سرگوستے گوں شھید کپٹن ارپان ءَ

نبشتہ کار۔ ڈاکٹر لاشاری

من ءَ یات اِنت کہ دو ھزار پانزدہ اَت کہ اے وھد ءَ من شھر ءَ ات آں وتی من ءَ گوں ھمے شھری کاراں ھمگرنچ اِتاں کہ اے وھد ءَ بازینے ھم ھوتاگ ءَ شُتگ اَت، بی آر آے ءُ بی اِل الپ ءِ سنگت باز اِت اَنت، چوھانا مئے دمگ ءَ شھری نیٹورک ھم کم اَت کہ اے دمگ ءَ ما سے ءُ چار سنگت اِت ایں کہ شھری کار وتی پیلو کُتگ اِت اَنت، ھرچ سنگتے کہ مئے دمگ ءَ گشت جنگ ءَ اَت اے وھد ءَ گوں من رھوت بوتگ اَت، وھدے کہ دوھزار شانزدہ اَتک بازینے ءَ وتی سرجھل کُتگ اَت ءُ ریاست ءِ دیم ءَ وتی توپگ اِش دور داتگ اِت اَنت۔ جاور ھم ناساز اِت اَنت کہ شھری سنگتانی تہ ءَ بازینے ءَ وتی دست کش اِت، ما بس دو کس منّتگ اِت ایں کہ شھر داشتگ اَت، یک روچے اناگاہ ءَ من ءَ سنگتے ءَ پون کُت کہ بیا پلان جاہ ءَ مئے واستا ورگ ھم بیار گوں من گُشت جی شر کایاں من وتی جبزگیں پرپٹ زُرت ءُ رھادگ بوت آں۔ بازارے ءَ منی سر کپت ءُ لھتیں پیپسی ءُ کیک جوس ءُ نسوار سگریٹ انچیں سامان زُرت ءُ ھمود ءَ وت ءَ سر کُت ءُ من کور ءُ جنگل ءَ گران کُرت چاراں لھتیں سنگت مُسلاہ اَنت ءُ منی دیم ءَ در اَتک اَنت من ءَ تْرسینگ ءِ جھد اش کُت ۔ من بلے زانت اَنت کہ منی وتیگ اِت اَنت، سنگتے ءَ ٹاک دات کندگے ءُ گُشت ئِے بیار اِت ئِے مرچی مئے دست ءَ کپتگ یل کنگی نہ انت ھھھ من ھم کندگے جت چے زاناں من ءَ پاشک کن اِت من ءَ پاشک بوگی نہ انت لا۔!
من ءَ بِل زوت کن اِت وتی ساماناں زیر اِت من رواں ۔ ھمیشانی تہ ءَ یکے کپٹن ارپان اَت کہ اَتک منی دیم ءَ گُشت ئِے سیاد چش مکن اڑے تو نند ترا کس نہ کُش اِیت، من جت کندگے من گُشت جگر من زاناں اے راہ ءَ مرگ انت بس۔۔بلے من ءَ شما دل نہ بہ اِت چی بگشاں ؟
سنگت ارپان ءَ من ءَ پہ بچکند گُشت اڑے پلو دل ءَ میار جگر تو مئے یکین ءُ باور ئے ھمے گپ بوت انت ءُ گُڑا دانکہ نیم ساھت ءَ ما دیوان کُت ءُ نشتیں سنگتے ءَ گُشت بلے وتی پرپٹ ءَ مہ بر گوں مارا کار ھست تو وت رو ئے برو کپٹن ارپان ءَ گُشت ایشی ءِ پرپٹ ءَ بل اِت بزگ اینچو راہ ءَ کجا نی پادانی روت شما ھم زُلم کن اِت، من کند اِت ءُ گُشت مشکل نہ انت جگر پرپٹ ءَ بر اِت بلے مہ پروش اِت ئِے کہ من وت بزگاں دگہ سنگتے ءَ گُشت کہ پریشان مبو ترا 1-2 -5 پائپے دے اِیں تئی پرپٹ وت پورہ جنازھے۔
ما پِرشت دات کندگ ءَ ھمد ءَ، گُڑا سنگتاں پد ءَ من ءَ کارے بست ءُ گُشت کہ برو گیلنے پٹرول بیار من ءَ سنگتے ءَ پنچ ھزاری یے دات من شُتان َءُ پٹرول گپت ءُ پد ءَ اتکاں منی پرپٹ ھم بُرت اش گوں وت من پادانی کور ءُ جنگلاں سر جنان دانکہ اَتکاں وتی گِس ءَ ھیر وھد انچش گوازان بوت ءُ یک شپے من ءَ برات ءَ ھال کُت کہ تو کجائے بیا دو سنگت اَتکگ اَنت سنگتانی پرپٹ شر نہ انت بیا مھمانجاہ ءَ من شُت آں ھمود ءَ چاراں شھید کپٹن ارپان ءُ دگہ سنگتے کہ من آ سنگت پجا نیاؤرت گُڑا نشتیں دیوان کُت ءُ گپ مزاک بوت ۔ گُڑا منی برات ءَ گُشت کہ برو یک ٹوبے بگر ءُ دگہ لھتیں سامان بگر۔ من شُتاں شپ بے وھد اَت جاور ھم شر نہ اِت اَنت اے وھد ءَ کہ کُچکانی چوکی ھم ھست اِت اَنت ۔ ءُ پد ءَ منی پرز اَت کہ راجی کارے الم ءَ کنگی اِنت من شُتاں دکاندار ءِ لوگ ءَ دکان پچ کنائینت ءُ ٹوب ءُ دگہ ورگی سامان باز چیز زُرت ءُ اتکاں گِس ءَ سنگتانی پرپٹ ءِ ٹوب بدل کُت ءُ شامے دات اَنت گُڈی ءَ گُشت ئِے کہ ما نی رویں نندگ ھم باز شر نہ انت گُڑا سنگت ما رُکست کُت اَنت ءُ رھادگ بوتگ اَنت پہ وتی منزل ءَ گڑا شھید ارپان جان من ءَ مدام گیر آتک ءُ ارپان ءِ کندگ سک یات کاینت کہ مدام وش تب ءُ وش روھی ءَ گوں مدام سنگتاں دوچار کپت ءُ مُدام ھمے راجی جھد ءُ زمین ءِ گپ اَت کہ ھر وھد پہ زمین ءَ شیدا اَت ءُ گڈی ءَ پہ وتن کربان بوت، شھید ارپان تو نمیران ئے ءُ ما تا زندگ ایں تئی راہ ءِ مُساپر ایں تئی دانک ءُ تئی یات ھر روچ گیر کاینت ھمبلو بھشت ءَ بات ئے گوں شھیدانی رِد ءَ ۔۔۔۔۔