نبشتہ کار: نسار اھمد
’’پہ راجی مُچّی ءَ گْوادر چی ءَ گچین کنگ بوتگ، زاناں دگہ جاہ ءَ دَر نہ بوتگ۔‘‘
ھمے ھبرانی پُشت ءَ اگاں کَسے سمایے بدار اِیت گڑا بدیں بو ءَ مار اِت کنت، بدیں بو داھم چیزانی سَڑَگ ءَ پد کیت اِنت۔
ھما دْروگ بند کہ آیاں گْوشتگ اَت۔ ’’ریاست ماتے۔‘‘ آ شَرّی ءَ سرپد اِت اَنت کہ ھمے دْروگ چو ڈونڈ ءَ سَڑان اِنت ءُ یک روچے ایشی ءَ بدیں بو سَگگ ھم نہ بیت۔
’’راجی مُچّی ءِ جار کدی پِرّینگ بوتگ؟‘‘
چَہ ھمے جُر اِتگ چَمّاں جست کنگ بہ بیت۔ ’’شما پہ 28 جولائی ءَ کجام جاہ تیار کتگ ءُ داتگ کہ اے جاگہ ءَ راجی مُچّی دیوان بہ بیت۔ چریشی ءَ ابید، کجام کتاب ءَ نبشتگ اِنت کہ وتی زمین ءِ سر ءَ نندگ گناھے؟‘‘
اگاں چرے مُچّی ءَ پیسر، چَہ سرکار ءِ نیمگ ءَ جاگہ دیگ ءُ ٹھینگ نہ بوتگ گڑا رندی ھمے اُزر مانا نہ دار اِیت۔ اگاں چوشیں کتابے اَست کہ آئی ءِ تہ ءَ اے گپ نبشتگ کہ وتی سرزمین ءِ سر ءَ نندگ گناھے گڑا ما میاریگ ایں۔
چوناھا راجی مُچّی چَہ گْوادر ءَ ابید، کجام ھم جاھے بہ بوتین تُری آ بیست سر جُھلیں چاتے ءَ بہ بوت اِنت، پد ءَ ھم آیانی اُزر ھمیش اَت۔ ’’زاناں دگہ جاگہ نہ بوتگ۔‘‘ ھمے مُچّی ءِ پْروشگ ءَ شِرکاری کتگ اِت اِش۔
چی ءَ کہ سرکار وتی تہ ءَ بدیں بویے دار اِیت، پمیشکا آئی ءَ وش نہ بیت کہ یک راجے ھور بہ بیت۔ آئی ءِ رِپک ایش اِنت کہ پْرشت ءُ پْروش بہ کنت ءُ وتی شکار ءَ بہ کنت،بلے ماں مُچّی ءَ شکار کنگ گران اِنت ءُ دومی آئی ءِ بستگیں دْروگ دنیا ءِ دیم ءَ پَدّر بنت ءُ آئی ءِ داشتگی ںشِرکاریں ٹولی کہ منی جند ءِ تہ ءَ ٹَپ اِتگ اَنت، ھما زانگ بوان کن اَنت۔ ’’ریاست ماتے۔‘‘ نزاناں اے دْروگ کَے ءَ بستگ۔ بلے اگاں گَپ اَنچوش اِنت گڑا مات چتور پہ وتی چُکّاں گلزمین ءِ دلبند ءَ نندگ ءُ دردانی نازینگ ءَ وش نہ بیت؟ آ چتور نہ لوٹ اِیت کہ دْراہ ھوار بہ بنت؟ وشھال ءُ آجوئیں زندے بہ گْوازین اَنت؟ وھدے کہ ’’مات‘‘ ءِ روتگ ’’رحم‘‘ ءَ سَک اَنت۔ آ کہ ’’رحم‘‘ ءَ مزانت گڑا آ ناں ماتے، ناں ریاستے، تو آئی ءَ بگندئے جونواریں رسترے گْوشت کن ئے۔ جونوار ءِ بستار راج ءِ نگاھاں چیر بوت نہ کنت، تُری آ دنیا ءِ زور ءَ بہ جنت۔ ایشی ءِ زور ءِ بسات تھنا ھمینچو بوت کنت کہ اسپیت پسانی تہ ءَ سْیاہ پسے ءَ اسپیت پسی پوستے گْور ءَ دیگ ءُ راہ دیگ بہ بیت۔
مرچی ھمے مردم بُن اَنت کہ راج پرچا یکجاہ اِنت ءُ آیانی رِپکاں سرپد بوان اِنت۔ چوناھا جونوار ءِ درد وتی جاہ ءَ مانایے دار اِیت چی ءَ کہ راج ءِ یکجاھی آئی ءِ نُک ءِ تام ءَ جَور کنت۔ راستی ءَ میار بلوچ راج ءِ وتیگ اِنت، راج ءَ چَہ سمائی ءَ وتی لَٹّ چِست کتگ ءُ یک ڈونڈوارے ءَ داتگ کہ بیا منی سر ءَ ھاکمی بہ کن۔
مروچی اگاں سرپدیں بلوچ وتی سرزمین ءَ ھوری ءَ نشت ءُ دیوان مہ کنت گڑا کجا بروت؟ زورآور ءِ گْور ءَ ایشی ءِ ھم پَسّو نیست۔ یک کِسّھے یات پیداک اِنت، دو مردم بنت، ڈیک ور اَنت، یکے جست کنت۔
اولی مردم: What is your name?
دومی مردم: My name is Knot.
اولی مردم: What is not?
دومی مردم: Knot is my name.
اولی مردم ءَ زھر کیت۔ What is not?
دومی مردم سما کنت کہ اولی مردم ءَ پہ جنگ ءَ لانچ بستگ، گڑا آ ھَبر ءَ تَرّینان ءَ گْوش اِیت۔
دومی مردم: What is your name?
اولی مردم: My name is Watt
دومی مردم: What is What?
اولی مردم تْرند ءَ پسّو دنت۔ I said Watt is my name.
ھمے وڑ ءَ دوئیں مِڑ اَنت ءُ گلائیش بنت۔ مئے سر ھم گوں اَنچیں ڈونڈواریں راجکار ءُ سرکارے ءَ کپتگ کہ آ زانگ ءَ پد اوں چَہ راستی ءَ دُور تَچگ ءَ اَنت۔
لیب اِنت، انوں اوٹ ءَ باج نہ بروک کوکار ءَ اَنت کہ رَد بوگ ءَ اِنت، سرکار بے گناھاں کُشگ ءَ اِنت، بلے زی ھمے وت سرکار ءَ بوتگ اَنت گڑا کجام شَرّیں کار اِش کتگ؟ تین ءُ تاپگ ءِ شگان اِنت، جنینی نْرنڈگ اِنت…
تچکیں راہ گِپتگیں بلوچ ءَ گوں دزبندی اِنت کہ ترا اِد ءَ کَس نیست، وتی جنگ ءَ پہ سبر ءُ اوپار وتی باسکانی زور ءَ بہ کن، اگاں چَمّاں پہ دگراں جُرّین ئے گڑا ھما Knot ءُ Not, پد ءَ What ءُ Watt ءِ میان ءَ مانگیشینگ بہ ئے، وھد ئِے ھوش کن ئے پُشت ءَ کَس نیست۔
