نمدی یے پہ شھید راؤپ جان ءَ

نبشتہ کار :-زریپ زَھیرئیگ

منی مِھروانیں ھمبل

من ءَ پھل کن راؤپ جان من اَچ تو پھلی لوٹ آن پرچا کہ اِے منی نزوری ءُ کم زوری بیتگ کہ اِنچو وھد ءَ من یک ءُ دو گپ  تئی گْور ءَ سرّ کُت نہ کُتگ کہ یک ءُ دو سال ءَ چَہ پد من اِے گپاں گوں تو کنگ لوٹگ ءَ آں، چوناھا اِے گپ من ءَ  گوں تو  ساری  تِر ءَ کنگی بیتگ اَنت،بلے من کُت نہ کُتگ اَنت، اِے منی نزوری بیتگ، اِے گپ ءَ  تو شرّ سرپد ئے کہ مئے انچیں چاگِردے کہ اِد ءَ اگاں دل بگُش اِیت بلے دست رس ات نہ کنت پرچا کہ ما ھم اِنچو گُلام ءُ بزگ کنگ بیتگ ایں اَنچُش مئے زمین چورک چورک ءَ بھر کنگ بیتگ انچُش مئے ھیال ھمے رنگ ءَ  باز جاہ ءَ کنگ بیتگ اَنت، کہ

 روچے گوں یک نگیگیں جاورے ءَ گوں مانگیش اتگیں

ءُ پمیشکا من ترا ھال دات نہ کُتگ اِے گپ ءَ من اَچ تو اُمید کن آں کہ تو بلکیں بہ جیڑ ئےکہ منی سنگت منی یات ءُ تِرانگ ءَ نہ اَنت، بلے نارزا ءُ دل تنگ مہ بہ ئے پرچا کہ تو وتی کوھیں برداشت ءُ زانت ءُ زانگ منی گْور ءَ زاھر کُتگ اَت منی گْور ءَ ناں بلکیں سرجَمیں سنگتانی کہ ھَر کسے ءَ کہ ترا دیستگ اَت دْرستانی دیم ءَ زاھر اَت بِگند ئے من تئی کِردار ءِ توسیپ ءُ ستاہ ءَ کُت مہ کن آن کہ منی گْور ءَ آ کَچیں لبز مہ بیت  تو کسی توسیپ ءُ ستاہ ءِ  مُھتاج وَ نہ ئے من ترا گپے بگُشاں ترا یاد بیت یاں نہ 2021 اَت بگِندے تَھریک ءُ روچ من ءَ یاد مہ بنت بلّے چو تو وَت زان ئے کہ من چونیں کور ھوشیں مردُمے آں برے چاگل زورت آپ ءَ شُتیں تُپنگ گوں نہ اَت برے جانٹہ منی اِے وڑیں جیڑہ باز تئی دیم ءَ گُوستگ انت، 2019  اَگست ءِ ماہ ءَ داں2021 اِے وھد ءَ من ءُ تو مُدام یک جاہ اَت ایں، تئی داتگیں مھرانی ساھگ ءَ منی وھد گْوازان اَت

کہ اچانک تو یک روچے گپ ءُ کندگ ءِ  تہ ءَ گُشت کہ سنگت من سَپرے ءَ روگ ءَ آں اِیرادہ کُتگ داں لھتیں وھد ءَ منی بوت کنت کہ آیگ مہ بیت  بَلکیں من کَمیں دیر بکن آں ھمے کندگ ءِ تہ ءَ من ءُ تو ھَرکس وتی جاہ ءَ ھاموش بیت این ءُ کمو دمانے ءَ چہ پد تو بچکند اِت ءُ گُشت ھاں سنگت تو چونیں  جیڑگے کپتگ ئے؟ من دگہ ھِچ گُشت نہ کُت بس ھمے یکیں گپ گُشت کہ یار تو اِینگائی مہ رو کہ اِد ءَ  تئی زْرورت سک ھست تو پد ءَ گوں وتی مزنیں آوازے ءَ  ٹَھک دات ءُ گُشت کہ اِنا یار اِد ءَ دِگہ شرّتِریں سنگت باز اِنت مئے وَڑیں لنجو ءُ پَنجوان چوں کن اِت ءُ اِے تئی وتی زانت اَت کہ تو وَت ءَ ھِچ برّ مزن نہ لیک ات، ما کند اِت نہ کُت بلے وتی لوٹانی سرّ بر ءَ گوں وتی پْرشتگیں بِچکندے ءَ گُشت کہ تو یار ھِچ کس ءَ چَہ کم نہ ئے ھَرکس وتی جاہ ءَ

ھو یار ھَرکس وتی جاہ ءَ دو ءُ سے روچ ءَ  چہ پد یک روچے مَگرب ءِ وھد اَت ننگری ءِ کُڈ ءِ  تہ ءَ تو من ءَ  امبازت ءُ گُشت کہ سنگت  اے جّنگ نوں شُما کوپگان  اِنت اِد ءَ زمہ داری پیش تِر ءَ شُمے کُلانی بیتگ انت ءُ  اَنگت شُمیگ اَنت، من روگ ءَ آن گوں تئی گوں ھمے گپ ءَ من سک بے تاھیر بیت آں بلّے پد ءَ وت ءَ انگت تَسلہ دات کہ آجوئی ءِ جنگانی تہ ءَ چُش بیت دوست ءُ مِھروان ھم سِد اَنت ءُ جُدا بنت  ھو راستے کہ جَنگ مئے کُپگاں بوت منی واست ءَ بِگندے جَنگ  پُشت مہ کپ اِیت بلے ھما زمہ داری کہ تئی کوپگاں اَت اَنت ھم ءَ زمہ داری منی واست ءَ سک سَنگین بواں بیت اَنت ءُ تئی رُست ءَ چَہ پہ ھما کوہ ءُ گر دْرچک ءُ دار دْرست تئی چِھرگ ءَ جَن اَنت  ءُ ترا یات اِنت کہ سردی ءِ وھد ءَ  سُھبانی سر ءَ من ءُ تو اوتاگ ءَ چَہ کمیں دور مُدام شُت این ءُ آسے روک کُت ءُ نشت اَیں؟ کسہ ءُ کھانی   کُت تئی روگ ءَ  چَہ پد ھما آس جاھان من پد ءَ تھنا بیت آن ءُ  تئی لھتیں یات ءُ تْرانگ ءَ  چَہ ابید دِگہ ھِچ پشت نہ کپتگ اَت بس منی زندگی تئی یاتانی ھَمراہ داری ءَ  گْوازان اَت 2022 پروری 2 تاریح اَت وھد سھب ءِ 9:00 بج اَت کہ من اوتاگ ءَ کوہ ءِ  سرّ ءَ  گاٹ ءَ لک کپت آں اَچانک واکی ٹاکی ءَ سنگتی ءَ ھال کُت کہ سے اِیلی کاپٹر چہ آواران ءِ نیمگ ءَ  پیداک اَنت ءُ من ھمد ءَ  چہ وتی پُشتیگ زورت ءُ وَت ءَ ءُ وتی تُپنگ ءَ را مانپوشت کہ تُپنگ مہ تِرپ ایت۔

اِیلی کاپٹر اَچ من چَہ دور گْوست اَنت ءُ دیم پہ پَنجگُور ءِ   نیمگ ءَ شُت اَنت، یک دمانے ءَ چہ رند پد ءَ  من ءَ سنگت ءَ ھال کُت کہ دو اِیلی کاپٹر واپس پیداک اِنت  ءُ یکے گوں نہ اِنت من ھمے جیڑگ ءَ  لگت آں کہ الّم جاھے ءَ جَڑپے ھست بلے چُش نزانت کہ کُجا اِنت ءُ چوں ءُ چے رنگ ءَ انت، کمو دمانے ءَ چہ پد سنگتے آتک ءُ منی گاٹ ھلاس بیت ءُ من اِیرکپت آن  ءُ دیم پہ اوتاگ ءِ  نیمگ ءَ شُت آں کہ سنگتے سرّ گپتگ اَت گُشت ئِے کہ من رواں ٹیٹورک ءَ ھالے گراں کہ آ سنگت ءَ  وتی ھَمراہ شھید پُلیں جان ءَ  زورت ءُ  دوئیں درکپت اَنت دیم پہ نیٹورک ءِ  نیمگ ءَ شُت اَنت،  ھمے روچ ءَ سنگتاں اُشترے ھَیرات کُتگ اَت ءُ ما باز سنگت ھوار ءُ یک جاہ اَت ایں دمانے ءَ چہ پد آ سنگت چَہ نیٹورک ءِ  سر ءَ واکی ٹاکی کنگ ءَ ات کہ پَنجگُور ءُ نوشکی ءَ پوجی مزنیں ھیڑکواٹرانی سر ءَ سنگتانی اُرش برجاہ انت، کہ آیاں جِند ندری ءِ  پیسلہ زُرتگ، دوشی شام ءَ جنگ بندات بیتگ ءُ تنی وھدی جنگ برجاہ اِنت من گْوں ھمے گپ ءَ پھر بست ءُ گُشت کُربان کُربان ھمے وھد ءَ  سنگتے زوت زوت ءَ شُت ءُ ٹیبی ءَ را روشن کُت پرچا کہ پہ دنیائی ھبّرانی گوشدارگ ءِ  واست ءَ اوتاگ ءَ سنگتان ٹیبی ءَ آرتَگ اَت کہ اِے ھما ٹیبی اَت کہ تو مُدام نشتگ اَت ئے ءُ آئی دیم ءَ ھبر گُشداشتگ اَت برے برے کہ  من ءُ تو دوئیں تھنا بیت اَیں ڈرامہ ھم چار ات ءُ ما دْرست شُت ءُ نشت این ءُ چارگ ءَ لگ ات ایں  کہ پاکستانی باز دْروگیں چینل چَلَگْ ءَ اَت کہ ما بازیں دِھشت دگردے جتگ ءُ بازینے  ٹپی کُتگ، بلّے چُش نہ اَت وھدے کہ روچ مَگرب بیت شپ ءِ ھشت بَج بیت داں لھتیں لاش ءِ اکس وتگند ءَ پیشدارگ بوت کہ نوشکی ءِ نام  ءَ  گرَگ ءَ اَت اش لاشانی تہ ءَ تئی ءُ شھید بارَگ جان ءِ لاشانی اکس ھم گِندگ بیت اَنت، شھید بارگ جان کمیں وھد ءَ پیسر پہ سپرے ءِ نیمون ءَ اَچ مئے کِر ءَ چہ درکپتگ اَت تو ھم ھمائی ءِ رنگ ءَ مارا رُکست کُت شُت ئے ھمِد ءَ مئے نزدینک ءَ کماشیں سنگتے نشتگ اَت کہ اِشی گُشت کہ اڑے یار رَاؤپ جانی ءِ اکس اِنت  وھدے کہ ما چارت داں راست تئی جِند اِنت ءُ ھمے وھد ءَ کہ تئی ھمک گُشتگیں تھتال گوں شیرکنیں بِچکندگاں ھوار منی ارواہ ءِ تہ ءَ اِیریچان بیت اَنت

بلّے من اے گپ ءَ ھِچ بژنیگ نہ آں کہ تو جُدا بیتگ ئے پرچا کہ تو پہ ماتین گلزمین ءَ جِند ندر کُت

تو پہ دائمی نمیران بوت ئے۔۔۔

نوں من زانت کہ آ گپ تو من ءَ پہ دلبڈی ءِ ھاتر ءَ  گُشتگ اَنت کہ من کمیں وھد ءَ چہ پد کایاں اے  پیسلہ تو چہ ھمد ءَ کُتگ اَت کہ من پہ ماتیں زمین ءَ رکینگ ءِ ھاتر ءَ وَت  کُرباں کن آں بلے من نہ زانتگ اَت ءُ  اِے گپ ءَ من اَچ تو ھِچبر گِلگدار نہ آں کہ تو من ءَ ھال نہ داتگ پرچا کہ آ تئی وتی راز ءُ راز داری بیتگ اَنت کہ آجوئی ءِ جنگانی تہ ءَ راز داری سک باز الّمی اِنت۔۔

   گپے زان ئے ھما پُرمڑاھیں  ھمبل کہ آئی ءِ لونٹانی سر ءَ شھدیں بِچکند  ھِچ بر گار نہ بیت اَنت  ھما سنگت اُستاد میرجان گوں پُلیں جان ءَ ھوار تئی نمیرانی ءَ ماھے ءَ چہ  پد مارا ھم یلو ئِے کُت پہ دائمی ابَدماں بیت ءُ  پمیشکا منی یات ءُ تْرانگ روچ پہ روچ ءَ گیش بواں بیت اَنت کہ اِے گرانیں بار منی نزوریں کوگپانی سر ءَ کپاں بیت اَنت بِہ گند ئے من کسھاں سرّ جم  ءَ گوں تو کُت مہ کناں بلے ترا ھم اِنچو گُشاں کہ تئی گوں ھمبلاں  ھوار اے داتگیں دیم ھونی پہ تئی راج ءَ یک بلاھیں ھوسلاھے جوڑ بیتگ  وھدے کہ من ھلک ءُ  میتگاں یا کہ راہ ءُ راھسراں ھَر کسے ءَ  را کہ ڑیک وارتگ اِے گپ اِش الّم دپ ءَ بیتگ کہ نوشکی ءُ  پَنجگُور ءَ سرمچاراں پوج ءِ بلاھیں ھیڈ کواٹر کبزہ کُتگ اَنت چہ لگوریں پوج ءَ مزنیں لشکری اش جتگ ءُ کُشتگ ءُ آ روچ ءَ مزنیں پوجی ءَ چہ وتی  تُرس ءَ  بُنجل یلا داتگ ءُ تَتکگ گُڑاں من پہ مَڑھے اِے گپ گُشتگ اَت کہ ھو اِے ھمے ورنا اَنت کہ وتی زند ءِ واھگ پہ زمین ندر کُتگ اَنت کہ مرچی ھمے رنگ ءَ تئی راج ءِ گْونڈیں زھگ ءَ بَگر داں پیر ءُ کماش ءَ بُرو

دْرست لگوریں دژمن ءِ دیم ءَ چو کوہ ءَ اُشتاتگ اَنت، تئی دژمن سک پرشتگ ءُ نیست ءُ نابود اِنت ھو تئی یک گپے من ءَ مُدام گیر ءَ کیت کہ ھَر وھد ءَ تو من ءَ گُشتگ اَت کہ اِنسان ءِ  تہ ءَ پہ سِیر ءُ سانگ ءَ زھگ ءُ اُولاد  ءِ  نام ءَ  زانگ نہ بیت ھما وھد ءَ انسان دنیا ءِ تہ  ءَ  ھست  ءُ زانگ  بیت کہ آ شرّیں کِردے ءِ وَتواجہ بہ بیت ھو تئی راست انت کہ انسان ءَ را کِرد مزن کنت انسان گوں کِرد ءَ پجا آرگ بیت راستے کہ تو سیر ءُ سانگ نہ کُتگ اَت بلے مرچی تئی نام سرجمیں دنیا ءِ دیم ءَ چو دْرپشوکیں استال ءَ جلّشکگ ءَ اِنت داں کہ بلوچ ءِ یک گْوانزگی تِپلے  ماں اِیت تو گوں وتی ھمبلاں ھست ءُ نمیران ئے۔۔۔۔۔۔