سرجمیں میتگ ءُ بازار ءِ مردم وشی ءُ شاتکامی ءِ تہ ءَ اِت اَنت۔ ھر نیمگ ءَ وشی اَت۔ گونڈل، کماش، مزنین ءُ کسانیں درست اَئید ءِ آیگ ءِ شاتکامی ءَ چہ گل ءَ بال اِت اَنت۔ گونڈلانی شور ءُ کوکار ءَ سرجمیں میتگ سر ءَ زرتگ اَت۔ دُکان سک رش اِت اَنت۔ سواس والا ءِ دکان، درزی، ءُ ھجام ءَ مردم چو بینگ ءِ مکسک ءِ پیم ءَ پر رتکگ اِت اَنت۔ ھر نیمگ ءَ وشی ءِ جمبر سر ءَ گوارگ ءَ اِت اَنت اے سرجمیں ندارگ دل ءَ تاھیر بکشایگ ءَ اِت اَنت۔
وھد ءِ گام تیز اِت اَنت، وھد چو بے میاریں اشتر ءَ لٖڈان اَت۔ روچ چو ھنی ءَ زرد ترگْ ءَ اَت ءُ وتی وابجاہ ءَ رھادگ بوتگ اَت۔
بیگاہ ءِ وھد گوں ھمے ندارگانی تہ ءَ گوست ءُ شپ ءَ وتی بال پچ کُت اَنت ءُ تھاری ءَ سرجمیں ڈن امبازاں زرت۔ یک نیمگے ءَ تیرانی توار اَت ءُ دومی نیمگ ءَ گونڈلانی بمبکانی۔ پرپٹ، ژمب ژمب ءَ روگ ءُ آیگ ءَ اِت اَنت۔ یکے گوں وتی سواساں دزگٹ اَت ءُ دومی گوں ھجامی ءَ۔ ءُ لھتین ءَ وتی گد بگل ءِ چیر ءَ داتگ اِت اَنت، چہ گلی ءَ دیم اِش چو چاردھی ماہ ءَ درپشان اِت اَنت۔ اے یک دلکشیں ندارگے اَت۔
وھدے کہ چم ساھت ءَ کپت اَنت داں وھد ءَ بال کُتگ اَت۔ شپ ءِ گیشتریں ساھت ما تیلانک داتگ اَت، بلے من ءَ ھچ سما ھم نہ بوگ ءَ اَت ءُ من دیم پہ وابجاہ ءَ رھادگ بوت آں۔
کوکار ءِ توار ءَ من چہ واب ءَ جھسر اِتاں۔ پد ءَ من گشت کہ اَئید ءِ گل ءَ واب کپگ ءَ نیاں، آواز وَ نیست اِنت اے منی مجگ اِنت۔ سر ماں سرجاه ءَ برت۔ گپّڑے وھد ءَ رند، من ءَ انچو گمان بوگ ءَ اَت کہ زمین ءِ دلبند لرزگ ءَ اِنت، ءُ لھتیں گاڑیانی ھم آواز پیداگ اَت۔ منی مجگ ھچ کار کنگ ءَ نہ اَت۔ داں یک دردناکیں کوکارے منی گوشاں کپت۔ ءُ یک زالبُولے ءِ توار اَت۔ دل چہ پُپاں جھل شت۔ زالبولانی کوکار گیشتر بوان اِت اَنت۔ من ڈن ءَ سر کش اِت کہ داں کبلہ ءِ نیمگ ءِ ھمساھگ ءِ لوگ ءِ کش ءَ درزنے گاڑی اوشتاتَگ اَت۔ کمے ساھت ءُ دمان ءَ درستیں مردم سرپد بوت اَنت۔ مارا سواساں دیم پہ ھما نیمگ ءَ برت۔ کہ سپتے دبوکائی مردم اِت اَنت۔ دراج دراج ءُ زنڈیں بوٹ، دگے رنگ ءُ دُروشُمیں پوشاک گوں تُپنگ ءِ ھمراھی ءَ سرجمیں جاگاہ ءَ شنگ ءُ شانگ اِت اَنت۔دگے یکے کہ آئی ءِ پوشاک چٹ جتا اِت اَنت، گوں زنڈ لاپیں اپسرے ءِ ھمراہ اَت۔ من زانت کہ اے گدارے پہ چار کلدار ءِ ھاتر ءَ بے گناھانی سودا ءَ کنت ءُ آوار جنائین اِیت۔ پد ءَ اپسر ءَ درائینت : ”کوئی بھی ھوشیاری نہیں کرنے کا، اگر کسی نے بھی ایک قدم سے آگے آنے کی کوشش کی تو بندوک کی ساری گولیاں اس کے سینے میں اُتھار دونگا“۔
اے گپانی اِشکنگ ءَ مردم گیشتر ترس ءِ آماچ بوت اَنت۔ منی دل ءَ باز پیداگ اَت پہ کنگ ءَ بلے منی دست رسگ ءَ نہ اَت۔ اپسر گوں لھتیں ھمراھاں لوگ ءَ شُت۔ کوکار ءُ زاری ءَ من سک دلپدرد بوت آں، چمانی ارس پٹ، پٹ ءَ رچگ ءَ ات اَنت۔ مات ءِ دل ءِ ٹکر، گوھارانی سالونک، راج ءِ باندات لگوریں لشکراں گوں سانکلاں بست ءُ گرّان گران ءَ چہ لوگ ءَ در کُت ءُ گاڑی ءَ سوار کُت۔
ما بے وس اِت این ءُ بے وسی ءِ گوما اوشتاتگ اِت ایں۔ آ مات ءِ دل ءِ ھال ءَ رب زانگ ءَ اَت کہ آئی ءِ سالونکیں بچ چم ءِ کَل ءَ آوار جنگ بوت۔ بلوچ ءِ اَئید ھمے رنگ ءَ بیت ءُ بوگ ءَ اِنت۔ امروز ءَ مھشر ءِ رنگ پیش داشت زالیمیں لشکر
پد ءَ درست گاڑیاں سوار بوت اَنت ءُ رھادگ بوت اَنت۔ مردم انگت دنز ءُ مجانی تہ ءَ اوشتاتگ اِت اَنت۔۔۔۔۔
