سھب ءِ سر ءَ ساھت شش ءُ نیم ءَ من کوہ ءِ برز ءَ نشتگ ءُ نود شنزگ ءَ اَنت ، چہ گلزمین ءِ دلبند ءَ پاھار چست بْوان اَنت۔ اے ڈن ءُ کوھانی سبزیں پیش اجب رنگیں جلواھے دیگ ءَ اَنت۔ من ءَ دورگند گون ات ءُ من چاریں نیمگاں پہ دابے چارگ ءَ اَت آں ، برز ءَ جمبر ءُ جھل ءَ کوہ۔ کوہ ءِ ھر جر ءِ توکا پیش ءُ آیانی سرسبزی سکا شوک ءُ جلواناکیں ندارگے اَت۔ اے ندارگ ءِ گندگ ءَ ھور دل ءَ تاھیرے چست بوت ءُ ھمے ھیال منی مجگ ءَ اتک کہ واکی مئے بلوچستان چہ جنت ءَ کمتر نہ اِنت ، ما ھم امروز ءَ بھیشت ءَ اِیں۔
ھو! بھشت دگہ چے بوت کنت ، وتی سنگتاں گوں ھوار جند ءِ ملک ءِ توکا نشتگ ءُ وتی شور ءُ سلاھاں وت کن ئے۔ کوہ ءُ گیابان مارا درس کن اَنت ، جنگ ءَ ساڑی۔ پہ شھیدی ءَ دپ چہ کندگ ءَ پر ، سنگتاں پہ مدام کربان۔ لوٹ ءُ ارزشت بس آجوئی اِنت۔ یک رندے بھشتی ئیں سنگتانی ھمراھی ءَ ھوار دیم پہ سپرے ءَ در کپت آں ، ھور ءُ جمبری اَت۔ سنگتاں گْوشت کہ ھور ءَ وڑ ءُ ڈول ھم ھست ، بلے ما ھما کلندریں مردم کہ ھور بہ بیت ءُ ما ھوار مہ بہ اِیں چو چتور بیت۔ سپر ءَ در کپت اِیں داں ھور ءَ گوارگ بندات کت ، مارا نہ نندگ ءَ جاہ ھست اَت ناں کہ وپسگ ءَ ، سنگت کل پیشاں پترت اَنت۔
من گوں سنگتے ءَ ھوار کور ءِ نیام ءَ شت ءُ نشت آں ، سنگت ءَ ٹریڈیشن سگریٹے روک کرت ءُ من ءَ گْوشتے کہ ” مرچی یک ءُ دو دم بجن ” ، من جواب دات کہ منتوار تئی سنگت۔ من اد ءَ بے دارو ءُ درمان ءَ ھیسکاں ، سگریٹ نہ کش آں۔ سنگت ءَ کند اِت ءُ گْوشت ” تو نہ مرے” ، من گْوشت کہ مرگ ءَ من ھم زاناں کہ نہ مر آں ، بلے سگریٹ نہ کشاں ، اگاں کریم سھی بہ بیت گڑا کوتے ھبر من ءَ دنت۔
مدام کہ من کجام جاہ ءُ ھندے ءَ شتگ آں ، گڑا پیسر ءَ من کوہ ءِ ٹل ءَ شتگ ءُ نشتگ آں۔ سرجمیں جاہ دورگند کتگ ءُ چار اِتگ اَنت کہ کجام جاہ شوک تر بہ بیت داں من گوں وتی گوانگو ءَ اکس ءَ کشاں ءُ وتی گور ءَ ایر کن آں۔ ھر نیمگ ءَ کہ چم کپت اَنت ، ھر جاہ شوک ءُ ڈولدار اَت۔
چوشیں شوک ءُ ڈولداریں ندارگ ءَ مئے بلوچستان سریچ اَت ، ھما کہ چہ ھداوند ءِ نیمگ ءَ رستگ اَنت۔ کجام نیم ءَ کہ چم کپ اَنت ، سبز ءُ میزریں ندارگی ندارگ ، پمیشکا من ءَ پہ دابے دوست بہ اَنت۔ درست شھیدانی دْروشم ءَ اَنت ، درست شاری ءِ دْروشم ءَ اَنت۔ھر چیز ءَ ندارہ کن چہ جنت ءَ کمتر نہ اِنت ، پمیشکا من گْوش آں کہ مئے بلوچستان چہ جنت ءَ کمتر نہ اِنت ، ءُ ما امروز ءَ بھشت ءَ اِیں۔
