زمین وتی بچاں وت رودین ایت

نِبشتہ کار: کوھی بلوچ

داں منی ھوش اِنت مئے وتن ءَ جنگ اِنت، ھر روچ یک بلوچ سرمچنڈے شھید بیت، بلے اے جنگ نہ اوشتگ ءَ اِنت اے جنگ گیشتِر جُنزان اِنت پرچاکہ اے زمین ءَ پر وت ءَ انچین بچ رودینتگ کہ ایشی ءَ اوشتگ ءَ نیل اَنت ءُ بلوچ سرمچاراں پہ وت ءَ انچیں سرمچنڈین ءُ تمردیں کوپگ جوڑ کُتگ کہ آھانی دست ءِ توپک ءَ کدی ھم زنگ بووگ ءَ نیل انت، چہ اِد ءَ چہ ھمے پدر بیت کہ زمین ءَ را گوں وتی بچاں مِھر اِنت ءُ بچان ءَ گوں زمین ءَ مِھر اِنت، یک سرمچارے مُدام ھمے جیڑ ایت کہ منی شھید بوگ ءَ چہ پد منی توپک ءَ را بڈا کنوکے بہ بیت، منی توپگ بائد ءَ انت زنگ مہ زور ایت، منی کُتگیں کار اوشت ءِ آماچ مہ بنت ءُ منی ھمبل پہ دُژمن ءَ یک روکیں آسے جوڑ بہ بنت۔
اے یک راستی یے کہ سنگت سنگت ءَ یل کنت، بلے سنگت چہ سنگت ءَ چہ نہ سِد ایت آئی ءِ مِھر مُدام آ را مِھکم کنت، یک سنگتے ھما وھد ءَ چہ سنگت ءَ سِد ایت کہ آئی ءِ ھمراھی ءَ یل بہ کنت، آئی ءِ تب ءَ مہ بیت ءُ آئی ءِ ھمراھی ءَ را بوجے بے لیک ایت، مرچی ما ءُ شما دُرس گندگ ءَ ایں کہ وھدے مئے سرمچنڈ شھید بنت گُڑا دومی سنگت آئی ءِ جاہ ءَ نند ایت ءُ آئی ءِ کاراں دیم ءَ بران کنت ءُ آئی ءِ دست ءِ توپک ءَ دومی سنگت ءِ دست ءَ دنت، مرچی ما اے گپ ءَ پہ ناز گُش ایں کہ مئے زمین ءَ پروت ءَ انچیں بچ ءُ جنک رودینتگ کہ داں گُڈی تیر ءَ جنگ کن اَنت، وتی سراں ندر کن اَنت، بلے پُشت ءَ نہ کِنز اَنت ءُ دُژمن ءَ را ھمے کلو ءَ سر کن انت کہ پہ ترا واب ھرام اِنت داں کہ مئے ڈیھ آجو نہ بوتگ، پرچاکہ یک سرمچارے آرا چہ وتی زندگ بوگ ءَ چے گیشتِر وتی راج ءُ ڈیھ زندگ کنگی اِنت۔ پرچاکہ آئی ءَ اے جنگ پہ وتی راج ءَ ءُ پہ وتی ڈیھ ءَ زُرتگ کہ منی راج ءُ منی ڈیھ چہ گُلامی ءَ بہ رک ایت۔ پہ یک راجے ءَ اے ھبر ائیب اِنت کہ آئی ءِ ڈیھ گُلام بہ بیت ءُ آ وش واب بہ بیت، پرچاکہ گلامی یک انچیں وبالے کہ آئی ءِ دَوا بس جنگ اِنت ءُ جنگ ءِ تھ ءَ ترا کُربانی دیگی اِنت، تنگوئیں سرانی کُربانی، وتی لوگ ءُ لوگ ءِ مردمانی کُربانی ءُ وتی واھشتانی کُشگ ءِ کُربانی مرچی میجر بِزان (شھید نسر اللہ اُرپ ءِ اُستاد چاکر) ءَ پروت ءَ انچیں سنگت، انچیں سرمچنڈ ءُ انچیں ھمبل جوڑ کُتگ کہ اے جنگ ءَ را گوں تْرندی ءَ دیم ءَ بر انت ءُ وتی گُلامیں راج ءُ ڈیھ ءَ آجو بہ کن اَنت،یک راجے ھما وھد ءَ بژنیگ بیت کہ آرا رھبر ءُ جنگول نیست بلے بلوچ راج ھِجبر بژنیگ نہ بیت پرچاکہ بلوچ راج ءِ بچاں وتی سر ھِجبر لگورانی دیم ءَ جھل نہ کُتگ داں گُڈی تیر ءَ جنگ اِش کُتگ ءُ آجوئی ءِ جُھد اِش برجا داشتگ بلوچ راج وتی شھیداں بے ھیال نہ کنت ءُ وتی شہیداں مُدام یات کن انت، سُھرچکیں دروت پہ ترا اُستاد چاکر جان تو وتی ساہ دات بلے وتن نہ دات بلوچ راجدپتر ءُ بلوچ راج تئی داتگیں کُربانی ءَ ھِچبر شموشکار نہ بیت، چاکر جان تو نمیران ئے۔۔