نمدی یے پہ مھروانیں کمبر ءَ دومی ءپ گڈی بھر نبشتہ کار سھراب بلوچ

کمبرو!

 ترا گپے ھال دیگ لوٹ آں کہ شمئے نمیرانی ءُ داتگیں دیمونی ءَ دژمن ءَ را سرین پروش کرتگ ، پہ راج ءَ اُمیتے ءُ پہ سنگتاں توکل ءِ چیدگے جوڑ کرتگ۔ ھمک گْور ءَ بہ چار شمئے دلیری ءُ جوانمردی ، تْرندناکیں جنگ ءِ کسہ بوگ ءَ اِنت۔ ھمک مات وتی چُکاں شمئے داتگیں دیمونی ءِ کسہ ءَ وانینگ ءَ اِنت ، ھمک گْوھار پہ پھر وتی براتاں شمئے جنگی کسھانی درس ءَ دیگ ءَ اِنت ، بلے کمبی جان گپ ءِ زان ئِے جاہ ء آھو ھم راجدپتر ءِ توکا پہ پھر گْوش اِیت من جمال ءُ ھلیپ گونگیں نترس ءُ زمین پھازیں بچ پیداک کتگ کہ آیاں پہ زمین ءُ راج ءِ پدجنگ ءِ واستا مرگ پہ شات ءُ گلے وش آتک کتگ ءُ دائمی نمیراں بوتگ اَنت۔

یار کمبر جان! تئی نمیرانی ءَ جاہ ء آھو ءِ توکا مزنیں آشوبے آؤرتگ ، من اگاں کسھاں بہ کن آں بہ گندئے تو ھیران بہ بہ ئِے۔ مرچاں تو اگاں اے بہ گْوش ئے کہ جاہ ء آھو ءَ آشوب نوک اتگ ھم رد نہ اِنت ، پرچا کہ وھدے  تئی نمیرانی ءِ ھال اتک گڑا من ، بزاں منی ءُ تئی دوستیگیں میتگ گلیں کوھڑو  ءَ اِت آں۔ ھما ھلک ءَ کہ من ءُ تو ھپت سال پیسر ھواری ءَ یلہ کتگ اَت ، تو وت زان ئِے کہ ھپت سال ءَ رند مردم ءَ وتی جند ءِ بھشتیں ھنکیں ءِ دیدار کہ نسیب بہ بیت آ کجام چاڑ ءُ موسم ءِ تہ ءَ بیت۔ منی ھیال ءَ آ بومیا ءُ وشیانی کسہ گوں لبزاں بیان ءُ درشان کنگ نہ بیت ، کلیں چیز ھما پیش ءِ وڑ ءَ اَت اَنت۔ تھنا کپتگ ءُ ڈُرتگیں لوگانی تہ ءَ گیشی ھست اَت ، بلے مردمانی مھر ، وتی کوہ ءُ کوچگانی وشی ءُ لزت گْوش ئے گیشتر بوتگ اَت۔

چوش کہ من ءَ یک چیزے سک ءَ بے چاڑ کنگ ءَ اَت ، آ اِیش اَت کہ اے رندی تو کوھڑو ءِ جنتیں زید ءِ چارگ ءَ گوں من ءَ ھمراہ نہ اَت ئِے ، من ءَ منیگ ءُ تئی کسانی ءِ ھمک لیب جاہ تئی یات ءَ پرّینگ ءَ اَت اَت ، ءُ ھما جاگاہ ءَ کہ ما ءُ شُما بی ایس او ءِ وھد ءَ وتی دیوان ءُ مجلس کتگ اِت اَنت ، آ جاگھاں من ءَ گیش بے تاھیر کت کہ اے رندی کمبر جان گوں نہ اِنت۔

تو و زان ئِے کمبر جان من ءُ تو مدام ھوار بوتگ آں ، اے رندی کہ من تھنا اِت آں گیشتر مردماں من ءَ تئی بابت ءَ پُرس اِت کہ جمال کج ءَ اِنت؟ گوں ترا درا نہ بیت؟ گپے زان ئے کُلانی جُستاں من ءَ گیش تکانسر کت ، بلے ناکو مجید (کمبر ءِ پت) اولی رند ءَ من انچو دیست ءُ گْوشت ئے ” سُھریں بچک! ھالاں بہ دئے تئی ھاڑ سیاھو گوں تو گون نہ اِنت ؟ ” ،  من انچوش وانْگ بوت آں ءُ چہ منی زبان ءَ دروگیں تسلایے در آتک کہ سیاھو وش ءُ سلامت اِنت ، سپرے ءَ رپتگ انشاللہ زوت کئیت ءُ تئی دیدار بیت۔

بلے! کمبر تو  آھگ ءَ و زوت اتک ئِے ، بلے اے رندی تئی پُل بچکندیں جون اتک کوھڑو ءِ دیدار ءَ۔ بہ بکش جان من و گپ گپ ءِ تہ ءَ وتی ھیال ءُ نبشتانک ءِ بنگپ بے ھیال کت۔ کربان تو و منی ھال ءَ سرپدے کہ من انچو باز رپٹاں وتی اسل گپ ءَ بے ھیال کن آں ھاھاھاھاھاھا ، چوش کہ ما گپ ءَ اَت اِیں کہ تئی گُلیں ھنکیں جاہ ء آھو ءِ سر ءَ۔

کمبر جان! جاہ ء آھو ءَ تئی راج ءَ اے رندی بلاھیں ھمتے کت ءُ تئی کُنٹ ءَ را گلیں راج ءَ پہ ھلو ھالو ءُ گوں نازینکاں آؤرتگ ءُ تئی مھرستانیں ھنکیں ءَ سر کتگ۔

مُردنی من نا! بلکیں کسے ءَ ھم اے نہ جیڑ اِتگ کہ زالمیں استان ءِ انچو زُلم ءُ زوراکی ءِ سگگ ءَ رند جاہ ء آھو ءِ وڑیں ھند ءُ دمگ ءِ مردم یک جند نْدریں  (پدائیگیں) سنگتے ءِ لاش ءَ گوں اے کساس ءَ ھمراہ داری بہ کن اَنت ، بلے اے ھبر جھانی راجدپتراں سھرا اِنت کہ استان ھمینچو گیش ایردستیں راج ءِ سر ءَ زُلم ءُ زوراکی بہ کنت سوبین کدی نہ بیت۔ ایردست سوب کنت ءُ بدواہ ءِ زوت بام جورکاں دنت ، ءُ آ راج ءِ دلانی توکا گیشتر پہ وتی یاگی ئیں بچانی واستا مھر ءُ دوستی ودیگ بیت۔ کمبر جان مرچاں تئی ھنکین ءَ ھم دژمن ءِ تُرس ءُ بیم ھلاس بوتگ ، ھمک جاگاہ ءَ زالمیں اِستان ءِ ناشرکاریں پوج ءِ ایرجنگ ءُ وتی راجی جھدکارانی توسیپ ءُ ستا گندگ ءُ اِش کنگ ءَ کئیت۔

 کمبر جان! دگہ ھبرے زان ئِے مات لال ھاتون (شھید ءِ مات) ھم مزنیں ھمتے کتگ اَت ، ھو یار مات لال ھاتون چوں بھادر نہ بیت کہ تئی رنگیں مزاریں پسگے شیرزالیں مات اِنت۔ ھما مزاریں بچ ءِ مات کہ آئگی ایٹمی استان ءِ پوج ءِ ھیڈکواٹر ءِ توکا گوں وتی جند نْدریں ھمبلاں اُرش کت دانکہ دو روچ ءَ ھمے زورآوریں پوج آیانی دیم ءَ نادزرس اَت داں مجبور بوت ءُ وتی ھیڈ کواٹر ءِ سر ءَ وت بمباری کت۔ پمیشکا اے رنگیں بچانی مات کج ءَ بے دل بہ اَنت ءُ لاشانی سر ءَ موتک کار اَنت؟ ، بلکیں موتک ءِ بدل ھالو ءُ نازینک جن اَنت کہ ھاوند ءَ مارا مزاریں بچانی مات کتگ۔

کمبر جان! اے جنگ ءَ نوں مھلوک ءَ را سکا بھادر کتگ ، ءُ تئی ھما بے دلیں تُرو (شھید ءِ پت ءِ گْوھار) کہ ھند ءُ دمگ ءِ توکا چونائیں مردمے کُشگ بوتیں آواں گریوگ ءُ زاری ءَ بس نہ کتگ اَت ، بلے من تئی جون ءِ سرون ءَ ماس نازو ءُ ماس زیبو ءَ دیست دپ اِش چہ کندگ ءَ پُر اَت۔ ماس لال ھاتون ءِ کش ءَ پہ پھر ءُ شان نندوک اَت اَنت ، گڑا من ھما روچ  ءَ اجب ھیران بوت آں۔

من نوکاپ جان  ءَ گْوشت پہ راستی یار جنگ مردم ءَ سنگ دل جوڑ کنت ، یک ماتے ءَ را وتی چُک ءِ دیدار ھشت سال ءَ رند نسیب بہ بیت ءُ آ ھم لاش رنگ ءَ ، پد ءَ آ مات ءُ پت ، سیاد ءُ کسانی دپ ءِ بچکند مہ پُرش اَنت ، پہ ھلو ھالو وتی چُک ءَ زمین ءِ میار بہ کن اَنت۔ یار من گْوش آں سنگ دلی ءُ سما ءِ گُڈی کساس ھمیش اِنت ، ھو یار آشوب ھمیش اِنت۔

کمبر جان! من ءَ یات بہ بیت ماں مھرستانیں کوھڑو ءِ مھلوک ءَ را 2015 ءَ تئی آروس اینکدر مُچّی ءُ یکجائی ءُ وشی ءَ دیستگ ءُ گُڈی تئی پہ دومی وار زمین ءِ واستا سالونگ بوگ ءَ ، جاہ ء آھو ءِ مھلونک ءِ  یکجائی ءُ مُچّی گندگ ءَ پیداک اَت۔ ما کلیں سنگت اجب ھیران اِت اَنت کہ مئے مھلونک ءِ توکا اینکسیں بلاھیں بدلی ءُ آشوب؟

کمبر جان ترا دگہ ھبرے  ھم ھال دیگ لوٹ آں کہ ما وھدے ماں کاشی ءِ کبرستان ءَ تئی گُڈی دیدار ءَ اتک اِیں ، گُڑا سنگتانی پیسلہ ھمیش بوت کہ من ءُ تلار جان گوں مھلونک ءَ کمیں گپ ءُ ھبر بہ کن اِیں ، بلے منی زندگی ءِ توکا اولی رند اَت کہ من ءَ ھمے مارِشت بوت کہ من گپ جت کت کنگ ءَ نہ آں۔ من ءَ چیئرمین زاھد جان ماں شھید رزا جھانگیر ءِ مانش ءِ سر ءَ گوں مھلوک ءَ گپ ءِ ساھت یات اتک کہ چیئرمین ءَ رزا ءِ گُڈی دیدار ءِ ساھت ءَ گوں مھلونک ءَ گپ کت نہ کت۔ من ھم اے ساھت ءَ گوں انچیں موسم ءُ میلے ءَ مانگیش اِت آں ، ءُ من ھمے سرپد بوگ ءَ اِت آں کہ تھنا منی لُنٹ سُرگ ءَ اَنت ، بلے ھبر چہ زبان ءَ در آیگ ءَ نہ اَنت۔ تھنا ھمے گْوشت کہ کمبرو ءَ گوں وتی راجی آجوٰی ءِ جنگول ءُ جندنْدریں ھمبلاں سھرچکیں دْروت۔

ھلاس۔۔۔