جی ھو اے گپ راستے کہ ائید یک وشّی یے ءُ وشّی ھر کسّ ءَ وش بیت، وشی پہ وشدلی وش اِنت، نہ پہ ما دلرنج ءُ تاراجیں مردماں، ائیدئے روچ پہ ما مھشر ءَ چے ھچّ کمتر نہ اِنت، پرچہ کہ ائیدئے روچ ءَ ھاندانانی کُلیں مردم یکجاہ بنت ءُ اے روچ ءَ گوازین اَنت، اگاں کسّے دراں ڈیھ اِنت آ اے روچ ءَ ھم وت ءَ را وتی مات ءُ پِت ءُ ھاندان ءِ آ دگہ مردمانی نیام ءَ ساڑی کنت، بلے مئے مردم کُجا اَنت، مئے مردم ناپاکیں ریاست ءِ زیندانانی تہ ءَ آزار سگگّ ءَ اَنت ءُ ما ادا ائید ءُ وشّیانی روچاں مھشر ءَ ایں۔
انو ائید ءَ چیزوکے روچ پش کپتگ، گیش مردم ءَ پہ وت ءَ گُد دوتکگ ءُ دوچارینگ ءَ اَنت، پہ وت ءَ ائید ءِ واست ءَ کُربانی بھا زورگ ءَ اَنت، چمپل ءُ وشبو زورگ ءَ اَنت، کسّے ءِ برات چہ دراں ڈیھ ءَ پیداک اِنت ءُ آئی ءَ را وڑ وڑیں سوگات پہ وتی مردماں گوں، بلے مئے اے ائید ھما مُدامی ئیں ائیدانی وڑا دگ ءُ چار راھاں گوزگ ءَ اِنت، ما پہ وت ءَ مارکل ءُ چاٹ زوگ ءَ ایں، دگ ءُ چار راھاان نندگ ءُ اوگام جَنَگ ءِ تیاری ءَ کنگ ءَ ایں۔
ائید یک وشّی یے ءُ وشّی ھرکس ءَ را وشّ بیت، بلے مئے وشّی گوں مئے مردم آں بندوک اَنت، مئے کسّی ءِ پِت ءُ کسّے ءِ برات ءُ کسّے چمانی روک ءُ زرد ءِ مُراد ءُ ارمان گار اَنت، ما اے وڑیں جاورانی تہ ءَ کُجا ائید ءُ وشّی کُت کن ایں۔
من پمشکا گُش آں کہ ائید مہ یایات، اگاں ائید کیت، گُڑا ائید ءِ روچ مارا درستاں گیشر پریشان ءُ ارسیگ کنت۔
