کراچی ءِ کاروان داں نوکیں کربلا ءَ

نبشتہ کار :- زرگُل بلوچ

27جولائی (2024)ءَ نیم روچءِ سُبارگءَ پد ما گوں وتی دزگُھاراں شُت بس ءَ نشت ایں، مئے منزل گوادر ءِ راجی مُچّی اَت، مارا اے ھبر ءِ سماہ اَت کہ پہ اے راجی مُچّیءَ رؤکیں کاروانانی دارگ ءَ اُستان (ریاست) راہ ءُ دگاں اڑاند ودی کنت، پمیشکا ما گوں وتا راہ ءِ توشگ بزاں بسکوٹ ءُ دگہ ورگی چیزانی پجیّگ ءَ آپ مزنیں کچّے ءَ زُرت، ساھت دو ءِ نزیک ءَ مئے بس یوسپ گوٹ ءَ سربوت کہ چہ اود ءَ مارا کاروان ءِ شکلءَ پہ گوادر ءَ درکپگی اَت، دگہ برات ءُ گُھارانی پجیّگ ءَ ناکو مولابکش ھم مئے ھمراہ اَت، کاروان ءِ یازدہ دوازدہ بس کہ یجّیگ ءَ اتک ءُ مُچّ بوت انت ءُ ارادہ اش کت کہ مھم ءِ بندات کنگ بہ بیت، پولیس ءَ راہ ءُ در بند کت انت ءُ بسانی چابی کش ات انت، مزنیں جاک ءُ جلڑے ءَ پد کاروان ءَ روگ ءِ اجازت رس ات، کاروان چہ یوسپ گوٹ ءَ ساھت سے ءَ درکپت، چندے بس وھدے رئیس گوٹ ءَ سربوت انت، سماہ بوت کہ بازیں بس پُشت ءَ دارگ بوتگ انت، ھمے بس ھم پد ءَ واتر کت انت اش، دیست کہ یوسپ گوٹ ءَ کموکے دیم پولیس ءَ دگہ بس داشتگ انت، یک رندے پد ءَ مزنیں جاک ءُ کُوکارے ءَ پد پولیس ءَ بس اِشت انت۔
چُنت کلومیٹر ءَ پد کراچی پولیس ءَ پد ءَ راہ بند کتگ ات انت ءُ مزنیں مزنیں گاڑی راھانی سر ءَ اوشتارینتگ ات انت، پیمے نہ پیمے چہ اد ءَ ھم درکپت ایں کموکے دیم ءَ شت ایں داں دو سے ٹرک ھاک پولیس ءَ روڈ ءِ سر ءَ ریتکگ ءُ دگ بند کتگ۔ بیلچہ ءُ کوڈال چوشیں چیز گون نہ ات اش، ورنایاں وتی دست، چوٹ ءُ سواس بیلچہ ءُ کوڈالانی جاگہءَ کار بست انت  ءُ گاڑیانی راہ پچ کت انت۔ مزنیں وھدے ھمے اڑاندانی دیر کنگ ءَ گْوست ھمک دہ پانزدہ منٹ ءِ راہ ءَ پد پولیس ءِ اڑاند دیم ءَ آیان ات انت، کراچی پولیس ءِ اڑاند مزنیں مُشکل ءُ جنجالاں پد گْوازینت انت، کراچی پولیس ءِ اڑاندانی گیشّینگ گیشّینگءَ روچ ایر شُت۔ دیمتر ءَ بلوچستان پولیس ءِ اڑاند بنگیج بوت انت۔

سِند پولیس ءِ وڑ ءَ بلوچستان پولیس ءَ ھم راہ ءِ سر ءَ  جاگھے ٹرک اوشتارینتگ ءُ جاگھے ریک ایر کتگ راہ بند کتگ ات انت، اڑانداں گیشّینان 27 جولائی ھلاس بوت ءُ 28 جولائی بنگیج بوت راھانی سر ءِ ھاک ءُ ریکانی دیر کنگ دیرکنگ ءَ کاروان ءِ مردمانی توان وھدے کم بوتگ اَت گڑا گیشتر زور آپ ءِ سر ءَ آتک کہ آپ ورنایانی توان ءَ پد ءَ  برجاہ داران اَت، بلے آپ ءِ تنگی گیش بیان اَت، ما اِش کتگ کہ اسلام ءِ اولی زمانگ ءَ یک جنگے ءَ چندے مردم ٹپی بوتگ ات اَنت، پاتمہ نامیں جنکے ءَ جنگ ءِ پڑ ءَ مشک ئِے گون بوتگ ءُ ٹپی ئیں مردماں آپ دیگ ءَ بوتگ یک ٹپی یے ءِ گْور ءَ شتگ ، ٹپی ئیں مردم ءَ دگہ یک ٹپی ئیں مردمے ءِ نیمگ ءَ اشارہ کتگ کہ پیسر ءَ آئی ءَ آپ بہ دے، بزاں کہ ھما ٹپی ئیں مردماں چہ وتی جند ءَ گیش دگہ پٹی ئیں مردمانی ھیال گْور بوتگ، اے کاروان ءَ آپ ءِ تنگیءَ ھمے وڑیں جاور پیدا کتگ ات، پشت کپتگیں آپاں ھر یکے ءَ پٹوکے وت وارت ایندگہ آپ دگراں دیان اش کت انت، بزاں آپ ھمینچو پشت کپتگ اَت کہ ھریکے وتی نُکّاں تر کنان اَت ءُ بسّ۔ کاروان اوشتان، اڑانداں دیر کنان،کم کم ءَ دیم ءَ جنزان اَت۔ وھدے کاروان کوسٹل ھائی وے ءَ سربوت، پشت کپتگیں آپ ھلاس بوت اَنت، شپ ءِ سے اَت کہ ایپ سی ءَ مئے کاروان ءِ راہ بست مردم ایر کپت انت ءُ آیاں چہ یک اپسرے ءَ جست کت پرچا شما راہ بند کتگ، اپسر ءَ درائینت کہ ما راہ بند نہ کتگ، ما شمارا داشتگ راہ دیم ءَ بند اَنت، کمیں دیر ءَ رند چندے مُوتر سوار آتک انت ءُ آیاں بسانی سر ءَ تیر گْواری کت، بسانی ٹائر تْرکّ اینت انت، پد ءَ  ایپ سی اتک ءُ آئی ءَ کاروان انگر کت، مردم چہ بساں ایر کپت انت بسانی ٹائر بدل کنگ بوت اَنت، کاروان پد ءَ کموکے دیم ءَ جنزِ ات، چہ یوسپ گوٹ ءَ بگر داں ھنگول ءَ ھمک پانزدہ بیست منٹ ءِ روگءَ پد برے پولیس ءُ برے ایپ سی ءَ  راہ بند کنان کتگ ات انت ءُ  ناکو دادمحمد (بابا) ءُ ناکو عبدالوھاب (لالاوھاب) ءَ دو دو سے سے کلاک گوں راہ بند کنوکاں سرجتگ۔

بام ءِ رژن ءَ شپ ءِ تھاری پروشتگ اَت، کاروان پور ءَ سربوتگ اَت، بلے اے پور، آ پور نہ ات، اے پور نوکیں کربلایے جوڑ بوتگ  اَت۔ ایپ سی ءِ یک رندے پد ءَ کاروان داشت، ھمے دمان ءَ دو سے دو کُڈی (ڈبل ڈور) ھم اتک ءُ اوشتات اَنت، اے ایپ سی ءِ مردم ات اَنت، ھمد ءَ ناکو مولابکش ءَ گوں ایپ سی ءِ سروک ءَ (کہ گاڑیءَ نشتگ اَت) گْوشت کہ یکے شما مئے راہ بند کتگ اَنت ءُ دومی بساناں تیر جتگ ءُ ٹائر تْرکینتگ اَنت، ناکو مولابکش گْوشت کہ  آئی ءَ وتی لنکک لنٹانی سر ءَ ایر کت ءُ دْراج کشّیں چپے ءِ توار کش ات، پد ءَ  پہ ھلوت ءِ وڑ ءَ گْوشت ئِے ”سُبک سُبک ءَ ھبر کن، اے کار بی ایل اے والایاں کتگ، تْرند ھبر مکن آ اِش کن انت، آ ھمدا کش ءُ گْوراں ترگ ءَ انت، مارا ھم چہ آیاں ترس ایت، ما وَ شمئے پھریز ءَ اوشتاتگ ایں من پکتونے آں، منی جند ءَ شمئے بزگی ءِ سر ءَ بزگ بیگ اِنت، ما شمارا چے ءَ تنگ کن ایں دیم ءَ راہ بند اَنت، ھنچوش کہ مارا ھال رس ایت کہ راہ پچ بوتگ انت، ما شمارا یل دے ایں”۔

ناکو ءِ گْوشگ اَت کہ “من ھمے اپسرءَ گْوشت کہ مئے گْور ءَ آپ ھلاس بوتگ انت شما مئے راہ ءَپچ کن ات ما دیم ءَ چہ کور ءَ پہ وت ورگی آپ  زیر ایں” آئی ءَ درّائینت کہ ” ھنّی شمارا یلہ دیاں، دیم ءَ ھبر ھال بیگ اِنت، ھبر ءُ ھال بیگ بیگ ءَ کلاکے ءَ بُرز گْوست”۔ کش ءُ گْور ءِ اوشتاتگیں سپاھیگانی پجیگ ءَ بازیں زالبولیں پولیس ءِ سپاھی ھم اوشتاتگ اَت اَنت، دنیگا ھبر ءُ ھال بیگ اَت کہ سپاھیگاں مردمانی شورینگ بنگیج کت۔ یکے ءَ جنیں آدمے ءِ سر ءَ لٹ چست کت ءُ ورنا ایشی ءِ رند ءَ کپت اَنت ءُ یکے ءَ سنگے ھم جت، ایپ سی ءِ اوشتاتگیں گاڑی یکپارگی چست بوت انت ءُ سپاھیگ ھم پُشت ءَ کِنزِ ات اَنت، ھمے دمان ءَ آیاں تیر گْواری بنگیج کت، تچوکائی بوت۔  ھمے درک ءُ دوراں یک جنکے بس ءِ تہ ءَ بے ھوش ھم بوت۔ ھما کہ چہ ڈنّ ءَ تچان  پہ بس ءَ  پیداک ات اَنت، چہ آیاں تچگ تچگ ءَ یک جنکے کپت، ایپ سی ءِ سپاھیگے ءَ لٹ چست کت پہ جنگ ءَ ناکو مولابکش ءَ ھکّل کت، “اگاں تو لٹ جت، من وَ مراں بلے ترا کُشاں” سپاھیگ تُرس اِت ءُ پشت ءَ کِنزِ ات۔

چہ پور ءَ کاروان کموکے دیم ءَ کِنزِ ات ءُ ھنگول ءِ نزیک ءَ سر بوت، باریں چہ کجا چندے ورنایاں آپ ءِ یک مزنیں ڈرمے بڈّ ءَ جت ءُ آورت ءُ کموکے ورگ، ورگ کس نزانت کجا شت اَنت، گرم ءُ لھڑیں آپ کموکے مردماں رسِ ات، ھمے وھد ءَ چندے جنک پہ آپ دستے ءَ کموکے دیر شت اَنت ءُ دمانے نہ گْوست کہ پد ءَ درک درک ءَ اتک اَنت، آیاں ھال کت کہ کش ءُ گْور ءِ ڈنگر ءُ دارانی توک ءَ سپاھیگ چو مور ءُ مدگ ءَ زُنزرگ اَنت، آپ ءُ توشگانی ھلاسی ءِ پجیّگ ءَ پہ جنک ءُ زالبولاں مستریں پریشانی یکے ھمیش اَت۔

کاروان بیستمی کلاک ءَ چہ یوسپ گوٹ ءَ ھنگول ءَ سربوتگ اَت، ناکو وھاب(لالا وھاب)،ناکو مولابکش، ناکو بشیر، ناکو دادمحمد، ناکوناسر ءُ یک دو دگہ کہ سریں کماش ات اَنت، ایشاں وت ماں وت سُھل کت کہ سرجمیں راہ رستراں پُرّ اِنت، ما جنین ءُ چکاں رسترانی دپ ءَ نہ دے ایں، چہ ھمد ءَ واتر بہ بہ این۔۔

کاروان چہ ھنگول ءَ واتر بوت، دیم پہ کراچی ءَ توشگ ھلاس بوتگ ات انت ، چہ درستاں مستریں پریشانی آپ ءِ تنگی  اَت، ما اِش کتگ کہ ازرت امام ھسین وھدے کربلا ءِ پڑ ءَ سر بوت گڑا ابن زیاد ءِ لشکر ءَ آپ ءِ راہ بست اَنت، دجلہ دریا ءِ کش ءُ گْوراں ھزاراں سپاھیگ اوشتارینت کہ کس آپ زُرت مہ کنت، اِد ءَ ھم جاور ھمے وڑ ات اَنت ، کؤراں آپ ھست اَت بلے کؤرانی راہ ھم نوکیں زمانگ ءِ یزید ءُ ابن زیادی لشکر ءَ بستگ ات اَنت۔

کاروان کموکے دیر شت، دیست کہ ھوٹلے ، مردماں سارتیں ساھے زُرت کہ دگہ اگاں ھچ نہ رس ایت بلے آپ رس ایت، کاروان اوشتات دُراہ پہ آپ ءُ آپدست ءَ چہ بساں ایر کپت اَنت، چندے پہ آپدست ءَ شت ءُ چندے پہ آپ ءُ چاہ ءَ ھوٹلءَ پُترت انت، ما دنیگت ءَ ھوٹلءَ نہ پُترتگ ات ایں کہ چہ پُشت ءَ ایپ سی ءِ لشکر آتک ءُ وت ءَ رسینت اش پہ ھوٹل ءِ بند کنائینگءَ ھما اپسرءَ کہ آئی ءَ گوں ناکو مولابکش ءَ گْوشتگ اَت کہ ” من پکتونے آں، منی جند ءَ شمئے بزگیءِ سر ءَ بزگ بیگ اِنت” چہ درستاں پیسر ھمائی ءِ جند ءَ تیر گْواری بنگیج کت۔ دگہ سپاھیگاں ھم پتنگانی دپ پچ کت ءُ آپ ءِ اے در ھم بند کت۔

ھرچنت کہ کاروان دیم ءَ روان اَت، ایپ سی آپ ءِ راھاں بند کنان اَت، اڑانداں گیشّینان ات ءُ سُبک سُبک ءَ کاروان زیروپوائنٹ ءِ نیمگ ءَ روان اَت راہ ءِ ھوٹل، دکان دُراہ بند کنائینتگ ات انت، کاروان ءِ مردم چہ شُد ءُ تُنّءَ سکّ نگیگ ات اَنت۔

28 رمس ءِ روچ ھم ایر شتگ ات، راہ ءِ اڑانداں گیشّینان، کاروان اتک ءُ زیروپوائنٹ ءَ پد ءَ پہ ھیلّتے  سربوت، ایپ سی چہ زیرو پوائنٹ ءَ پیسر واتر بوت کاروان ءِ یک دو بس چہ کاروان ءَ سِست ءُ دیم ءَ شت اَنت۔ دگہ بس ھمد ءَ زیرو پوائنٹ ءَ اوشتات انت، زیرو پوائنٹ ءَ کش ءُ گْور ءِ سریں مردماں آیانی تہ ءَ وڑیرہ ابدالستار ءُ کازی سراج ءِ نام مارا گْوشگ بوتگ انت، پہ کاروان ءَ ورگ ءُ آپ آؤرت، ھمد ءَ درستاں دو روچی شُد ءَ پد ورگ  وارت ءُ تُن پْروشت۔

اے سرجمیں شپ ھمد ءَ گْوست چندے مردم کش ءُ گْور ءِ ھلک ءُ میتگاں شت اَنت ءُ گیشتر ھمد ءَ شھدگءَ نشت انت، بازیں مردم سرجمیں شپ ءَ پہ کاروان ءِ چُک ءُ جنینانی پھریزگ ءَ پاسبانی کنگ ءَ ات اَنت۔

29 جولائی ءِ روچ ھم ھمد ءَ گْوست، بیگاہ ءِ وھد ءَ ما چندے درکپتیں ءُ چندے پد ءَ ھم ھمود ءَ  نندوک ات اِنت، دومی روچ ءَ ما سھی بوت ایں کہ ھما مردماں کہ پہ کاروان ءَ آپ ءُ ورد آورتگ ات، گیشتریں مردم دزگیر کنگ بوتگ انت۔

اے یک گْونڈیں سرگْوستے ھما کاروان ءِ کہ چہ کراچی ءَ دیم پہ گوادرءِ راجی مُچّیءَ درکپتگ اَت، بلے یزیدیاں ایشانی آپ ءِ راہ بست ءُ پہ اے کاروان ءَ لیاری ءَ بگر داں ھنگول نوکیں کربلایے جوڑ کت۔۔۔