شھید مھمود(مھروان) جان ءِ نمدی پہ امّا جان ءَ

رمس:- 17 / 6 / 2012

روچ:- یکشمبے

سلام ءُ دروت منی لاڑکیں مات۔۔

امیت کن آں تو وش ءُ جوڑ بہ ئے ھُدا ترا سلامت کنات منی امُلی مرچی منی دل ءَ گُشت پہ تو نمدی یے نبشتہ بہ کن گُڑا من ند دست ءَ کُت ءُ پہ تو نمدی یے نبشتہ کنگ ءَ آں بلے امُلی من نہ زان آں چے نبشتہ بہ کن آں تئی کُجام درد ءِ منّت ءَ بہ گِر آں امُلی من آ وھد ءَ اے دگنیا ءَ ودی نہ بوتگ آں تو منی واست ءَ گم کنگ بندات کُتگ من وھدے کہ اے سرزمین ءِ سر ءَ ودی بوتگ آں تو گوں دگنیا ءِ مستریں درداں دُچار کپتگ ئے من کسان بوتگ آں تو پہ من ءَ شپ ءَ پاس جتگ داں دو سال ءَ من ءَ شیر وارینتگ ءُ ھمے منانک کُتگ کہ تو منی جگر ءِ ٹُکر ئے امُلی من ءَ اگاں اناگت ءَ کسانیں دردے پِر بوتگ انچش سما بوتگ اے درد من ءَ اناں ترا پِر اِنت تو سرجمیں شپ ءَ واب نہ کپتگ ئے امُلی تو پہ من یک سارتیں ساھگے بوتگ ئے ھر روچ ءِ سر ءَ نشتگ ءُ من ءَ ساھگ ءَ کُتگ وت نہ وارتگ ءُ من ءَ وارینتگ امُلی تئی مھرانی وامدار آں تو منی زند ءِ مستریں مڈی ئے تو مرچی ھم من ءَ ھما وڑ ءَ چار ئے انچُش کہ من کسان بوتگ آں باور کن من انگت تئی دیم ءَ نند آں منی ھیال ءَ من یک کسانیں زھگے آں،منی میدانی رندگ ءُ سر ءِ تیل جنگ انگت تئی سر ءَ اِنت بلے امُلی مرچی من ترا یک گپے گُشگ لوٹ آں کہ ترا چہ ابید من ءَ دگہ یک ماتے ھست اِنت وھدے کہ من آئی ءِ دلبند ءَ گام ایر کُتگ اَنت، آئی ءَ چنچو درد ءُ تکلیپ بوتگ بلے یک اوپارگے ھم نہ کش اِتگ ئِے بلکیں گُشتگ ئِے کُربان باتاں پہ تو دومی گام ءَ ھم ایر کن کہ بلّے تو گام جنگ زان ئے بلکیں منی ودی بوگ ءِ وھد ءَ ترا اینچو درد نہ بوتگ اینچو کہ منی گام جنگ ءَ منی دومی مات ءِ دلبند ءَ درد بوتگ بلے امُلی منی مات بدانی ھرجان اِنت منی سرزمین ءِ سر ءَ بِزاں کہ منی مات ءِ دلبند ءِ سر ءَ درامد گردگ ءَ اَنت امُلی تو وَ زان ئے کہ مات وتی چُک ءِ اوپار ءَ کُت کنت بلے درامدانی اوپار ءَ کُت نہ کنت اے گپ ءَ ھم تو سرپد ئے کہ منی مات ءِ رکینگ ءَ پہ بازیں براتے کتار بند اِنت ءُ کوھسراں شُدیکّ ءُ تنیگ اَنت پہ وتی مات ءَ کہ مئے مات بدانی پادمال مہ بیت من ھم نی ارادگ کُتگ کہ وتی براتانی ھمراھی ءَ وتی مات ءِ رکینگ ءَ رو آں امُلی تو منی مات ئے بلے تو بس من ءَ رودینتگ بلے منی آ مات ءَ منی سرجمیں راج رودینتگ گُڑا ما آئی ءَ اے جاوراں گوں دیست نہ کن اِیں امُلی من ءَ نی رُکست کن کہ من رواں گوں بَداں جنگ کن آں وتی براتانی کوپگ بہ آں وتی گُھارنی لج ءُ ننگ ءِ پاسدار بہ آں ءُ وتی زِر ءِ پاسپان بہ آں من وتی مات ءِ آجوئی ءَ داں جنگ داراں بہ آں منی گُڈی تیر ھم دژمن ءِ دلبند ءَ دارگ بیت اگاں پہ مات ءَ آجوئی یے کار آں اگاں وتی جند ءِ سر ءَ پہ زمین ءَ ندر کن آں اگاں من کہ جنگ ءَ گوں دژمناں جنگ داراں بوت ءُ شھید بوت آں وھدے کہ منی شھیدی ءِ ھال پہ تو سر بیت تو یک چیھالے مہ جن بلکیں وتی سر ءَ بُرز کن ءُ بُہ گُش منی بچ پہ وتی مات ءُ راج ءَ شھید کنگ بوتگ امُلی تو پہ من پھر بند ءُ منی ھما برات کہ کوھانی تہ ءَ در پہ در اَنت پہ ھمایاں دُوا بہ کن کہ دائم ءَ سوبمند بات اَنت ءُ دژمن پروش ءِ آماچ بات پرچا کہ تو تھنا منی مات نہ ئے بلکیں کُل بلوچ ءِ مات ئے اگاں پہ من زھیر بوت گُڑا منی ھما براتاں گیر بیار کہ پہ وتن وتی نگرھیں سرانی تاوان کنگ ءَ ھم ساڑی اَنت پہ وتن ھچ نہ چار اَنت نہ شپ نہ روچ نہ سرد ءُ نہ گرم بس آیانی لوٹ آجوئی اِنت ءُ وتی مات ءِ وشھالی اِنت امُلی وتی بچ مھمود ءَ نی موکل بہ دے کہ آ وتی منزل ءَ رھادگ بیت اگاں شھید بوت آں بس منی نمدی ءَ بوان پرچا کہ اے نمدی ءِ اِش کنگ ءَ پد تئی ارس بند بنت ءُ تئی لُنٹاں بچکندگے کیت کہ منی بچ وتن ءِ سالونک اِنت اگاں داں آجوئی زندگ بوت آں گُڑا جند ءِ بیرک ءَ بُرز داراں ءَ پہ تو کایاں ءُ گوں تو دیوان کن آں سرجمیں جنگانی کسھاں کاراں ءُ ترا دے آں وتی سنگتانی ھالاں ھم دے آں من ءُ تو یکجاہ وتی راج ءِ شھیدانی سر ءَ پھر بند اِیں گپ باز اَنت بلے منی گور ءَ وھد نیست امُلی اے بوت کنت منی اولی ءُ گُڈی نمدی بہ بیت پہ ترا من نبشتہ کُتگ بس وتی بچ ءَ گوں براتاں وتی نیکیں دوایاں گون کن منی امُلی جان تئی مھرانی کُربان آں ۔

تئی لاڑکیں بچ مھمود مومن