نبشتانک:  لبزانک

نبشتہ کار: نور بلوچ

،  111

گند ئے، ما ءُ شما لبزانکی دیوانانی تہ ءَ چتور دیوان کن این ءُ گپ ءُ رپ کن این ءُ کندگ ءُ مسکرا کن ایں، یکے دومی ءِ گوما گپ ءُ دیوان نزیکی کن ایں، وت ءَ یکے دومی ءِ گوما ھمگرنچ کن ایں، چوں وش اِنت، گند ئے؟

بَلے بژن اِنت، کہ ما ءُ شما لبزانک پہ مسکرائی زُرتگ ءُ روگ ءَ ایں، اے وڑ ءَ بِھ لبزانک دیمروی نہ کنت ءُ نیکہ ما شما دیمروی کن ایں، مئے راج ءِ لس باسک ءُ نودربر ھست اَنت، کہ دیواناں گیش پہ مسکرائی ءَ کاینت ءُ رو اَنت، اگاں یک دیوانے ءَ مسکرائی مہ بیت، گڑا اود ءَ باسک نہ جَل اَنت، یک ءُ دو روچ ءَ چار اَنت، کہ اِد ءَ بس درونت ءُ چکاس گرگ بوگ ءَ اِنت، مسکرائی نیست گڑا سیمی روچ ءَ در کپ ایت، پرچا کہ آئی مول اِد ءَ بوگ ءَ نہ اِنت، گڑا چی کنت؟

بلے ما چو سرپد نہ ایں، کہ ما لبزانک ءَ کم شرپ کنگ ءَ ایں، چو سرپد نہ ایں، کہ لبزانک ءَ چہ وت ءَ دُور کنگ ءَ ایں، ما چو سرپد نہ ایں، کہ لبزانک ءِ ارزشت چی اِنت، ما چو سرپد نہ ایں، کہ لبزانک چی ءَ گش اَنت، ما چو سرپد نہ ایں، کہ لبزانک ءِ مانا چی اِنت، ما چو سرپد نہ ایں، کہ لبزانک ءِ مول ءُ مراد چی اَنت، ما چو سرپد نہ ایں، کہ لبزانک چہ کجا پیداک اِنت، ما چو سرپد نہ ایں، کہ لبزانک ءِ جوڑ کنوک کَے اِنت۔

بس ھمے سرپد ایں، کہ لبزانک نامیں گالے ھست لبزانک ھمیش اِنت، البت ھر گال چہ آباں جوڑ بیت، تئی نام منی نام آئی ءِ نام درست چہ آباں جوڑ بنت، بلے ھر چیز ءَ ارزشت ھست مانا ھست مرچی ما ءُ شما اگاں لبزانک ءِ کدر مہ کن ایں، لبزانک ءَ پہ مسکرائی ءُ لیبوکے بہ پھم ایں، گڑا دژمن کیت مئے لبزانک ءَ دیم ءَ بارت؟ البت دژمن وَ ھمے چیز ءِ لوٹوک اِنت، لبزانک گار بہ بیت ءُ بلوچ گار بہ بنت، بلوچ ءِ ھچ چیز دیم ءَ مہ روت، اگاں ما ءُ شما چش بہ کن ایں، گڑا داں کیامت ءَ دیمروی نہ کن ایں، گڑا جھدکارانی جھداں ھچ نپ نہ بیت، جھدکارانی جھد دنزے ءَ گار بنت۔

مرچی اگاں ما وتی آ دگہ براتاں بہ چار ایں، کہ کوھاں کپتگ اَنت ءُ در پہ در اَنت، ما اگاں گھار مھرنگ ءَ بہ چار ایں، کہ پہ بلوچاں چینچو بزگ اِنت، گھار سمی دین ءُ آ دگہ برات ءُ گھاراں بہ چار ایں، مُدام ماں دَگانی سر ءَ کپتگ ءُ بزگ اَنت، پہ کَے ءَ بزگ اَنت؟ پہ وتی راجی زمین ءَ پہ وتی زبان ءَ کہ گار ءُ بیگواہ مہ بیت، بلے ما وَ مسکرائی زرتگ; لبزانک لیبی ءُ مسکرائی چیزے نہ اِنت، چش دیمروی نہ بیت، وتی زبان ءِ کدر ءَ بزان اِت، وتی زبان ءِ ارزشت ءَ بہ زان اِت، جھد بہ کن اِت ءُ لبزانک ءَ دیم بیار اِت، لبزانک ءِ کدر ءَ بہ کن اِت ءُ لبزانک ءَ ارزشت بہ دے اِت، گڑا لبزانک دیمروی کنت، گڑا ما دیمروی کن ایں، گڑا بلوچ دیمروی کن اَنت۔

مسکرائی ءَ ھچ نپ نیست ھچ سیت نہ رس ایت، وتی جھد ءَ برجاہ کن بہ کن اِت ءُ دژمناں پشل بہ کن اِت ءُ پیش بہ دار اِت، کہ ما ایش اِیں، دیمروی کتگ ءُ کنگ ءَ ایں۔

شالا سوبین بات اِت، زندگ ءُ تپاک بات اِت۔