نِبشتہ کار: شیھک بلوچ
گُلامی سکیں سِلیں نادراھی یے ، گُلامی ھما نادراھی اِنت کہ آئی ءِ ھِلاج تِپاکی اِنت، یک مُشت بوگ اِنت ءُ ھور ءُ ھواری ءَ گوں جنگ کنگی اِنت۔ گُلامی ابید جنگ ءَ ھلاس نہ بیت پرچاکہ گُلامی ھما نادراھی اِنت کہ بنی آدم ءِ جان ءِ رگاں ایر کپ ایت ءُ ترا چہ تئی زُبان، زمین، دود ءُ ربیدگ ءُ ترا چہ تئی راج ءَ گِستا کنت۔
تپاکی زِندگیں راجانی نشان اِنت ما مدام ھمے جار ءَ جَن اِیں کہ راج گلام اِنت وتی تپاکی ءَ مُھکم کن اِت ءُ دری راج ءِ سانکلاں بہ پْروش اِت، ھما راج کہ تِپاک اَنت آیاں کس گوں بدیں نِگاھاں نچار ایت پرچا کہ آ تِپاک ءُ یک مُشت انت۔
اگاں مروچی مئے راج نِشہ ءُ ایدگہ سِلیں چیزاں ھوار انت گُڑا آئی ءِ مستریں چیز گُلامی اِنت پرچا کہ یک راجے کہ گُلام بیت گُڑا آ ایردست بیت آئی ءِ وتی مرزی نہ بیت پرچا کہ آ گُلام کنگ بوتگ۔
نہ آ را وانگ ءَ کِل اَنت ءُ نیکہ وانینگ ءَ۔۔۔
مرچی منی ءُ تئی چُک درامدانی زُبان ءَ زان انت، درامدیں زُبان ءَ نِبشہ کت کن اَنت، بلے وتی ماتی زُبان(بلوچی) ءَ نہ زان اَنت، گُڑا ایشی ءَ مستریں چیز ھمیش اِنت کہ تو گُلام کنگ بوتگ ئے ترا چے تئی زمین، زُبان ءُ دود ءُ دودمان پچگِرگ بوتگ اَنت
تو اگاں لوٹ ئے من ءُ منی راج، منی زبان،منی زمین ءُ دود ءُ دودمان بہ رکّ اِیت گڑا وت ءَ مُھکم کن ، تپاک کن، گوں یکجاھی ءَ وت ءَ چہ دری دُزیں راج ءَ آجو بہ کن۔۔۔۔۔
