کے ڈی ءَ چاہ دان آپ کُرت ءُ آس ءَ ایر کُرت۔۔۔ ما روچ ءِ نان گوں چاہ ءَ وارت اَنت۔۔۔ کوٹی ھمے یکّین اَت ءُ کسان کسانیں سکّ باز دریگے ھست اَت۔ اندازہ گرماگ ءِ دوار جاھے اَت۔۔۔ من ءُ کے ڈی ءَ مزن مزنیں سِنگ جم کُرت ءُ ھمے ٹُنگ بَست اَنت۔۔۔ ما چاریں ھمے یکّیں کوٹی ءَ وپت ایں۔۔۔ شَپ ءَ ھر سنگتے ءَ سما کُرتیں آس ءِ سر ءَ دارے ایر ئِے کُرت۔۔۔ گُڑا تیوگیں شَپ ھَور ءَ گْورت داں دومی روچ ءِ پیشیم ءَ بند بوت۔۔۔
گُڑا ما درکپت ایں کے ڈی ءَ دِگہ جاگھے چمّ ءِ چیر ءَ کُرتگ اَت گُشت ئِے اگاں شَپ ءَ ھمود ءَ بہ رس ایں گُڑا چہ اود ءَ ھر وھد کار برابر کَپت من تھنا سنگتے زوراں رَواں دگہ راشن نہ زوراں کہ نزّیک آں پد ءَ واتر ھما جاگہ ءَ آھت کناں۔۔۔
گُڑا ما ھمود ءَ شُتیں آدگہ روچ ءَ مئے کار ھم برابر کَپت ءُ موسم ھم وشّ بوتگ اَت گُڑا ما تسلّی ءِ سر ءَ واتر بوتیں پہ اوتاگ ءِ نیمگ ءَ۔۔۔
کے ڈی ءَ مُدام انچیں سنگت گوں بوتگ کہ آھاں پہ راجی کار ءُ زمہ داریاں وتارا انچو تیار کُرتگ کہ کدی چہ دپ ءَ اُپے نہ کشّ اِتگ اِش۔۔۔
یکبرے کے ڈی ءُ شہید ریھان مھروان ءُ شہید سنگر پہ کارے ءَ در کپت اَنت اے وھد ءَ سنگر نوک آھتگ اَت گُڑا من کے ڈی را گُشت تو دگہ سنگتے بُزور کہ سنگر نوک اِنت بِلّ ئِے لھتیں وھد اوتاگ ءَ نِندیت۔۔۔ گُشت ئِے منی اے کار ءِ وڑ ھمے ھساب ءَ اِنت کہ دِگہ کسّے آھت نہ کنت من سنگر دیستگ سنگر پند کُرت کَنت۔۔۔
اے روچ ءَ سُہب ءَ مھلّہ درکپت اَنت دومی روچ ءَ نیمروچ ءِ وھد ءَ بجّار ھیسک ءُ ھمپان اَت اوتاگ ءَ آھت۔۔۔ بجّار ءِ آیگ من دیست دِل ءَ دْریکّگے جت کامریڈ مزار ءِ وسوس منی دِل ءَ کَپت کہ چیزے مہ بیت ئِے، پرچاکہ بجّار ءِ ھمراہ کامریڈ مزار اَت ءُ چار لاگ اِش ھم گون اَت ءُ نوں بجّار تک ءُ تھنا آھتگ اَت۔۔۔
اے جَنگ ءِ تھ ءَ چُشیں سنگتے دست نہ کپ ایت کہ آئی ءَ را وتی مَرگ ءِ گم پِر بہ بیت بلے وھدے سنگتے پہ گَشت ءَ در بئیت گُڑا اوتاگ ءِ نِشتگیں سنگتانی دِل لاپ ءَ نہ اِنت۔۔۔ سنگتے اگاں چہ گُشتگیں وھد ءَ یک روچے ھم دیر بکنت گُڑا دومی سنگتانی دیم چارگ ءِ ڈول ءَ نہ بیت۔۔۔ پِگر ءُ لیکہ ءِ جنگ ءِ تھ ءَ سنگت مردُم ءَ را چہ وتی زھگ ءَ گیشتر دوست بنت۔۔۔
بجّار چہ بلوچی ھال ھوال ءَ پیسر من ءَ یک نیمگے لوٹائینت ءُ گُشت ئِے “سنگر چہ کوہ ءَ کَپتگ سُھبی مھلّہ ما کَتی ءِ شیپ ءَ واب بوتگیں کے ڈی آھتگ ھال ئِے داتگ۔۔۔ سنگتے دیم دے موٹر سائیکل ءِ سر ءَ کاریت ئِے۔”
من گُشت “سرجمیں ھالا بہ دے، کجام جاگہ ءَ چے وڑ بوتگ؟”
پسّو ئِے دات “کے ڈی ءُ مزار وَت کاینت نوں سنگتے دیم دے کِشتی والا کوہ ءِ پَدی دیم ءِ شیپ ءَ سنگت ھمود ءَ اَنت۔”
ھَیر من سنگتے دیم دات بلے ما دْراھیں سنگت ھیران اِت ایں کہ زی بیگاہ ءَ داں ھمے نزّیک ءَ کے ڈی ءِ ڈسّ ءُ نشان اِت اَنت یکروچے ءَ چون اے اود ءَ داں سر بوتگ۔۔۔ ھرکسے ءَ کہ اے جاگہ دیستگ اَنت آئی ءَ ھچبر باور نہ بیت کہ کسّے یکروچ ءَ اینکہ سپر کُرت کَنت۔۔۔
دیگر ءِ وھد ءَ کے ڈی ءُ مزار ھم اوتاگ ءَ رس اِت اَنت۔۔۔
من کے ڈی را جُست کُرت “ھالاں بدے اے ویل چون بوتگ؟”
کے ڈی ءَ پسّو دات “زی بیگاہ ءَ ما چہ ڈور (کَور ء بڈّو) ءَ درکپت ایں ما اِشتاپ اِت ایں گُڑا ھچ جاگہ نداشت جُنزان اِت ایں دوشی شَپ ءِ دہ بج ءَ پَد ما نوک اِرادہ کُرتگ اَت کہ ھمے شیپ ءَ ایر کپ ایں ءُ داریں۔۔۔ بلے ایر کَپگ ءِ وھد ءَ چہ شورّستگے ءَ سنگر ءِ پاد لگوشت ءُ جھل ءَ کَپت۔”
من جُست کُرت “یکروچے ءَ شُما اود ءَ چون سر بوت اِت ءُ تو چوں یکّیں شَپ ءَ واپس اِد ءَ سر بوت ئے، مکمل من ءَ گوں سرجمی ءَ بُگُش؟”
آئی ءَ پسّو دات “یار زی بیگاہ ءَ ما چہ ڈور ءَ درکپت ایں ما اِشتاپ اِتیں گُڑا ما ھِچ جاہ ءَ نہ داشت پَدا کہ مارا تھاری ءَ گِپت نزّیک جوانیں ٹھکانہ نیست اَت کہ اودا آپ بہ بیت یک آپے ءَ من سنگر ءَ سوج ھم کُرت کہ بداراں نا گُشت ئِے نہ رَواں شَپ ءَ پَند مزّہ دیگ ءَ اِنت سُھب ءَ گرم بیت۔۔۔ من ھمے کِشتی ءِ آپ چمّ ءِ چیر ءَ کُرتگ اَت نوک کہ ما ھمے شیپ ءَ ایر کپگ ءَ اِت ایں کہ سنگر ءِ پاد ءَ لیٹ وارت ءُ کَپت۔۔۔ ھما نزّیک ءِ کوھاں دو سے مزنیں ٹُلّ ءِ سر ءَ من لگّ اتاں بلے نیٹورک ءَ کار نہ کُرت ءُ واکی ٹاکی ءِ رینج ءَ ھم شُمارا نہ گِپت۔۔۔ گُڑا من سنگتاناں ھمود ءَ نِندارینت ءُ در کَپتاں تیوگیں شَپ من پَند کُرت سُھبی من کامریڈ ءِ زی دیست اَنت۔”
اے جاگہ ءُ پَند ءِ کسّہ ءَ کسّے بُہ وانیت آ سرپد نہ بیت کہ چینکسیں پَندے بلے ھما کسّے کہ آئی ءَ اے جاگہ دیستگ اَنت آئی ءَ باور نہ بیت کہ سرزمین ءِ آشکے ءَ یکروچے ءِ تھ ءَ ھمے جاگہ ءَ شُتگ ءُ واتر بوتگ۔۔۔
(سنگر یک جِتائیں کارستے اَت کہ آئی ءِ بارو ءَ زندگی ءَ موہ دات جِتا نویس آں۔)
روان اِنت۔۔۔
