نبشتہ کار : شُئیب آزُم
سید تچان تچان ءَ اَتک کنورجاہ ءَ، سید ءِ چم ڈنّ ءَ دراتکگ اَنت، سید ءِ دل چہ پُپاں جَھل شُت کہ ھُما چو زندہ لاش کپتگ اَت ءُ دست ئِے ماں وتی چمان اِت اَنت۔ ھُما ءَ ماں نادراھجاہ ءَ برگ بوت۔
چہ داکتَرانی کَمرہ ءَ پُترگ ءُ درایگ ءَ مردم گیشتر پریشان بوْگ ءَ اِت اَنت۔ داکتَر انگت ھچ گشگ ءَ نہ اِت اَنت ھُما ءِ جاور ھال ءِ بابت ءَ۔ گمانی بھرے ایشانی سر ءَ کپتگ اَت۔
داکتَرانی گشگ ءِ پد ءَ سید دو روچ ءِ مھمان اَت، بلے سید ءَ وتی مرگ ءِ گم نہ اَت، پہ ھُما ءَ پریشان اَت۔ گم ءُ پریشانیانی ھیدانی تہ ءَ بُکگ ءَ اَت، یک نیمگے سید اَت ءُ دومی نیمگ ءَ ھُما اَت۔
ھُما ءِ مات ءَ گشت، مئے چک باریں کئی چماں لگ اِت،مئے چک باریں کے ءَ نِزر کُت، سید ءُ ھُما ءَ۔ سید ءُ ھُما ءِ مات، یکے دومی ءَ تسلہ دیگ ءَ اِت اَنت۔
سید ءَ دپ ءِ پُر ءَ گْریت ءُ وتی مات ءَ گشت ئےِ کہ گوں من ھُما ءَ سانگ ءِ گپ کتگ، من وتی زبان ءَ کُبلے جت ءُ ھاموش بوت آں، وتی نادراھی ءِ سوب ءَ۔ من چاھے ءُ پکوڑا تلب کُت، منی سوب اِنت کہ چوش بوت ءُ داکتَر ھم ھاموش اَنت۔
چنت ساھت ءَ رند داکتَر اَتک ءُ گشگ ءَ لگ اِت کہ ھُما ءِ چمانی تہ ءَ مَسالہ شتگ یا ایوک ءَ اے ھم نہ گرمیں روگن ھم چماں شُتگ، ما وَ زانت نہ کنیں کہ اے چون بوتگ بلے ھُما سک مشکل ءُ جنجال ءِ تہ ءَ اِنت۔ شُما دوا بہ کن اِت کہ ھدا ھیر بہ کنت۔ ھُما ءِ پت ءَ داکتَر ءَ گشت گڑا ھُما ءِ چم سلامت اَنت دیست کنت؟ داکتر ءَ گوں اپسوزی ءَ پسہ دات کہ اگاں چم بہ رس اِیت گڑا اَپریشن بوت کنت، اگاں مہ رس ایت، گڑا ھُما ءِ چمانی تہ ءَ نوں اِینچو زِکت مان نیست کہ دیست بہ کنت بزاں ھُما چہ اے دنیا ءِ وشیں ندارگاں زِبھر بیت۔ شُما زوت چیزے بہ کن اِت۔
داکتر ءِ روگ ءَ پد ھُما ءِ پت ءَ سید ءَ گوں وتی زور ءَ شھماتے جت ءُ گشت ئِے کہ، مئے گناھگار تو ئے، درستیں جنجالانی پساد تو ئے، ءُ رھادگ بوت۔ سید ھاموش اَت۔
سید ءَ گشت اماں، ھُما منی سوب ءَ اے مشکل ءِ تہ ءَ اِنت، ءُ من ءَ لوٹ اِیت کہ مدت ئِے بہ کن آں ءُ ھمے درگت ءَ من پیسلہ کُتگ کہ من چماں ھُما ءِ واست ءَ دیاں۔ سئد ءِ مات ءَ گشت۔ توووو۔۔۔۔۔ سید ءِ مات ءَ وتی دپ داشت ءُ گشت۔ داکتَر ءَ ھم گشتگ کہ تئی چم بنت۔ من گوں داکتَراں شور ءُ سلاہ کُتگ۔ من چوناھا چنت ساھت ءِ مھمان آں۔ سئد ءِ مات ءِ واست ءَ اے یک بلاھیں۔۔۔۔۔۔۔بلے۔۔۔۔۔۔۔سئد ءِ مات ءَ سید وتی امبازاں زرت۔
ھُما ءِ پت ءَ دست بست اَنت ءَ پھلی لوٹ اِت۔ سید ءَ دست گپت اَنت ءُ گشت کہ، چش مہ کن، سید ءُ ھُما ءِ پت بگل گیر بوت انت ءُ مدتے ءَ باد آپریشن بندات بوت۔
آپریشن سوبین بوت۔ مردم زانگ ءَ نہ اَت اَنت کہ وشی بکن اَنت یا شاتکامی بہ کن اَنت یا گم ءُ پریشانیانی پتّر ءَ لگت بہ دے اَنت۔ سئد ءِ جتائی نادراھی ءِ سَوب اَت کہ روچے کم کُت اَنت،ءُ ھمے وڑ ءَ نبشتہ اَت بلے پہ سید ءِ مردماں ایشی ءِ برداشت کنگ یک گرانیں ساھتے ءَ چہ کمتر نہ اَت۔ یکے ءِ موت نہ بوت، دومی موت بوت، یک لاشے نہ اَت، دو لاش اِت اَنت، سید ءُ مات۔۔ تھنا سید ءِ جنازہ چست نہ بوت، درستانی چست بوت. تھنا سید ءِ میت ءِ جنازہ نہ اَت سید ءِ واھگانی ھم جنازہ اَت۔ یک نیمگے ءَ مات ءِ سالونکیں بچ ءِ جنازہ اَت ءُ دومی نیمگ ءَ یک ماتے ءِ بانوریں چک ءِ دومی زند۔
داکتَر ءَ لھتیں وھد داتگ اَت پہ ھُما ءِ چمانی پٹیانی پچ کنگ ءَ۔ وھد ھم سرجم بوت۔ ھُما ءِ دیدگ ماں سید ءِ وداریگ اِت اَنت مدام سید ءِ راھچار اَت۔ھُما وَ زانگ ءَ نہ اَت کہ گوں ھمے دیدگاں سید ءِ راھچار اَت اے سئد ءِ دیدگ اَنت،
ھُما ءَ اوپار نہ بوت ءُ وتی مات ءَ جست ئِے کُت کہ اماں سید ودی نہ بیت؟ من و زاناں درستاں چہ گیشتر سید پہ من پریشان بوتگ، بلے سئد انگت پہ من ساڑی نہ اِنت، اَبّا ءَ زاناں گپے گشتگ؟ ھُما وَ ھچ ءَ سرپد نہ اَت۔ نوں سید ءِ کبر ءِ آپ ھم ھشتگ اِت اَنت۔ ھُما ءِ مات ھاموش اَت، بلے داں کد۔ ھُما ءِ مات ءَ ھُما امبازاں زرت ءُ گشگ ءَ لگ اِت، سید نوں ھچبر ودی نہ بیت۔ سید ءَ مارا دائمی یل دات۔ اللہ ءَ دوست اَت ءُ وتی نیمگ ءَ بُرت ئِے۔ ھُما چہ وتی مات ءِ بگل ءَ در اَتک ءُ زمین ءَ کپت ءُ وتی دست ئِے ماں وتی سر ءَ کُت اَت ءُ گریوگ ءَ لگ اِت۔ ھُما ءِ مات ءَ پد ءَ گشت مہ گْریو، تئی چمانی آپریشن ءِ واستا چم ءِ درکار بوتگ ءُ سید ءَ وتی چم داتگ اَنت ءُ تئی نوکیں زندے ءِ بکشایگ ءَ۔ ھُما ءَ کوکار کُت، من چشیں زند نہ لوٹ آں، یکے ءِ مرگ بہ بیت ءُ منی زند۔ ھُما ءِ مات ءَ ھُما سرپدی دیگ ءِ جھد کُت بلے آ ھچ سرپد بوگ ءِ وڑ ءَ نہ اَت۔ گڈی ءَ ھُما ءِ مات ءَ ھُما ءِ دست ءَ نِمدی یے دات ءُ گشت ئِے اے سید ءِ گڈی نِمدی اِنت کہ پہ ترا نبشتہ ئےِ کُتگ۔
ھُما ءَ بسم ﷲ کُت ءُ نِمدی پچ کُت ءُ وانگ ئِے بندات کُت۔ اسلام ءُ الیکم ھُما، وھدے کہ تو اے نِمدی ءِ وانگ ءَ بندات کن ئے، من تئی نیام ءَ ساڑی نہ باں، وتی دائمی دنیا ءَ باں، ءُ امیت کناں تو وتی زند ءِ بھاراں بئے،
تو بلکیں پھمگ ءَ ئے کہ آپریشن ءِ سَوب ءَ من اے کوڑھیں دنیا یل کُتگ بلے اے وڑ نہ اِنت، در اسل ءَ گپ اِیش اِنت کہ من ءَ کینسر ءِ نادراھی بوتگ ءُ ھمے سبب ءَ، منی زند ءِ روچ ھمینچو بوتگ اَنت۔ من وتی نادْراھی ءِ ھال نداتگ کہ تو پریشان بئے، ھُما ءَ وتی دست ماں وتی لنٹاں برت ءُ ھاموش بوت، ءُ وتی ارسانی ساپ کنگ ءَ لگ اِت۔ ساھتے ءَ رند پد ءَ وانگ ئِے بندات کُت۔
ترا یاد بیت کہ من شُمئے لوگ ءَ اَتک آں، وھدے کہ من وتی لوگ ءَ واتر شُتاں گڑا زوت من مات ءَ گشت کہ منی سانگ ءِ گپ ءَ ھُما ءِ واست بہ بر، بلے ھدا ءِ کاراں ھدا وت زانت، بندگ بے وس اِنت، اے نادراھی ءَ وت ءَ منی باتن ءَ جاگہ دات۔ ھما روچ ءَ کہ، تو سانگ ءِ گپ جت، من ھاموش اتاں، سبب ئِے ھمے نادراھی اَت۔
اے تھنا نِمدی یے نہ اَت کہ سید ءَ نبشتہ کُتگ اَت، اے واد اِت اَنت کہ ٹپّانی سر ءَ پِر بوْگ ءَ اَت اَنت
سید ءَ یک دراج ءُ مزنیں نِمدی یے نبشتہ کُتگ اَت۔ ھُما سید ءِ نِمدی ءَ وانگ ءَ اَت ءُ چہ ھُما ءِ دیدگاں ھُما ءِ ارس ٹُپ ٹُپ ءَ ماں سید ءِ نِمدی ءِ سر ءَ کپگ ءَ اِت اَنت۔۔۔۔۔
ھلاس
