نبشتہ کار: مھرانی چراگ
من کہ مھروان (مھمود) جان اولی رند ءَ دیستگ اَت منی گند ءُ نند گوں مھروان ءَ مزن بند ءَ بیتگ ماں دوئیں مزن بند ءَ دوچار کپتگ ایں۔۔،
من سپرے ءَ اتاں ءُ ھمے دمان ءَ من چہ سپر اتک آں، سنگتانی اوتاگ ءَ سربوت آں، سنگتانی بازیں مُچی یے ھست اَت دیوان اَت ھرچ سنگت گوں وتی کاراں دزگٹ اَت ،گپ ءُ تران کنگ ءَ ات اَنت مزاک ءُ مسکرا کنگ ءَ ات، یک نیمگے جنگی ساز ءُ سامان ایر اَت اَنت ، ھمے دمان ءَ تا چاراں سنگتے بچکندگ ءَ اَت گپ ءُ تران مزاک ءُ مسکرا کنگ ءَ اَت۔۔!
ھمے دمان ءَ من ءَ سنگت ءَ توار جَت بیا سنگت دیوان ءَ نند من پاد اتک آں دیم پہ ھمے سنگت ءِ کر ءَ نشت آں تا چاراں مھروان اِنت، منی گوں گندگ ءَ مھروان ءَ بچکند اِت ، گشت ئِے سپر وش گوستگ ، من پہ بچکندے پسو دات جی ھو سپر جوان گوستگ ، آئی ءَ منی ھال ءُ اھوال گپت ءُ من آئی ءِ ھال اھوال گپت، گپ ءُ تران کسّہ درست آؤرت اَنت یکے دومی ءَ را بگل ءَ کُرت ، شپ اَت ، شپ وتی تب ءَ روان اَت مئے گپ ءُ تران مزاک ءُ مسکرا ءَ شپ انچش وتی تب ءَ بُرتگ اَت مارا گمان نہ اَت کہ شپ چوں گوست مھروان ءَ پہ بچکندے گُشت اڑے من بیھال آں تو سپر ءَ بوتگ ئے ترا را آرام کنگی اِنت وپسگی اِنت، کہ سھب ءَ مھلہ پاد آیگی اِنت شپ ھم شُتگ، من گُشت شر گُڑا جُنز ایں ما جُنزان بوت اِین ءُ وتی واب جاہ ءَ مے واب جاہ ھم یک جاہ اِت اَنت،ھمے میان ءَ ما دوئیں ھردو واب کپت اِیں ،
سھب بُوت من واب ات آں من کہ چم پچ کُت اَنت تا چاراں مھروان چہ واب جاہ ءَ گار اِنت من اشتاپ اشتاپ ءَ وتی جانٹا ءُ توپک زُرت اَنت چم ھم نہ شُشت شُت آں چاراں سنگت نشتگ اَنت من ءَ مھروان ءَ پہ بچکندے گُشت ھاں لیٹ ئے تو من بچکندگے جت ءُ گُشت یار تو من ءَ پاد نہ کُتگ تو وش بوتگ ئے من لیٹ بہ باں مھروان ءَ پہ مھرے گُشت نہ پُل تو سپراں بوتگ ئے پد ءَ شپ ءَ من ترا داشتگ دیراں گُڑا ھمے ھاتر ءَ من ترا پاد نہ کُرتگ ، ھرچ سنگت وتی کاراں دزگٹ اَت من ھم شُت آں وتی کاراں دلگوش بوت آں۔۔
بیگاہ ءِ وھد اَت مارا سپرے ءَ در کپگی اَت سنگت دُرست یک جاہ بوت اَنت ماں چاہ وارت گُڑا سنگتاں گُشت در کپ ایں کہ وھد راوان اِنت ما سنگتانی اجازت کنگ ءَ پاد اتک ایں گُڑا سنگت ءَ مارا اجازت کُت گُڑا ھمے دمان ءَ سنگت مھروان ءَ گُشت من ھم کایاں گوں کمو جھل ءَ من ءَ کار ھست ، گڑا ما سنگت در کپت ایں دیم پہ سپر ءَ پد ءَ من ءُ مھروان پد ءَ دوئیں ھور بوت ایں راہ ءَ کندگ ءُ مسکرا ءُ گپ کنان اِت ایں، مھروان ءَ درائینت پُل من ھمد ءَ شُمارا اجازت کناں گُڑا پد ءَ انشاءَ اللہ دوچار کپ ایں زندگ بہ ایں گندگ بہ ایں ، بلے الم پد ءَ بیا یاکہ ناں من وت کایاں شر پُل زوت دُچار کپ ایں ھوار ایں گُڑا سنگت۔۔۔
۔
ھمے وڑ ءَ وھد راوان اَت ، باز وھد ءَ پد ماں دوئیں پد ءَ دُچار کپت ایں مارا سپر ءَ در کپگی اَت گُڑا سنگت ءَ توار جت زیت کن ات کہ وھد بے وھد اِنت سپر ءَ روگی اِنت ما درکپت ایں دیم پہ وتی سپر ءَ سپر وش اَت پد ءَ مھروان ھم گون اَنت اے ساھت پہ من وشیں ساھتے اَت کہ ماں دوئیں پد ءَ دُچار کپت ایں ھمے وڑ ءَ سپر روان اَت، ما شپ کپت ایں شپ بے وھد اَت ماں جاھے داشت کہ ورگے پہ وت ٹھین ایں ، ھرکس وتی کاراں دلگوش اَت ماں وتی ورگ وارت سنگت دُرست واب جاہ ءَ وپسگ ءَ شُت اَنت ماں ھم وپت ایں سھب کہ بیت، سنگتاں گشُتگ ءَ کہ مارا پہ کارے ءِ ھاتر ءَ سپر کنگی اِنت ، گڑا ماں در کپت ایں دیم پہ سپر ءَ بیگاھے وھد اَت من ءُ مھروان یکیں سنگر ءَ نیشتگ اِت این ءُ جنگ بندات بیت تیر دوئیں نیمگ ءَ چوں ھور ءَ گوارگ ءَ ات ءَ گُڑا ھمے دمان ءَ مھروان ءَ کوکار کُت بہ دار پاداں وتی نہ تچ ئے تو ، تو گوں کُنگراں ڈیک وارتگ ، من دیست تیر چوں مے سر ءَ ھور ءَ ریچگان اَنت بلے مھرو انگت بچکندگ ءَ اِنت مھرو مارا سکین دیگ ءَ اِنت کہ جنگ ءَ تیز کن ات کہ دشمن نزور تر اتگ من ءَ توار ئِے کُت پُل بہ چار اش۔۔۔۔
چُتو کوکار اِنت گریوگ ءِ آواز اِنت۔۔۔۔۔
گڑا ھمے وھد ءَ سنگتاں شوکیں وڑے ءَ جنگ کُت ، ماں دُشمن ءِ ھچ نہ اشت ، داں دیراں ما جنگ داشت ءُ ما سوبین بوت ایں ،ھمے وڑ ءَ سنگتاں توار جت در کپ این ایں، سنگتاں سنگر آس دات ءُ دیم پہ ٹکانہ روان بوت انت، وھد مگرب ءِ ھلاسی اَت، بلے انگت دُشمن ءِ تیر مے سر ءَ راوان اِت اَنت مارٹر مے کشاں کپگ ءَ اِت اَنت ، سنگت کوچرائی کنان اَت اَنت ، من ھم سک کندگ ءَ اِت آں، مے ٹکانہ ھم دیر اَت ماں یکجاہ بوت اِیں وتی بنکی جاہ ءَ سر بیت اِیں سنگت دُرست ژند اِت اَنت سنگتاں گُشت وپس ایں باندا ھال کن ایں شام ھم نیست اَت ھرچی کہ ھست اَت سھب ءَ دُرست ھور بوت اِیں وارت اَنت من مھرو توار جَت ءُ گُشت ھاں پُلو تو سیر کُت یا ناں مھرو ءَ پہ بچکندے پسو دات مرچی ماں دشمن چوں نہ کُتگ کہ سیر مہ کن ایں دُرست شُت اَنت وتی واب جاہ ءَ وپت اَنت۔۔
سھب بوت سنگت دُرست یکجاہ بوت اَنت ھرکس جنگانی کسھاں کنگ ءَ اَت مھرو دیوان ءِ تھ ءَ نِشت پہ مھر وتی گپاں درشان کنگ ءَ اَت ھو پد ءَ سنگتاں مھروان ءِ گپ ھم سک دوست بوتگ اَنت ھمے داب ءَ سپر کُٹ ات ما پد ءَ یکے دومی ءَ گستا بوت اِیں وتی کاراں گوں دلگوش بوت اِیں۔۔۔
مھروان ءَ گوں زمین ءَ بے کساس مھر اَت چوناھا مردُماں گوں مھر ءَ باز نزیکی ھست اِنت ، گوں مات ءُ پیت ءَ مھر بیت ، گوں برات ءُ گھار ءَ مھر بیت ، گوں جن ءُ چُکاں مھر بیت ، گوں سنگت ءُ ھمرایاں مھر بیت ، دگہ ھم یک اِشکے ھست یک مھرے ھست ، آ مھر ءُ اِشک گوں زمین ءَ بندوک اِنت گوں ھما بزگ ءُ لاچاریں مھلوک ءَ گوں بندوک اِنت ، گوں زمین ءَ مھر کنگ ءَ ھما سرپد ءُ پوہ اَنت کہ پہ وتی گُلزمین ءَ وتی نگراھیں جان ءَ بکشا اَنت۔۔
مھروان ھماں چہ یکے اَت مھروان ءَ گوں وتی زمین ءَ ھمینکس مھر بیتگ کہ من کساس کُت نکناں۔۔
مھروان تو دُشمن ءِ دل ءِ تھ ءَ انچیں بیمے پیداک کُتگ کہ دُشمن ھمے کہ مزن بند ءُ سیاجی ءِ نیمگ ءَ رھادگ بیت تئی ھما بھادُری ءُ جنگولی ءِ بیم ءَ شُت نہ کنت کہ مھروان ھر جاہ ءَ زندگ اِنت ، مھروان ءَ ھر وھد گُشتگ مارا ءُ شُمارا زمین رکینگی اِنت ، پہ زمین مارا شُمارا وتی کُلیں واھشت یلہ دیگی اَنت بس گوں زمین ءَ مھر کنگی اِنت وتی زمین چہ دُشمن ءَ آجو کنگی اِنت کہ چہ اے زوراکانی دست ءَ لگتمال اِنت، مارا وتی زمین وت پھریزگی اِنت۔۔۔
، مارا گیش چہ گیش مُھکم بوگی اِنت، مھروان ترا ھم چوناھا زمین بے کساس دوست بیتگ ، چی ءَ کہ کسے گوں زمین ءَ پہ ستک ءُ دل مھر کنت زمین آیاناں بے مھر نہ کنت، گُڑا زمین گُش ایت، کہ منی مھر پہ تو بزیں ساھگے بیت،بے مھر ءَ کے اِنت وتی ساہ ءَ بکش ایت ءُ تراولیں ساھتانی ھمراہ بیت۔۔
اے زمین ءِ مھر اَنت کہ سنگت وتی نگراھیں جان ءَ ندر کن اَنت ھو زمین وتی بچ ءَ نمیران کنت۔۔
ھرچ بچے پہ زمین ءَ کُربان بوتگ، آ نمیران اِنت آ مُدام بلوچ راج ءِ دل ءَ ھست اِنت، مھروان پُل تو ھم بلوچ راج ءِ دل ءِ تھ ءَ ھست ءُ نمیران ئے۔۔۔۔
