اے زِر چنچو ڈولدار اِنت ، چنچو پراہ ءُ شاھیگان اِنت ، اے چنچو جھلانک بیت؟۔
چہ تئی چماں جھلانک تر نہ اِنت ، شارُل ءِ لوگ واجہ شارل ءِ چماں چاران ءَ آئی ءِ دیم ءَ رتکگیں موداں پُشت ءَ برگ ءَ اَت ءُ پہ مھرے شارل ءِ چمانی تہ ءَ بُکگ ءَ اَت۔انہ، منی چم ندر بات اَنت پہ اے زیبائیں زر ءَ،اے تئی گوں وتی ماتیں زمین ءَ مھر اِنت۔
ھو اے منی مھر اِنت ءُ منی مھر ءِ گُڈی سیمسر اِنت۔
شارل تو راستی وتی زرتگیں پیسلہ ءِ سر ءَ اوشتاتگ ئے ؟ تو انگت شر ھیال بکن بچار، مارا دو ھُردکیں چک اوں ھست ، تو اشاں یل دات کن ئے ؟۔
شارل ءَ وتی کستریں چک کہ آئی ءِ کش ءَ نشتگ اَت گپت ءُ وتی کٹ ءَ کت ، آئی ءَ وتی چک ءِ چمانی دروت گپت ءُ گشت،
ھو منی مھر ءُ منی ندریگ بیگ ءِ پیسلہ پہ من نہ اِنت بلکیں منی ماتی مھر من ءَ ھروچ سکین دنت کہ من پہ وتی چکانی وشیں باندات ءَ بایدیں مرچی وت ءَ ندر بہ کناں۔
سمل آدینک ءِ دیما اوشتاتگ اَت ، آئی ءِ دزگھارے آئی ءِ پشت ءَ اوشتاتگ اَت،آئی ءِ موداں رندگ ءَ اَت ، آ اوں چہ آدینک ءَ سمل ءَ چارگ ءَ اَت۔سمل واجہ ھدا ءَ ترا گوں وتی دستاں اڈ کتگ ، بہ چار تئی دیم ، تئی ڈیل ءُ بالاد ھچ ءِ تہ ءَ ایب نیست ، سمل ءَ پہ بچکندگے پسو دات، بس کن ھروچ تو ھمے یکیں گپ ءَ کن ئے ، تو ھیال کن ھما روچ ءَ کہ من بانور باں گڑا چنچو ڈولدار باں۔
سمل تئی بانوری ءِ روچ ءَ ریھان سک باز گل بیت آ من زانا تئی ودار ءَ ھروچ گوں ھوراں اوشتاتگ ، آ نزانت کہ منی ھورانی بانک چنچو ڈولدار بوتگ،
آ الم زانت، سمل ءَ پہ لج پسو دات۔
مرچی شارل ءِ بوتن ءِ روچ اَت ، آئی ءِ چکانی پت ءَ سجھیں کوٹی سمبھینتگ اَت ، وشیں سازے مبائل ءِ سرا پِر اَت ، شارل ءِ چک گل ءَ بال اَت اَنت، آ ھر ساھت وتی مات ءِ پیشانی ءُ دستانی دروت ءَ گرگ ءَ اَت اَنت ، سمل ءِ مستریں چک آ زانگ ءَ اَت کہ آیانی مات چیزے روچ ءِ مھمان اِنت ، آ گیش ءَ چہ گیش وتی مات ءَ دوست دارگ ءَ اَت ، شارل اوں پہ ھدوناکی برے اے چک ءَ برے آئی ءَ وتی بڑا کنگ ءُ دوست دارگ ءَ اَت ، آئی ءِ لوگ واجہ اوں اے ندارگ ءَ چارگ ءَ اَت۔
شارل یک برے پدا من ترا گشاں وتی زرتگیں پیسلہ ءِ سرا شر پگر بکن ،
من باز پگر کتگ ، ھمے کہ من جیڑاں منی ارادہ ءُ جوزگ گیش مھکم تر بنت ، ءُ منی مھر چد ءُ گیش ود ایت ، اے یک زندے کہ من ندریگ کناں پہ ھزاراں ھما زنداں کہ پہ باندات ءَ وتی آجوئی ءِ ودار ءَ اَنت۔
پُلانی تہ ءَ نشتگیں سمل اَجب براہ دار اَت ، آئی ءِ سر ءِ سھریں گشان گوں سھریں گواڈگاں ھم رنگ اَت ، گواڈگ ءِ پلانی تہ ءَ سمل وت گش ئے یک گواڈگے اَت ، آ گوں پُلاں گپ ءَ اَت۔ شما زان اِت کہ شما من ءَ چینچو دوست اِت ؟ پدا آئی ءَ چنکے ھاک وتی چنکاں کت ءُ وتی دیم ءِ نزیک ءَ بُرت ءُ گوں ھاکاں گپ ءَ لگ اِت،
منی زمین ، منی مات !
تو زان ئے من ءَ تو چنچو دوست ئے ؟ اے درآمد کہ ھروچ ترا لگتمال کنت منی دل ترک ایت ، بلے پہ تئی پھازگ ءَ منی کرا دگہ ھچ نیست، ابید منی جند ءِ ساہ ءَ ، منی اے زند ندر اِنت پہ تئی دامن ءِ کپتگیں ھمک یک سنگے ءَ۔
ھما روچ کہ شارل ءَ آئی ءِ ودار اَت آ روچ مرچی اتکگ اَت ، شارل ءَ وتی نوکیں سوٹے پر کتگ اَت ءُ وَش بوھاں گوں وتا آتار اِتگ ءُ رھادگ بوتگ اَت پہ وتی مشن ءَ رھادگ اَت،ساھتے ءَ پدشارل وتی منزل ءَ سر اَت ءُ یک مزنیں دوتے ءِ تہ ءَ شارل ءِ ارواہ بال کنگ ءَ اَت۔
مرچی سمل ءِ ودار آسر بوتگ اَت ، سمل بانوری دریساں سمبہ اِتگ اَت ، آ پہ کندگ ءُ گل ءُ شادے وتی مشن ءَ رھادگ اَت ، وتی منزل ءَ سر بوگ ءَ پد یک مزنیں دوتے ءِ تہ ءَ سمل ءِ آرواہ کنداں کندان ءَ بال کنگ ءَ اَت ۔
( زلوری نہ اِنت کہ ہر نبشتانک ءُ کسہ ءِ سرا مئے نام بہ بیت )
