من ءَ اے راہ ءِ اندازہ نیست اَت کہ چینکس دراج کشّ ءُ سکّ اِنت۔ تھنا کے ڈی ءَ ھمے گوشت کہ پلاں جاگہ ءَ داں سنگتاں بُگُش مارا موٹر سائیکلانی سر ءَ بر اَنت دیم ءَ گُڑا پند اِنت ما تو وت رَوایں۔
دو موٹر سائیکل ءِ سرا سُھب ءَ مھلّہ ما در کپت ایں۔ ما شَپ ءَ نان نہ وارتگ پمشکا من سنگتان ءگوشت ورگ ءِ چیزے کرتگ بُزور اِت سنگتاں مُرگ ءِ گوشت زُرتگ اَت وھدے کے ڈی ءِ گُوشتگیں جاگہ ءَ ما سر بوت ایں پیشیم بوتگ اَت۔ گُڑا سنگتاں مُرگ کشّ اِت ءُ دار جَم کُرت نوں چاراں واد گون نہ اَنت ھُرجین اِش پٹّ اِت واد وتی جاگہ ءَ نان ھم کپتگ اَنت، ھُرجین ٹُنگ اِنت، ما بے واد ئیگ ءَ مُرگ کباب کُرت ءُ شہ گُژنگی ءَ شرّ چُپت ءُ وارت۔
چہ دیگر ءَ پَد ما سنگتان ءَ موکل دات ءُ وتی سامان چار بڈّی کُرت اَنت ءُ ھمے شیپ زُرت ءُ در کپت ایں،شام ءِ وھد ءَ ما ھمے شیپ ءِ شَم نزّیک کُتگ اَت۔کے ڈی سکاَ زمہ دار اَت۔ چوشیں جاگھاں مئے وڑیں سُستی کن اَنت۔ بلے کے ڈی را زمہ داری ءِ سکا باز اھساس است اَت۔ گُڑا من شَم ءِ جھل ءَ نِشت آں ءُ کے ڈی مزنیں کوہ ءِ ٹُلّ ءَ لگّ اِت ءُ الاکہ ئے دورگِند کُرت ءُ پدا من ءَ اشارھے دات من کہ شَم ءَ راست بوت آں آدیم ءَ نِشت آں چاراں ھر نیمگ ءَ کوہ اِنت میدان ھچ زاھِر نہ اِنت۔
کے ڈی ھم شہ کوہ ءَ جھلاد بوت آھت من پہ ھیرانی سوج کُرت “یار اے میدان وَ ھِچ زاھِر نہ اِنت ھر نیمگ ءَ کوہ اِنت؟”
آئی ءَ کندگے جَت “ھاھاھاھا چہ آ ٹُلّ ءَ میدان زاھِر اِنت زیادہ دُور نہ اِنت مزنیں لٹّ ھمیش اَت نوں کسانیں بُٹّ اَنت۔”
اسل ءَ من ھمے اندازہ جتگ اَت کہ اے لَٹّ ءِ آدیم ءَ میدان اِنت بلے منی اندازہ سکّاباز رَد اَت۔
ما آتک ایں ھمے کوہ اِت اَنت اے شیپ ءَ ھلاس کن دِگہ شیپے ءَ ایر کَپ۔ اے شَم ءَ بہ لگّ دیم ءَ دِگہ کوہ اَنت۔ دومی اے کوھانی تھا منی اولی چکّر اَت ھِچ اندازہ نیست اَت کہ کُجا آپ اَست بس روان اِت ایں۔ یکجاگھے کسانیں آپے اَست اَت کہ مھلوک ءِ شکار جاہ اَت آپ چہ سیسو ءِ پُٹ ءَ پُرّ اَت ءُ سُہریں آپے اَت، چہ نیست ءَ یک پِٹّے ھم باز اِنت۔ ما وتی کلّی آپ کُرت اَنت ءُ در کپت ایں مارا ھر ھال ءَ ھمے شَپ ءَ میدان گْوازینگی اَت ءُ اوتاگ ءِ نیمگ ءِ کوھاں سر بُوھگی اَت پرچا کہ اے الاکہ ءَ مارا ھچ وڑیں سرپدی یے نیست اَت کہ چونیں مردُم اَنت باریں کُجا آپ اَست۔ دِگہ چیز وتی جاگہ ءَ منی سگریٹ ءِ کشّگ بلائیں مسلھے اَت۔ کجام وھد ءَ کہ ما جاگھے پہ دَم ءِ ساسارگ ءَ بہ نشت ایں گُڑا من چہ جیب ءَ سگریٹ کشّ اِت اَنت ھمے وھد ءَ من کے ڈی ءِ چمّ چارِت اَنت چاراں چو دِگہ وڑ چارگ ءَ اِنت من زانتگ اَت کہ گوشت کنگ ءَ نہ اِنت بلے منی سگریٹ ءِ کشّگ آئرا ھراب لگّگ ءَ اِنت من پدا سگریٹ جیب ءَ کُت اَنت۔
شَپ اَت ءُ ما اِتیں پَند اَت۔ من بے توار ءَ جُنزان اِت ایں بلے کے ڈی تجزیہ کنان اَت، اندازہ جنان اَت۔ یک مزنیں کوھے نشانی کُرتگ اِت ئِے کہ من ءَ گُشان اَت کہ اے کوہ ءِ راستیں نیمگ ءَ مئے راہ اِنت چپّیں نیمگ ءَ ایف سی ءِ چوکی یے۔ یک شَمے ءَ چہ ما جھلاد بوت ایں چاراں کسانیں میتگے چار گِس اِدا اِنت دو اودا اِنت۔من ھمے سمجھ اِت بلکیں ما رَد کُرتہ ایف سی ءِ بُنجل ءَ آھتگ ایں۔بلے کے ڈی سکّ شیوار اَت سرپد بوت گِسانی گِندگ ءَ گوں نِشت۔ من سوج کُرت چونیں گِس اَنت۔گوشت ئِے بس نوں گِسانی آدیم ءَ میدان اِنت، بے بْرمش ءَ مارا چہ اے گِسانی کِرّا روگی اِنت۔
ما ھمد ءَ چہ گْوستیں دیم ءَ روڈ زاھِر اَت۔۔۔ ایف سی ءِ راستیں نیمگ ءُ چپّیں نیمگ ءِ بُنجلانی چراگ زاھِر اِت اَنت۔
من سکّ دم بُرتگ اَت۔مئے آپ ھم ھلاس بوتگ اِت اَنت من سکّ باز تُنّیگ اِت آں۔ پنچ ساھت بوتگ اَت کہ من سگریٹ نہ کشّ اِتگ اَت سر پورا گُشئے گْران گْران اَت۔ بلے کے ڈی را یک چیزے ءِ سَما نیست اَت نہ تُنّ ءِ نا گُژن ءِ نا دم برگ ۔ کے ڈی چوناھا مشھور اَت کہ پَند ءَ تیز اِنت پمشکا من ءُ بارگ آئی ءِ نام مُلّا امام دین ایر کُرتگ اَت۔
ھمِد ءَ من سوج کُرت “کے ڈی یار من سکّ تُنّیگ آں۔ تو تُنّگ ئےنا؟” گوشت ئِے نا من تُنّگ نہ آں، روڑ ءِ نزّیک ءَ سولر اَست بلکیں تلاپ ءِ تہ ءَ آپ بہ بیت۔
ما رست ایں ھمے تلاپ ءِ کِرّا چاراں کمّو آپ اَست بلے زانگ نہ بیت ساپیں آپے چونینے۔
کے ڈی ءَ ھمِد ءَ وتی موبائل ءِ ٹارچ روشن کُرت ءُ گوشت ئِے “اِدا نوں کئے زانت اے چونین اَنت۔ سگریٹ کشّ ئے بہ کشّ۔ اِدا انچائیں گاڑی والا ھم دار اَنت، کس سرپد نہ بیت۔
کے ڈی وَت کلّی آپ کُرت اَنت من آپ وارت ءُ سگریٹے بالینت ءُ تچک بوت آں۔ سگریٹ ءِ کشّگ ءَ گوں منی دم چٹ راست بوت۔ لھتیں مزنیں گاڑی چہ دُور ءَ پیداک اَت گُڑا کے ڈی ھم وترا تَچک کُرت کہ بِلّے اے گاڑی بہ گْوزنت کہ روڈ ءِ سرا اِشانی رُژنائی مئے سرا مہ کَپ اَنت ما زاھِر مہ بہ ایں۔پرچا کہ روڈ ءِ آ دست ءِ میدان ءَ ریاست ءِ مردُم سکّ باز است اَت۔ پد ءَکبائلی مھلوک اَنت تُپنگ ھر گِس ءَ اَست کسّے چہ وتی تُرس ءَ گوما ڈیک مہ دَنت۔
پد ءَھمے میدان ءِ پَند اَت ما کوھانی تھا پَند ءَ ھیل کُرتگ اَت۔ بلے میدان ءِ پَند گیشتر تورینگ ءَ اَت۔ مئے اوتاگانی نیمگ ءِ کوہ دورگِند ءِ تہ ءَزاھِر اِت اَنت۔ بلے رسگ ءِ نام اِش نزانت۔
ما تیوگیں شَپ پَند کُرت۔ شَپ ءِ ساھت چار ءِ وھد ءَ منی پاداں چَٹ جواب دات۔ من کے ڈی را گوشت یار نوں کوہ نزّیک اَنت کمّو ھمِد ءَ وپس ایں ءُ سھب ءَ در کپ ایں۔
اے دُنیا ءِ سامان مارا بڈّا اَت تُپنگ ءُ جاٹہ ءِ وزن ءَ ھساب مکن بلے آ نزور بالادیں ورنا دم برگ ءِ نام ءَ نزانت ۔ اسل ءَ ھر چیز گوں دماگ ءَ بندوک اِنت۔ منی دماگءِ تہ ءَ ھمے آھت کہ نوں مئے کوہ نزّیک اَنت ما سھب ءَ ھم شُت کن ایں پرچا وت ءَ ازاب بہ کن ایں، دماگ ءَ کہ دم بُرت پاداں جواب دات۔
کے ڈی گوشت “نا یار یکّ گِسے است سھب ءَ مارا گِنداَنت، نوں ھما گِس ءَ چہ گْوستیں گُڑا پدا وپس ایں۔ باید اِنت مئے راہ زاھِر مہ بیت کہ باند ءِ روچ ءَ دِگہ سنگتے ھمے راہ ءَ کارمرز کُرت بہ کنت۔”
من گوشت “یار منی پاداں چٹ جواب داتگ من کمّو وپس آں منی دم راست بیت۔پدا چہ روشنائی ءَ سر در کپ ایں۔”
کے ڈی رازی بوت۔ من وتی بڈّ پچ کُرت کہ سنگتے ءَ من ءَ زنڈیں لُنگے سوگات کُرتگ کشّان ئے چاراں لُنگ گون نہ اِنت نزاناں موٹر سائیکل ءِ ھُرجین ءَ چہ کَپتگ یا ھمودا چہ دَرکپگ ءَ بیھال کُرتگ۔چہ ھاران ءَ ما درکپت ایں اینکس سرد نہ اَت کہ نوک سردیانی بندات اَت بلے اے الاکہ چوناھا سردیں الاکہ یے اَت، پد ءَ میدان اَت، شر یں جاگہ نیست اَت۔ من نرومے ءِ بُن ءَرا کمّو ساپ کُرت ءُ وپت آں۔ پَند ءِ سوب ءَ جان گرم اَت دمان ءَ واب شُت آں بلے نیم ساھت ءَ پَد سردی منی جان ءَ پُتران اَت کہ من وترا کُرّ کُرت اَت بلے سردی گیشتر منی جان ءَ پُتران اَت واب نیاھگ ءَ اَت۔من پاد آھت آں چاراں کے ڈی ھم پاد آھتگ۔
ما درکپت ایں کہ پَند ءَ مردُم ءِ جان گرم ءَ گیت۔
روان اِنت۔۔
