سرگوْست: زندان نبشتہ کار میرک بلوچ

سیمی بھر

دروازگ ءَ پچ بُوھگ ءِ توار بُوت،، اسکی آنکھیں کھول دو،، گوں ترُندی ءَ کیپٹن ءَ سپاھی ءَ را گُشت، سپاھی ءَ منی چم پچ کُت اَنت، دیم پہ دیم ءَ زنڈیں بُرزیں اسپیتیں مردے اوشتاتگ اَت، ریش ءُ بروتے نوک اسپیت بُوگ ءَ اِت اَنت، ایشی ءَ جُست نہ کُت ڈارک دپے روکیں سگریٹ ءِ کش اِت ءُ منی دلبند ءَ پر داشت، یک انچیں دردے چست بُوت کہ من برداشت کُت نہ کُت ءُ منی پریاد دراتک، منا شھماتے گوش بُن ءَ داتے ءُ گوں ترُندی ءَ گُشتے ،،چھلّاؤ مت بہن***** سارا سچ بتا دو ورنہ تمہاری آنکھیں نکال دوں گا،بتا کہ تُو بی ایل اے کا بندہ ہے، بتا کہ ہماری چوکیوں پر زیادہ تر حملوں میں تیرا ہاتھ ہے، بتا ورنا تجھے زندہ دفنا دوں گا،، بار بار بی ایل اے ءِ نام ءَ گرگ ءَ اَت، من زانت کہ تنیگہ منی بارہ ءَ ھچ زانگ ءَ نہ اِنت، پمشکا من تنیگہ سک ڈڈ اِتاں، من گُشت ،،سر میرا یقین کرو میرا کسی بھی بی ایل اے سے کوئی واسطہ نہیں ہے، میں اسٹوڈنٹ ہوں میں بے گناہ ہوں،، آئی ءَ منی سر ءِ مُود گیپت اَنت ءُ پرش ءِ سرا تاب ءَ دور دات ءُ وتی سپاھی ءَ را ھکم دات،، جاؤ چاکُو لے کر آؤ اور ساتھ میں نمک اور لال مسالہ بھی لانا میں بھی دیکھتا ہوں کیسے نہیں مانتا یہ،، من زانت کہ مسالہ ءُ واد لوٹگ ءَ اِنت نُوں الّم بلاھیں سزایے بیت، ساھتے ءَ پد سپاھی اتک چاکو ءُ مسالہ ئِے گون ات اَنت، کیپٹن ءَ ھکم دات،، اسکی پیٹ پر چاکو سے کٹ لگاؤ اور پھر کٹے ہوئے جگہوں پر نمک اور مسالہ چڑکنا،،یک سپاھی یے ءَ من ءَ زمین ءِ سرا دور دات ءُ منی گردن ءِ سرا نشت ءُ دومی منی پادانی سرا نشت، چاکو ئِے منی بردست ءِ کرّا سک دات یک دم بلاھیں کٹے جتے انچیں دردے بندات بُوت کہ منی ھوش پُورا شُت، من پریادے جت بلے دومی سپاھی ءَ پُچے منی دپا دات، منی پریاد دراھگ ءَ نبوت اَنت، ھمے وڑا پنچ شش جاگہ ءَ کٹ جت ءُ پدا واد ءُ مسالہ چنڈ اِت، چہ گیشیں درداں من بے ھوش بُوتاں، پدا یک وھدے ھوش کُت، چہ چپی ءَ کپتگ اوں ھون ھم سک باز رتکگ بلے جان انچو درد ءَ اِنت ءُ ٹپ انچو سُچگ ءَ اَنت کہ جان ءِ پُٹاں بال کُتگ بلے سک بے وس اوں، اے دیم ءُ آ دیم چار اِت بلے منی کرّا کس نیست اَت، گوں ھمے درداں من یکدم ھیال کُت کہ تو یک سرمچارے ئے ترا چینچو درد پہ زمین ءَ برداش کنگی اِنت، اے چاکو ئے بُرّ اِتگیں جاگہ ءَ کہ تو وتا اے وڑ کُتگ تو دیما کجام زھم ءَ جن ئے۔بس اے ھیال کہ اتک پدا راج ءِ بزّگی ءُ زمین ءِ مھر کہ یاد اتک اَنت، گُڑا لُنٹانی سرا بچکندے اتک ءُ نُوں پیسلہ کُت کہ ھچ وڑیں ازیت منا کمزور کُت نہ کنت، نُوں دشمن ھرچی زور بہ جنت کہ منی زھنی ٹارچر کُت نہ کنت۔

ساھتے ءَ پد پدا دروازگ ءَ توار کُت ءُ اے رندی یک سپاھی یے اتک ءُ منی دست ءُ دپے پچ کُت اَنت پہ من ورگے گون اَت، من ءَ کہ دیست ئِے سک بزّگی بُوت ءُ گُشتے کہ من ءَ کستریں لالایے ھست تئ اُمر ئیگ اِنت، من سندھی یے اوں، لالا ورگ بہ ور اے زالماں ترا سک ازّیت داتگ، من پیسرا چہ ھم وتا سک ڈڈ کُتگ اَت، ایشی ئے گپّاں گیش مھکم بُوتاں، ورگ بنا کُت ورگ وارت ءُ ھلاس کُت اے بزّگ ءَ من ءَ آپ دات ءُ گُشتے کہ 15 منٹ ءَ تک آرام کن من ھمدا اوں، 15 منٹ ءَ پد پدا منی دست ءُ پاد بست اَنت ءُ گُشتے بہ بکش یار من چہ اپسراں مجبوراں، ترا مہ بنداں من وت لٹ وراں، من گُشت پرواہ نیست اڑے۔

 اے چہ کوٹی ءَ دراتک پدا کوٹی ءَ ھما تھاری ھما ابیتکی ھما تُرس ھما بدیں بُوہ اتک ءُ من وتی زمین ءِ بارہ ءَ جیڑگ ءَ اِتاں ءُ گوں درداں واب کپت آں، بلے اداں واب کُج اَت،پدا لگّتے ءَ من ءَ چہ واب ءَ پاد کُت ءُ یکّے گُشگ ءَ اَت ،، اٹھو بہن**** یہاں سونے کیلئے ہم تمہیں لائے ہیں، ادھر تمہارے لوگوں نے ہائی وے بلاک کیا ہے ہمیں سردرد دے رہے ہیں اور تو یہاں سو رہا ہے؟،،پدا وتی سپاھی ءَ را گُشتے;; اسکی آنکھیں باند دو ایم آئی والا تفطیش کیلئے آرہا ہے،، منی چم بندگ بُوت اَنت۔

روان اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔