ماس ءِ ￵نمدی یے پہ وتی بچ ءَ

نبشتہ کار: دلشاد شکاری

اے وھد ءَ ￴من پچیں آزمان ءِ ￵چیر ءَ ￴مچ ءِ ￵ساھگ ءَ ￴نشتگ آن ءُ ماس نازی ءِ ￵کلواں پہ ￶نمدی یے دروشم ءَ ￴ ￴￴نبیسّگ ءَ ￴آں۔

 ماس ءِ ￵کلو پہ وتی بچ ءَ، بابا جان تو چون ئے￷؟ من زان آں، کہ منی کلو پہ ترا سر نہ بنت، بلے چے بہ کن آں، کہ ماس ءِ ￵دل اِنت ھچ نہ منّ ایت پہ ھاموش نندگ ءَ، بابا جان تئی پِس  بازیں گماں بیمار ءُ ￶آجز کرتگ، لھتیں روچ بیت، کہ پد ءَ ￴ ￴تپ ءَ ￴گپتگ ءُ ￶بیوار اِنت، ￶دست ءُ ￶پاد ئِے￸ اوں نہ سُر اَنت، دوشی شانزدہ شپ بوتگ کہ تئی پِس پہ آپدست ءَ ￴من ءَ ￴بڈّ ءَ ￴بوتگ ءُ ￶انگتا￵ منی ￴بڈّ ءَ ￴اِنت، برے پہ آپدست ءَ ءُ ￶برے پہ جانشود ءَ، پرچا کہ تئی پِس سک نزور اِنت، چو وتی پِس ءِ ￵بیماری ءَ ￴وت سرپد ءُ ￶ زان ئے￷، منی ءُ ￶وتی پِس ءِ ￵ھال ءَ، تو چو وَ زان ئے￷ کہ منی ماس ءِ ￵چم میم نہ کن اَنت ءُ ￶ماس ءِ ￵چم من آں، بَلے انگت دیر کنگ ءَ ￴ئے￷؟ من ءَ ￴بِل کہ تئی پِس بیوار اِنت، یکوئی ترا یات کنت ءُ ￶گریویت، انکس گریوگ ءَ ￴چم ئِے￸ سُھر سُھر اَنت، بس زانت ءُ ￶گریت، من تئی پِس ءَ ￴دوشی جُست کُت ھاں گاجی ترا چون اِنت، کہ گریوگ ءَ ￴ئے؟ ھمے ساھت ءَ ￴تئی نام ئِے￸ گپت ءُ ￶زمین ءِ ￵باھوٹ بوت، زندگیں￸ لاشے جوڑ بوت، گڑا من ءَ ￴ھمد ءَ ￴ایمان ءَ ￴یلہ دات ءُ ￶من پریات کرت ءُ ￶ترا گوانک جت کہ بابا مارا اد ءَ کس نیست ءُ ￶ما بزگ ایں، زوت بیا کہ تئی ماس ءُ ￶پِس نو مرگ ءِ ￵کنڈّگ ءَ نزیک اَنت، بَلے چِہ ترا یے ھیال نہ این ءُ ￶  تئی ودار ءَ ￴ایں، کہ اللہ کدی ترا چہ زالمانی دست ءَ ￴آجو کنت ءُ ￶تو پہ مئے واستا کا ئے￷؟ مارا دست ءَ ￴گر ئے￷ ءُ ￶ڈاکٹر ءَ ￴بر ئے￷، ما بزگ ایں، مارا اد ءَ ￴کس نیست، منی بچ تو مئے سر ءَ بزگ بہ کن ءُ ￶بیا، من زان آں، کہ تو وتی مرزی ءَ ￴وَ نہ شُتگ ئے￷، ترا زالماں برتگ ءُ تھاریں ￵کوٹی یے ءَ ￴بند اش کرتگ، ترا میار نیست ءُ ￶تو بے گناھے ئے￷، پد ءَ ￴من جیڑاں منی بچ تئی گناہ ھمیش اِنت، کہ تو بلوچے ئے￷ ءُ ￶بلوچی گپ کن ئے￷، تئی گناہ ھمیش اِنت، منی لاڑیں بچ تو زان ئے￷ پہ تئی شوھاز ءَ ￴من کج ءَ کج ءَ ￴نہ شُتگ آں؟ ھما اِنت کہ تو بیگواہ ئے￷، ما اد ءَ ￴یکروچے سیر ءَ ￴نان نہ وارتگ; بلے دگہ گپے ھست ترا یات اِنت، تو من ءَ ￴ھمروچ گشتگ اَت، کہ پلانی ءُ ￶پلانی منی ھمراہ اَنت ءُ ￶منی دردواریں سنگت اَنت، پہ منی ھاتر ءَ ￴وتی جان ءَ ￴بکشات کن اَنت، مرچی تئی ھما سنگت کج اَنت ءُ ￶ زاھر نہ بہ اَنت؟ تئی پِس تھت ءِ ￵باھوٹ اِنت ءُ پہ داکتر ءَ ￴بروک ئِے￸ نیست، تئی ھما دردواریں سنگت کج اَنت کہ تو مدام گلات ءُ ￶توسیپ کرتگ اِت اَنت؟ مرچی مارا ھچ وس نیست بید ء وتکشی ءَ ; بلے من وتکشی نہ کناں، پرچا کہ من ءَ ￴تئی نازُرکیں بالاد ءِ ودار اِنت، بلے مرچی من ءَ پھل کن کہ من مرچی تئی شوھاز ءَ ￴درکپت نہ کناں، مرچی ھمے واستا تئی شوھاز ءَ ￴درکپت نہ کناں، کہ تئی پِس ءِ ￵تبیت سک ناگیگ اِنت، منی دل ءَ ￴اَت کہ گْوادر ءِ ￵مُچی ءَ ￴وت ءَ ￴سر بہ کناں، بلے من تئی پس ￴دیست گڑا یلدات نہ کرت، منی بچ من ءَ ￴پھل کن کہ تئی درداں ھوار بوت کنگ ءَ ￴نہ آں، منی دست ءُ ￶وس ھچ جاہ ءَ ￴نہ روت من بے وس آں، منی بچ، منی گُشان گُٹ ءَ ￴اِنت ءُ ￶اللہ پاک ءِ ￵دیم ءَ ￴گریوگ ءَ ￴آں، منی ارواہ اللہ ترا کدی کار ایت ءُ ￶ما سیریں نان ور ایں ءُ دگہ ھالے ترا دیگ لوٹ آں کہ  ھما اِنت کہ ترا زالماں گپتگ، گڑا من گِس ءِ رنگ نہ دیستگ ءُ گِس ءَ ￴نہ آں، برے دگانی سر ءَ، برے اے میر ءِ ￵گِس ءِ ￵دپ ءَ ￴برے آ سردار ءِ ￵گِس ءِ ￵دپ ءَ، من وتی  گُشان پہ تئی ھاتر ءَ ایشانی پادانی دیم ءَ ￴ایر کرتگ، ￶گریتگ ءُ ￶زار کرتگ، کہ منی بچ ءَ ￴چہ زالمانی دست ءَ بہ رکین اِت کہ من بے وس آں، من ءَ ￴کس نیست ءُ ￶منی دگہ زھگے ھم نیست کہ من ءَ ￴دست ءَ ￴بہ گپت، بلے  منی بچ ایشاں منی یک گپے گُوش نہ داشت، ھمے گپ اش گُشت کہ تئی زھگ ءَ ￴الم چیزے کرتگ، من گریتگ ءُ ￶گشتگ کہ منی بچ بے میار اِنت، منی بچ ءَ ￴میار نیست، بلے منی گپ ءَ ￴کے گُوش بہ دار ایت، منی کر ءَ ￴دگہ ھچ پَشت نہ کپتگ، من بے سوب بوتگ آں، پہ تئی شوھاز ءَ منی بچ، بلے پہ تئی شوھاز ءَ ￴دم نہ برتگ، داں دست ءُ ￶پاد سُر اَنت، داں ساہ ￶روت ءُ ￶کیت من ترا شوھاز کناں، ھرچ دمک ءُ ￶دراں ترا شوھاز کناں، داں گُڈی ساہ ءَ ￴ترا شوھاز کناں، منی بچ تو زان ئے￷ مارا ماھے بیت کہ لنگڑ ایں، مارا ناں کہ آرت ھست ءُ نیکہ شکر ھست، آ گُد ءُ ￶پوشاکاں بِل، ما ھمساھگ بیزار کرتگ اَنت، پہ آرت ءُ ￶شکر ءِ ￵پنڈگ ءَ من اے گپ جت اَنت، گڑا یکبرے دل ءَ ￴گُشت کہ تو اے گپ مہ کرتین اَنت￷، پد ءَ ￴من پگر کناں، کہ تو وت گشتگ اماں ترا ھرچ تکلیپ بوت گڑا الم من ءَ ھال بہ دے ءُ￶ بہ گش، من پمیشکا وتی واری گُشت اَنت، بَلے من زان آں، کہ منی کلو تئی کِرّ ءَ ￴سر نہ بنت پرچا کہ تو سیاہ ءُ ￶تھاریں کوٹی یے ءَ ￴بندیگ ئے￷۔

اللہ ءِ باھوٹ ئے۔۔۔