نبشتہ کار: سنگین بلوچ
راج کِہ وھدے مُچّ بیت اِے ھما راج ءِ یَکمشتی ءُ آئی ءِ آجو تبیں جوزگ ءَ در ءَ کنت کِہ آ چینچو چہ مُلگِر ءِ سانکلاں تنگ اَتکگ ءُ وتی زور ءَ جنگ ءَ اِنت پہ آجو بوھگ ءُ زمین ءِ وتی نام ءَ کنگ ءَ اے درد ءُ دور کِہ مئے راج ءِ مانزمان اَنت اِے گوں چندے لبزانی نبشتہ کنگ ءَ درمان نہ بہ اَنت، بلکیں ایشانی دارو آجوئی اِنت ءُ پہ آجوئی ءِ ھاتِر ءَ مارا گوں یکمشتی ءَ راجی زرمبشت ءَ مھکم ءُ ھمتوار بوگی اِنت۔
اِے ساھتاں ما اَگاں ھوار نہ بوتیں ءُ وتی زِندگ دارگ ءِ جُھد ءِ بھرے نہ بوتیں گڑا مارا مئے آیوکیں وھد ھِچّ وڑ ءَ پھل نہ کنت انوں کِہ گلزمین ھوناں بوس اِتگ ھلک ءُ میتگ ءَ پُسگانی جون تالان اَنت مردُم مِرگ ءَ اَنت جَنَگ بوھگ ءَ اَنت ءُ مئے سرزمین گوں ھوناں میس اِتگ ، ءُ اے ھون پہ زمین ءَ سبزگ ءِ داد اَنت کِہ رستراں گار ءُ گمسار کنت ءُ اے ڈگار ءَ نہ مان اِیت رسترے ۔
چوناھا ما سرپدیں کِہ راجانی رکینگ ءِ مستریں زھم ھما راج ءِ جِند ءِ ھوار بوھگ ءُ یکمُشتی اِنت یکمشتی چو اِے داب ءَ کِہ وھدے ما گِندگ ءَ اِیں کِہ مئے گوماں چی بوھگ ءَ اِنت گُڑا ما ھما بوھوکیں زُلم ءِ سر ءَ توار چست بِہ کنیں
انچوش کِہ ما وتی سرزمین جاورھالاں سرپدیں کِہ ھمروچی ئیں ھِساب ءَ مئے مردُم بیگواہ بوھگ ءَ اَنت ءُ اِے گار ءُ بیگواھیں مردُمانی توک ءَ چُک ، پیر ، جوان مُچ ھوار اَنت ءُ بازیں مئے زالبول ھم ھمے داب ءَ آوارجنگ بوتگ ءُ داں روچے مروچی آھانی گواہ نیست کِہ کُجا اَنت ۔
چِد ءُ بدتریں جاور نئیت کِہ راجے ءِ ھما زِندگ داروک نیست اَنت آ گار اَنت راجاں آھانی مھلوک ءُ مردُم زندگ دار اَنت ءُ وھدے کِہ تو گِندگ ءَ ئے کِہ تئی مھلوک ءِ جِند سلامت نہ اِنت۔ مِرَگ ءَ اِنت گار بوھگ ءَ اِنت ءُ آھانی جون ماں کور ءُ شیپاں چگل دیگ بوھگ ءَ اَنت تو ھمے بِزان کِہ تو کمّ کمّ ءَ مِران ئے تو ھلاس بوھگ ءِ نیمگ ءَ برگ بوھگ ءَ ئے چہ مُلگِر ءِ نیمگ ءَ اِے ساھتاں گڑا ترا وتی زندمان ءِ رکینگ ءِ جُھد کنگی اِنت گوں ھما راجی پُسگاں ھوار بوھگی اِنت کِہ تئی زندگ دارگ ءِ ھاتِر ءَ وڑ وڑیں گامگیج چست کنگ ءَ اَنت ۔
بیست ءُ ھَشت جَلَکشان ءَ ماں گْوادر ءَ یک راجی مُچی یے بوھگ ءَ اِنت کِہ مارا درُستاں ایشی ءِ بھر بوھگی اِنت ءُ مُلگِر ءَ اے باور دیگی اِنت کِہ ترا تئی وابانی پورا کنگ ءَ نئیلیں ءُ انچوش کِہ ما سرپدیں پاکستان واب تھنا بلوچانی گار کنگ اِنت۔۔ ءُ مارا وتی دُژمن باور کنائینگی اِنت کِہ مئے راج پہ تیر گْواری ، ٹوپ ءُ بمب ، سانکل ءُ زندان ، کُشت ءُ کوش ھلاس نہ بیت آ اِے واب ءَ مِہ گنداِیت کِہ من پہ بیھار ءُ پاتراپ راجے ولگُج کُت کناں ءُ آئی را بھا کُت کناں۔۔ ءُ ما انوں انچیں جاورانی توک ءَ زِندگیں کہ نوں پہ ما سرجھلی ءُ بے تواری مرگ اِنت۔
پرچا کہ ھر روچ ما گِندگ ءَ اِیں ھرچ وھد ءَ کِہ ما وتی ھک لوٹ اِتگ اَنت چہ اِے ریاست ءَ گڑا مارا تھنا دلپروشی ءُ نا اُومیتی رَس اِتگ ماجَنَگ بوتگیں کم شرپ کنگ بوتگیں ءُ مئے دپ ءُ دماگ ھونین کنگ بوتگ اَنت چک ءُ زالبول گِرّان کنگ بوتگ اَنت ماں دگّانی سر ءَ گڑا نوں ما مار اِتگ کِہ نوں مارا گھگیری کنگی اِنت ءُ وتی باندات ءَ رکینگی اِنت ، ءُ بلوچ سرپد اِنت کہ منی باندات آجوئی اِنت انچو کِہ ما زانیں راجی مُچّی ءِ مستریں سرھال ھمیش اِنت کِہ ما وتی دژمن ءِ دیم ءَ اِے ھبر ءَ زاھر کنیں کِہ وھدے یک راجے ھوار بہ بیت گڑا آ کجام سیمسراں گوازینت کنت ما وتی یکمشتی ءُ یک دلی ءَ پدّر کنیں کِہ وھدے تو مئے یک مھلوکے کُش ئے گڑا ما درُست تئی دیم ءَ اوشتوک بہ اِیں ءُ ما درُست ھما یکیں بلوچ ءِ بیر ءَ گیریں۔
مئے گار کنگ تئی وس ءُ واک ءَ چہ ڈن اِنت کُل بلوچ کِہ وھدے اِے مچّی ءَ ھوار بنت گڑا مُلگِر ءِ مجگ ءَ اے ھبر شرّیں وڑے ءَ نند اِیت کِہ بلوچستان ءُ بلوچ یَک اَنت
بلوچ ھرکُجا کِہ جنگ بہ بیت آ یکیں لوگ ءِ پُسگ اِنت آئی ءِ مرگ ءِ درد ھمُک بلوچ ءِ دِل ءُ جگراں آپ کنت مارا وتی پدریچ ءِ رکینگ ءِ ھاتِر ءَ ھوار بوھگی اِنت مارا وتی آیوکیں باندات ھاتِر ءَ یک بوھگی اِنت اے مُچّی مارا چہ زات زُریات ءَ ڈن تھنا یک بلوچے کنت ءُ ھوار کنت اِے مچّی مارا اِے ھبر ءَ باور کنائین اِیت کِہ مُسلمان، زگری، شرزات ءُ کمزات درُست وسّریں ھبراں مارا یکیں بلوچ ءِ نام بس اِنت کِہ مارا ھوار کنت ءُ بلوچے اگاں کوہ سلیمان جَنَگ بِہ بیت یا سورچیل ءَ کُل یکیں لوگ ءِ درد ءُ آچش اِنت ۔
راجانی توک ءَ اگاں ما بچاریں بازیں انچیں درور ھست اَنت کِہ آھاں پہ وتی آجوئی ءُ وتواجھی ھاتِر ءَ یا ما گُشت کنیں وتی انسانی ھکانی لوٹگ ءَ پہ مچّی ٹھینتگ چہ ھمے درور یک واشنگٹن اِنت کِہ اگست 1963 ءَ واشنگٹن ڈی سی ءَ یک چارمی میلیون مردماں واشنگٹن ءِ سر ءَ نوکری ءُ آجوئی ءِ مارچ ءِ ھاتر ءَ روانکے کش اِت ءُ جتائی ءِ ھلاس کنگ ، ھمسنگیں مُز ءُ مزوری، مالی اِنساپ، ھک ءِ درگت ءَ لیکہ ءِ درشان ، وانگ ءُ زانگ ءُ شھری اگبالانی رکّینگ ءِ لوٹ کُت
چہ اِے مچّی ءَ ھمے سما بیت کِہ آھاں ھمے باور کنائینتگ وتی مُلگِر ءَ را کِہ ما یک راجے ھستاں ءُ مئے گار کنگ دروگے اے مچّی آھاں وتی انسانی ھکانی ھاتِر ءَ کُتگ اَت ءُ ما مچّی پہ وتی زمین۔ مردُمانی زندمان ءُ زبان ءِ رکینگ ءِ ھاتِر ءَ کنیں ۔
اِے سکی ءِ ساھت پہ ما چکاسے ءَ کمتِر نہ اِنت ءُ مارا اِے چکاس ءِ توک ءَ وتی جُھد پیشدارگی اَنت ءُ وتی بدواہ پروش دیگی اِنت سیاسی دروشم ءَ ءُ بدواہ ستر رپک ءُ پندل بہ ساز اِیت بلے مارا راجی زرمبشت مھکم ءُ توانمند کنگی اِنت پد ءَ آیوکیں پدریچ مئے یک آجوئیں ساھگے ءَ گین بِہ کشاں بدواہ ءِ زوراکیانی دیم ءَ میلانک بوگ گھگیری اِنت ، پہ آجوئی ءَ گھگیریں راجکاری ءَ ھوار جنگ کنگ پہ چیردستیں راجے ءَ المی اِنت پہ ما الّم اِنت کِہ ما بداوہ ءِ زوراکیانی دیم میلانک بِہ بہ این ءُ گھگیری بِہ کنیں پرچا کِہ گھگیری پہ چیردستیں راجاں الّمی اِنت ءُ مئے ملگِر ءَ اِے باور کنائین اِیت کِہ راج پہ کُشگ ءُ کلّ کنگ ءَ ھلاس نہ بنت ءُ ناکہ پہ جنگ ءُ کمشرپ کنگ ءَ آ پدکنزی کن اَنت بلکیں مھلوک گیش توانگر ءُ تمرد بیت ءُ آئی ءِ دِل توک ءَ یک اجبیں جوزگے ودی بیت کِہ آئی ءَ را ھِچّبر پہ تُرسگ ءَ نئیل اِیت ءُ بدواہ ءِ دیم ءَ آئی ءَ را انچوش توانگِر کنت کِہ بدواہ ءِ جند چوں منڈی چمّیں کُچک ءَ وتی چمّاں جھل کنت ءُ پُشت ءَ کِنز اِیت ۔
اَنچوش کِہ ما انوگیں ھیرامنڈی ءِ تامُر توک ءَ دیستگ اَت کِہ اولسر ءَ دژمن وتی زور ءَ جنت بلے پدا کِہ آ یکمشتی ءُ راج ءِ گھگیری ءَ گِند اِیت آ پروش وارت ءُ مھلوک زوارکی ءُ سانکلاں پروشان کن اَنت ءُ رھادگ بنت مارا ھم یک راجے ءِ بستار ءَ پہ وتی راجی ھستمان ءَ جھد ءُ جنگ کنگی اِنت دانکہ زورگر ءَ اچ وتی ڈیھ ءَ در بہ کن اِیں گڑا پہ وتی ھاتِر ءَ وتی چُکانی ھاتِر ءَ ءُ ھمُک بلوچ ءِ سلامتی ءُ زِندگ مانگ ءِ ھاتِر ءَ مارا شُمارا ھوار بوگی اِنت ۔ یکدست بوگی اِنت ھمتوار بوگی اِنت داں کہ ما وتی راجی ءُ انسانی ھکانی پیلو کنگ ءَ سوبمند بِہ بیں۔
زلم ءُ زوراکی ءِ بگیر ءَ پاد آھگ ءُ گھگیری کنگ ھر بلوچ ءِ سر ءَ راجی ڈبہ انت اگاں ما پاد نہ یتکیں گڑا اے زوراکی یکشلہ مان اِیت انچوش کِہ ما کُل سرپدیں وھدے کہ راج زندگ بِہ بیت گڑا ما زِندگ بہ اِین ءُ وتی زندمان ءِ رکینگ ءِ ھاتِر ءَ مارا گْوادر ءَ روگی اِنت ما پوہ اتگ کِہ آجوئی مئے آکبت ءِ مانزمان ، ابید ء آجوئی ءَ مارا باندات نیست پمیشکا مارا وتی راجی زرمبشت مھکم ءُ دیم پہ منزل ءَ سر کنگی اِنت۔
