راسکوہ ءِ شھزادگ ھپتمی بھر نبشتہ کار ھلیل بلوچ

جُلگھیں زمین ءِ ٹپّ اِمبراں چِنگ لوٹ اَنت

رِتکگیں دل ءِ ارمان جنگل ءَ کِشگ لوٹ اَنت

ھو! آ مئے نْیام ءَ اَت ، بلکیں مئے دیوانانی جلواہ ءُ بْراہ اَت۔ سکا وش ھبرے اَت ، اگاں تھنا آئی ءِ وش ھبری ءِ کسھاں بیاراں گڑا انساپ نہ بیت۔ آئی ءَ وتی جاگاہ انچو جوڑ کرتگ اَت کہ کجام زمہ داریں سنگت پہ تر ءُ گردے (گشتے) ءَ در بہ کپتیں گڑا آئی ءِ اولی گچین ءُ آپشن کے ڈی اَت۔ ھر وڑیں واری ءُ بزگی ءِ کاراں آ انچو ایمن ءُ رلیکس اَت کہ مئے وڑیں جان بڈیں مردم مدام شرمندگ بوت اَنت۔

راجی آجوئی ءِ جنگ ءِ وتی لزتے کہ ھرکسی نسیب ءَ نبشتہ نہ اِنت ، ایشگی لزت ءَ ھما سرمچنڈ گیشتر گِپت کنت کہ آ ھمینچو گیشتر ایماندار بہ بیت۔ اے مرگ ءُ زند ءِ راہ اِنت ، ایشی ءِ تہ ءَ کسے وتی مرادانی منزل ءَ رست بزاں آئی ءَ وتارا زندگ داشت۔ اگاں کسے ءِ زندگ بوگ ءِ تماہ گیشتر بوت ، آ الم یک روچے مدامی مرگ ءِ امبازاں روت۔

اے جھد ءِ تہ ءَ بازیں سکی ءُ سوری آئی ءَ دیست ، بلے آ پگری دْروشم ءَ ھمینچو مھکم اَت کہ آ جنگ ءِ لزت ءَ گرگ ءَ اَت۔ لس زندگی ءِ تہ ءَ ھر وڑیں کار ءُ پندے بہ بیت مردم دم بارت ، بلے جھد ءِ لیکھی سنگت وتی پندانی سر ءَ پھر بند اَنت۔ آ ھم چہ ھمے سنگتان اَت کہ ھر وڑیں سکیں کارے بوتیں آ گوں کندگاں ھمراہ اَت۔

راسکوہ ءِ شھزادگ جلگھیں ھاران ءِ ٹپّ ءُ ٹوراں چِنان ءُ یکجاہ کنان اَت ءُ ماں شورّ ءِ دلبند ءَ وتی رِتکگیں دل ءِ ارماناں کشان اَت۔

اے وھد ءَ بی ایل اے ءُ بی ایل ایپ ءِ اوتاک نوک یکجاہ بوتگ اِت اَنت۔ نوکیں سنگتے بہ اتکیں (بیاتیں) آئی ءَ را داں چنت ماہ ءَ اندازگ نہ بوت کہ کے ڈی کجام گل ءِ سنگت ئے۔ پرچا کہ آئی ءَ وتارا ھمے وڑ ءَ داشتگ اَت ، ءُ آئی ءِ واستا مول ءُ منزل ارزش دار اِت اَنت ، ءُ ھمے مول ءِ پشت ءَ روان اَت۔

چوناھیا نوکیں سنگتے بئیت لھتیں وھد ءَ تر ءُ گرد (گَشت) ءُ کاراں دیم دیگ نہ بیت ، بلے لھتیں روچ ءَ پد میرل جان ءَ من ءَ کارے ءَ دیم دات آئی ءَ را گوں من ھمراہ کرت۔ ما موٹر سیکل ( موٹر سائیکل) ءِ سر ءَ شت اِیں ءُ پد ءَ واتری ءَ دگہ سنگتے ھم من ءَ زورگی اَت۔ گڑا شھید سلیمان الی ھم گوں وتی سنگتاں ھمود ءَ اَت ، آواں (آیاں) ھم واتری کرتگ اَت۔ کے ڈی اِش چہ من پچ گِپت کہ ما گوں وت ءَ کاران ئِے ، منی ھمے پریشانی اَت کہ بیماریں سنگتے ءُ نوک چہ آزارجاھاں در کپتگ ءُ نزور اِنت۔ باریں پند جت کنت کہ ناں۔۔۔۔۔

بلے آئی ءَ وت مارا رکست کرت کہ شما بہ رو اِت من پند کرت کن آں۔ وھدے اوتاک ءَ آھت اَنت ، گڑا شھید الی آئی ءِ دیوانگ اَت۔ شھید سلیمان الی ءِ جند سکا جپاکشیں سنگتے اَت کہ آئی ءِ سک سپت ئِے کرت ، گڑا چہ ھمد ءَ آئی ءِ جپاکشی بندات بوت اَنت۔ ھر وڑیں تر ءُ گرداں (گشتاں) ءَ ھمراہ اَت۔ آئی ءِ پگر ءَ آئی ءَ را انچو مھکم کرتگ اَت کہ ھر وڑیں جاورانی (ھالتانی) تہ ءَ آئی ءِ کندگ گار نہ بوت اَنت۔ چوشیں برداشت ، سبر ءُ اوپار سک کم مردمانی تہ ءَ بیت۔

روان اِنت۔۔۔