نبشتہ کار۔ ڈاکٹر لاشاری
اے یک انچیں راھے کہ مردم ءِ اندری چیزاں در کنت ءُ ، گچین کنت کہ اے راہ ءِ رؤکیں ھما بامرد وتی ھیشیں سرانی ندر کنگ ءَ گامزن بنت، پرچا کہ جُھد ءُ راجی سپرانی بُرگ ءَ ھرچ رنگیں واھشت ءُ واھگانی کُشگ ھژدری بیت ءُ ھاسکن آجوئی ءِ شیرینی ئیں کشک ءِ جتائیں یک زیبداری یے وھدے کہ پہ وتواجھی ءَ تو سپر ءَ بندات کن ئے گڑا ترا آجوئی ءِ تام ءِ چشگ ءِ اومان نندگ ءَ نیل ایت البت آجوئی دراج کشکی یے ءُ ایشی ءِ پند پہ بلوچ ءَ برگ ءَ ھچے نہ انت بزاں پہ آجوئی ءِ جنز ءِ ھوار بوگ ءَ تئی سرجمیں واھشت مورمرانک بنت ءُ تو بس پہ آجوئی ءِ سپر ءَ جیڑ ئے، ھمے سبب ءَ کہ تو گُلامی ءِ ھما پاد ءِ بستگیں زمزیلانی سِندگ ءَ درکپتگ ئے ءُ ھمے ھاتر ءَ ھر شے وتی گُڈی سیمسر ءَ وتی جنگ ءَ جُھد ءَ گوں تاوان دنت ، اے سپر چہ گلامی ءَ آجو کنائین ایتءُ نوکیں سباھے ءِ بنداتی روچاں سھرا کنت، گُش انت کہ جنگانی بدیں بولی وش انت، بلے سرانی دیگ گران انت، اے انچیں راھے کہ ھما آشوبی وتی ھرچ زاتی تمایاں کُش اِیت، آجوئی ءِ سپر ءَ درکپتگیں ھر ھما بلوچ پُسگ ءِ واھگ انت کہ من نہ باں بلے ، راج مان اِیت زمین رک اِیت، اے جنگ آجوئی ءِ جنگ انت کہ ھر وڑیں نپ ءُ تاوانی تہ ءَ بھر بوگ کپ اِیت، دانکہ ما اے سپر ءَ جنجال ءُ سرانی دیگ ءَ بند بکنیں، گُڑا جھد چو تُنگیں ڈگارے ءَ لاچار بیت ھُشک بیت ھر وڑیں لُولکانی ارجان بیت پادمال بیت، ھمے رنگ ءَ جھد ءِ آجوئی ءَ ما کہ سرانی ندر بوگ ءَ وت ءَ شیدا کنیں ھونانی رگامے گوار اِیت ءُ زمین چو ھون ءَ سیر آپ بیت، گُڑا اے جھد آجوئی ءِ روچ اِنت کہ بزاں جنگ ءَ وت ءَ یک سیر آپیں ڈگارے منتگ ءُ کشار جُرْک جن انت ءُ چو بھارگاھے ءَ چراگان بیت ءُ ھرچ چیز وتی زیبائی ءِ رنگ ءَ زاھر کنت، اے سپر ھمے تلگاریں زمین ءِ ترکاں آپ دار کنت ءُ سبز ءُ میزران بیت ءُ ھمے ھاتر ءَ جنگ ءِ ھرچ سپر آجوئی ءِ چیدگ ءَ مِک کنت ءُ دانکہ گُڈی منزل ءَ۔۔
مارا اے جنگ ءِ تہ ءَ بزگی، شُد، در پہ دری دْرست سگگی انت، پرچا کہ جنگ ناوشیں چیزے بلے راجے کہ گُلام اِنت ایردست انت آئی ءِ واست ءَ جنگ گران نہ بیت، ھما تمرد ءُ شیرزالیں گھار ھم جنگ ءِ بھر انت یا ھمایاں وتی سر داتگ گُڑا راجدپتر ءِ تاکاں نبشتگ انت ءُ مان اَنت، اے راہ ءِ پادگانی تْرول ءُ دِرتگیں کوشانی سپر ھما تمرداں سگ اِت انت کہ آ زان انت کہ جھد ء آجوئی چی یے؟ ھمے ھاتر ءَ جنگانی دیمپان بوتگیں ھمبلانی روگ سنگین اِنت، بلے ھون کدی شھیدانی بے مانا نہ بنت اے رنگ دیان اَنت منزل نزیک انت بس مارا اے سپر ءَ دم برگی نہ انت پرچاکہ اے سرجمیں راج ءِ جنگ انت گلامی ءِ زمزیلانی برگ ءِ جنگ اِنت زبان ءِ جنگ انت مارا اے سپر ءَ داں آجوئی ءَ جنزگی اِنت دانکہ گُڈی نپس ءَ سپر آجوئی اِنت بس آجوئی۔۔۔۔
