹانی بِرمش کم ءُ سُرک دیگ ءَ اِت اَنت، ھمے پیم ءَ گاڑی گوں دگانی ھسابءَ جمپ ءُ جولاں دیم ءَ آیان اَت بلے بلّی ءِ چم سک اِت اَنت تاں گاڑی وتی گامانی ھساب ءَ اتک ءُ نَزدیک بوت بلّی ءِ لُنٹانی سرا بچکندے تالان بوت، تاں گاڑی ٹن ءَ اَتک ءُ جُپت بوت بلے گاڑی ءَ ٹن نہ دات ءُ چہ میتگ ءَ گوست ءُ شُت۔
بے چارگیں بلّی گوں وتی مُلوریں چماں پدا شُت ءُ آس ءِ سرا نشت ءُ آس دوبر روک کُت تاں آگہ اَت ، کُچکانی اولُسّگ ءُ ولکِگ بندات بوت گوریچ ءَ وتی گام تیز تر کُت اَنت، شپ لیٹتگ اَت ءُ دیم پہ دومی پاس ءَ روان اَت بلے بلّی ءِ بچ انگت نہ یتک۔
بلّی ءِ کَشے دار ھم ھتم بوھان اِت اَنت ءُ آس جَل روان اَت ، بلی چہ چُل ءَ درتک ءُ ڈن ءَ شُت دار ءُ مارُکے چے پُولی کُت ءُ اَتک پدا آس ءِ بن ءَ نشت، بچ ءِ مھراں بلّی ءِ واب بُرتگ اَت ، بلّی آس ءِ بُنءَ تاں دیراں نشتگ اَت۔
کمیں ساھتے ءَ چہ پد بلّی پد ءَ چہ چُل ءَ درتک ءُ چمے شھار دات اَنت تاں چار اِتے دور یک لیٹ ءِ جَل ءُ بُرز بوھان اِنت، بلی ءِ چم پہ لاڈُکیں بچ ءَ راھ چار اِت اَنت بلے بچءَ دیر کُت۔
شپ ءِ ساھت چار بج اَت تکریباََ اے گُڈی گاڑی اِت ڈُر ڈُر کنان اَت ، اَتک ءُ نزدیک ءَ رست بلّی ءَ ھمے مارت کہ اے گُڈی گاڑی اِنت منی بچ الم ھمے گاڑی ءَ سوار بیت،بلّی گَلا بال اَت ،، گوں وتی ساھگ ءَ ھور بچکندگ ءَ اَت،گاڑی انچو ٹن ءَ نزدیک بوھان بوت بلّی گیشتر بچکندگ ءَ لگت۔
بلے گاڑی ءَ ٹن نہ کُت اے ءُ ھم چہ میتگءَ گوست ءُ شُت،بلّی سک بے چاڑ بوت۔ دل ءِ دَک دَک کنان اَت چمے چہ اَرساں شَلگ ءَ اِت اَنت، بلّی ءَ وتی دل کُشت ءُ دیم پہ چُل ءَ شُت ءُ کمبلے ءِ تل ءَ بوت ءُ پہ بچ ءَ جیڑگ ءَ اَت۔ شپ شُت گوں گوربام ءَ ڈک وارت ءُ دیم پہ سھب ءَ رھادگ بوت بلے بلّی انگت گوں وابیں چماں نپادے تل ءَ آگہ اَت۔
سئوب رست ءُ روچ در آھگی اَت ، روچے زردیاں سرجمیں آزمان پیڑاتگ اَت ، بّلی چہ چُل ءَ درتک ءُ ڈنا اتک ءُ چمے شھار دات چار اِت ئِے تاں دور یک زالبولے دِرک دِرک ءَ پداک اِنت ،( آ زالبول ءِ نام ذُلیکہ اَت ، آ وتی میتگ ءِ اولی زالبول اَت کہ اِشی ءِ گورا پون اَستگ اَت، مئے میتگ ءِ مردم دُرا ھمیشیے کرا شُتاں مُدام گوں وتی کَسّاں گپ جَت ءُ ھال اِش گِپت۔ ذُلیکہ ھمک ھالاں سرپد اَت پرچہ آ ئے گورا پون ءُ گوانکو بوتگ)۔
ذُلیکہ انچو نزدیک بوھان اَت ءُ اتک رست۔
” چونے گنجی تو وشئِے ؟ ذلیکہ ءَ جُست کُت۔
” اللہ ءِ شگر اِنت وشاں بس پہ لاڈُک ءَ چم راھاں اَنت دوشیگین ئِے“۔ پسہ دات گنجی ءَ
اے گپ ءِ اِش کنگ ءَ تو گُش ئِے ذُلیکہ بے سما بوت جیڑگ ءَ لگت۔
” ھالاں دے تو مئے نیمگءَ مروچی پہ ھیری“ ؟ جُست کُت گنجی ءَ ذُلیکہ را۔
” ھاں من اتکو ترا پونے دیگ ءَ جمیلہ پون ءَ اِنت چہ کراچی ءَ گُشی تئی ھال ءَ گِرین “ ،
ذُلیکہ ءَ گوشت،
( جمیلہ گنجی ءِ گوارزتک اِنت)
” اللہ ھیر بکنت “ ، گنجی ءَ آپار ے کَش اِت۔
گپ ءِ میانجی ءَ پونے توار بندات بوت۔
” ٹلی ٹلی ، ٹلی ٹلی “ پون گِپت ذلیکہ ءَ دات گنجی ءَ را پون
” ھلو ! چونے ماسی وش ئے “ جمیلہ جُست کُت ؟
من وشاں اللہ شمارا وش بہ کن ، ھالاں دے باریں وتی براتے زُبیر جان ءِ چم دوشیگین ءِ راہ ءَ اَنت بلے انگت نہ اتک ءَ “
مات ءَ جُست کُت گوں مُلوری ءَ ؟
جمیلہ پسہ دائگ ءَ پیسر ھڈیسَگے جت ءُ گوشت ئِے کہ
” گنجی تو گار ئِے کہ زُبیر جان ءَ زالماں چہ گاڑی ءَ ایر کُتگ ءُ آوار جتگ پوجی آں“
اے گپے اِش کنگ ءَ تو گُش ئِے زمین ءُ آزمان یک بوت اَنت پہ گنجی ءَ
گنجی چہ سر ءِ بُرزی ءَ کپت ءُ زمین ءِ دلبند ءَ ایر بوت ءُ بے سما بوت۔
درک درک ءَ ذُلیکہ شُت پہ آپے آرگءَ کہ ، تاں ذلیکہ ءَ آپ آؤرتگ اَت بے چارگیں گنجی( بّلی) ءَ اے جھاں یل کُتگ اَت۔ واؤ زاری مچ اَت سرجمیں میتگ ءِ مھلونک تچان تچان ءَ آئیگ ءَ اِت اَنت تاں بّلی ءَ اے دنیا یل کُتگ اَت۔
(بلوچ چاگردے تہ ءَ اے وڈیں جیڑہ ھمروچ ودی بوھگا اَں):
