دیگر ءِ وھد ات ، ھر نیمگ ءَ تھاری ءَ مانشانتگ ات ، دھکان چہ وتئ ڈگاراں واتر وتی میتگ ءَ پیداک ات اَنت،، مُرگ پہ کُدوان روگ ءَ ات اَنت، دُور کوھانی سرا نندوکیں آجوئی لُوٹوکیں ورنا آس ئے کش ءَ نندوک ات اَنت ءُ الھاں کنگ ءَ ات اَنت کہ ھاک ءِ وشبو آں ھوار ایں پدا واتر کائیں ،،،مھروان وتی پادا درمان کنگ ءَ ات ،، اے جنگ ءَ تیرے لگ اتگ ات ئِے ءُ کندگ ءَ ات ءُ گُشگ ءَ ات مرچی لشکر ءِ داشتگیں کُچکاں من ءَ بے وار کُت بلے من انگت جت اَنت۔
جاڈیں ءَ ٹک ئِے دات ءُ نان ایر کُت اَنت ءُ گُشت مھروان اے کُچک تھنا شھرانی تہ ءَ وک انت کُوچگ ءَ تچگ ءِ راہ نہ گند انت۔مھروان ءِ کندگاں کُوہ جکسگ ءَ ات اَنت ءُ مھروان کٹی کٹی کندگ ءَ ات ،،، کماش ءَ سنگر گپتگ ات ءُ نشتگ ات کماش سک باز جنگ ءَ گُون بُوتگ ات آئی ءِ پُورئیں سیاد ءُ وارس دشمن ءَ کُشتگ ات اَنت، کماش اے وھد ءَ ھمے ھیال کپتگ ات کہ کماش ءِ چُک ھانل گروگ ءُ گُشگ ءَ ات مارا مُردم نیست ءُ مئے گس دشمن ءَ مانداشتگ اَنت، کس ءَ اے آس ءَ آپ نہ جتگ ءُ ھمے ھیالانی تہ ءَ سنگت کماش ءِ ارس رچگ ءَ ات اَنت ،، آ سنگر ءَ نشتگ ات ءُ وتی چُک ءِ دُتتُک دست ءَ ات ئِے انچوش گُش ئے آئی ءِ چُک آئی ءِ دیم ءَ نندوک ات، کہ مرچی اچانگ ءَ گمانی تہ ءَ کماش ءَ بچکند ات ءُ کُوکار ئِے کُت ءُ گُشت ئِے،
او رستریں لگور
درا چہ منی پیروکی دیار ءَ
اگاں نا باندا مہ گُش کہ مارا بلوچ کُش انت،
مھروان ءَ کندگ ئِے جت ءُ گُشت کماش مرچی سبر کن سُھبی شریں سبک ئِے مہ داتگ باندا اے کُنٹ کہ پنجاب ءَ رو انت ءُ لُگوریں دشمن وت چرک بیت گڑا پدا کس نئیت کہ ءُ نہ گش ایت کہ کہاں جارہے ھو،
کماش : زمین مئے مات انت ما وتی مات ءَ چون درامدانی پادانی چیر ءَ لگتمال بوگ ءَ کل این ،، مئے مات مارا دوست دار ایت مَرگ ءَ پد ھم ما مات ءِ دلے تہ ءَ زندگیں،اگاں مات ءِ کدر ءَ مہ زانیں گڑا مات مارا جنت ،مات ءِ مھر اِنت ، مات درچک اِنت ، ساھگ اِنت، مات ھست انت ماہ ھست اِنت ،،
جاڈیں بیا ات ورگ بہ ور اِت بے وھد انت پدا سرگرگ لوٹ ایت۔
کماش کجا پل مھروان وھدی بنجل ءَ کہ ھما وھد ءَ مئے سنگتانی اولی بنجل بوتگ انگت اے جاہ کس ءَ نہ دیستگ ۔
کماش تو ھم گپ کن ئے مھرو شیر ئے بنجل ءَ کچک کجا کیت۔
