ماتانی میاں استمانی روچ نبشتہ کار: ھمل اسھاک

اے روچ بزان کہ ماتانی میاں استمانی روچ اِنت ءُ اے رد ءَ مرچی ماتانی روچ ءَ دگنیا یات کنت۔ ھمک چک وتی مات ءِ اکسے گوانکو ءَ اسٹیٹس کنت ، آیانی واستا شئیر نبیس اَنت ءُ ساڑا ک اَنت۔ ھما مات کہ آئی ءِ مھر چہ دگنیا ءِ درائیں مھراں دیماتر ، ھما مات اِنت کہ چک ءَ وتی شش ماہ ءَ لاپ ءَ کنت ءُ ھمک درد ءُ تکانسریاں برداش کنت پہ چک ءِ واستا ، ھما مات اِنت آئی ءَ سرجیں گمانی بار سر ءَ بستگ۔ ھما مات کہ سرجمیں لوگے روژناہ کتگ ، بلے لھتیں ماتانی ساڑا ءَ راجدپتر وت کنت کہ آیاں وتی سرزمین ءِ پھازگ ءِ واستا وتی چک ماں ھونریچیں جنگجاہ ءَ دیم داتگ اَنت۔ ھما نترسیں ماتانی کسھاں میکسم گورکی وتی کتاب ءِ توکا نبشتہ کنت ءُ گْوش اِیت: ” وھدیکہ زوراک ءِ تاکت گیش بْوان بیت ، گڑا یک ماتے وتی چک ءَ آشوبی کاراں باز کمک کنت”۔

بلے مرچی ھما میکسم گورکی ءِ نبشتہ کتگیں گپ مئے دیم ءَ ھمے وڑ بوگ ءَ اِنت۔ چوشیں مات بلوچ راجدپتر ءِ تہ ءَ ھم ھست کہ آیاں زوراک ءِ وڑیں تاکت ءِ سر جھل کتگ۔ ھما مات کہ آ بانک بانڑی ءِ نام ءَ زانگ بیت
کہ دری راجے کئیت ءُ ارش کنت ، گڑا بانڑی یک زالے بیت ءُ وتی ورناھاں گوں سلاہ چست کنت ءُ جنگ ءِ دیم ءَ دار اِیت۔ ھمے وڑ ءَ بلوچ راجدپتر ءِ توکا چوشیں شیرزال باز ھست کہ آ لمہ یاسمین ءِ نام ءَ زانگ بیت ءُ وتی سالونکیں بچ نمیرانیں ریھان جان ءَ پہ وتی گلامیں راج ءِ واستا کربان کنگ ءَ ھچبر نہ جیڑ اِیت کہ منی یکے چک اِنت ، بلکیں منی زرد من ءَ موہ مہ دنت
بلے اے ھما مات اِنت مرچی آئی درور ھمک بلوچیں مات ءِ زبان ءَ کئیت۔

اے درگت ءَ اگاں بانک کریمہ بہ بیت یا بانک سمیا ،
شاری یا دگہ چوشیں بازیں کارستاں وتی زمین ءِ پھازگ ءَ وتی سر نْدر کتگ ءُ نمیرانیں کارست جوڑ بوتگ اَنت۔ اے ھما ماتانی نام ءَ زانگ بہ اَنت کہ آیاں وتی راج ءِ سرمچاریں پچانی راہ گپتگ ءُ وت ءَ گوں جنگ ءَ بندوک کتگ۔ گلامی اِش مار اِتگ ، ھما زوراک کہ آئی ءِ مدام مول ءُ مراد ھمیش اِنت کہ مئے مال ءُ مڈیاں لٹ ءُ پل بہ کنت۔ مئے ورناھاں گار ءُ بیگواہ بہ کنت ، ھر بلوچ پسگ ءَ مجگی گلام ءُ نادْراہ جوڑ بء کنت۔ انچو گْوش اَنت آ جنگ ءِ توکا زالبول ءِ دست مان بوت گڑا آ جنگ الم سوبین بیت ءُ زوراک پروش وارت۔

اگاں بلوچ راجدپتر ءِ سر ءَ چمشانکے بہ دئے اِیں گڑا مئے ماتاں مئے مرگ ءَ موتک نیاؤرتگ ، بلکیں چو ھمل مومن ءِ مات ءِ داب ءَ پہ وتی تنگوئیں بچ ءَ پھر بستگ کہ منی ورنا سالونک بوتگ ، من وتی دیدگاں کدی ارس نہ کن آں ، بلکیں وت ءَ سمبھیناں کہ منی ورنا پہ وتی گلزمین ءَ نْدر بوتگ۔ دگہ چوشیں مات باز ھست کہ مئے بلوچ راجدپتر آیانی سر ءَ ناز کنت ، ھما ماتانی کسھاں مئے زرد تاھیر گیت ءُ پہ جھد ء آجوئی ءَ دیمروئی ءَ مھکمیں توکل ءُ سکینے بکش اِیت۔