چیزانی جیڑگ ءَ تئی سما چے بوت کنت ، بھر ءُ بانگیں یک انچین مردمے کہ مدام وتی تب ءَ جیڑ اِیت ءُ وتی ھساب ءَ مانا کنت آئی ءِ لیکہ ارزشت دار نہ بیت۔
من کہ جاورانی تب ءَ بہ جیڑاں منی سما یکے بیت نہ کنت ، بلکیں من ھرروچ گوں ھمے جاوراں سلے ول ءُ نوکیں درانگازے کن آں۔
اے درگت ءَ منی جیڑگ ھما وھد ءَ لیکھی دْروشم بستارے داشت کنت ، وھدے منی سما ءَ جاور سانمند کت مہ کن اَنت۔ زی منی لیکہ ءُ درشان چے بوتگ ، ءُ مرچی منی پگر ءِ دْروشم ءَ من ءَ دگہ رنگے ءِ درانگازگ پرماتگ ۔چر اے ھبر ءَ ھمے سھرا بیت کہ ایشی ءِ مانا ھمیش اِنت کہ من چہ تہ ءَ نزور آں، گر گواتے کہ کش اِیت من ءَ ھما دیم ءَ سر دیان کنت۔
تاج بلوچ کہ ملک ( بلوچستان) ءَ اَت جنگ ءِ پگری منوگرے اَت ، وت شَیر (شئیر) نبشتہ کت ، سلاہ دات کہ بے جنگ ءَ بلوچ راجدپتر ءَ پشت نہ کپ اِیت۔ ملک ( بلوچستان) ءَ چہ ڈن ھم مزنیں مدتے ءَ ھمے پگر ءِ منوگر اَت ، بلے نوں تاج مٹ بوتگ۔ تاج بلوچ نوں نوکیں لیکھے دیم ءَ آرگ لوٹگ ءَ اِنت ، بلے پہ دلجمی اے گپ ءَ گْوشت نہ کنت ، پرچا کہ آ وتی تیراں پدائی کنوکیں پسگانی سر ءَ آس دیگ ءَ اِنت۔
چوش کہ تاج بلوچ ءَ پدائی ارشانی ھلاپ ءَ تاجگیں ھچ وڑیں لیکھے نیست کہ مردم ءَ جیڑگ پرمات بہ کنت ، بلکیں تاج ھما گپ ءَ جنگ ءَ اِنت کہ اچ آئی پیسر زھور بلیدی ، ڈاکٹر مالک ، سرپراز بگٹی یا انوں جان اچکزئی ءَ جتگ اَنت۔ پاکستان ءُ پاکستانی سرکار ءِ داشتگیں چانوگراں چہ پیش تاج بلوچ ءَ انچوش گْوشتگ کہ اے جنگ بلوچ ءَ بندات کتگ۔ تاوان باریں جنگے ، چر ایشی ءَ بس بلوچ ءِ رستگیں چک زوال بہ اَنت۔ مرچی تاج ھم ھمے لیکہ ءِ تھنا منوگرے نہ اِنت ، بلکیں ھمیشی ءَ دیم ءَ ھم برگ ءِ جھد ءَ اِنت۔
بلے! تاج ءَ شموشتگ کہ بلوچ ءِ پدائی پہ چار مشوکی پٹان یا شش سلگتیں پنجاپی ءِ کشگ ءَ وتی ساھاں نْدر کنگ ءَ نہ اَنت ، بلکیں آ وتی بھر ءِ جنگ ءَ اَنت کہ اے دْراجیں پند کمتر بہ بیت۔ تاج نہ زانت یا پاد پر دنت کہ پدائی دژمن ءِ کشگ ءَ گیش وتی جنگ ءِ درانگازگ ءُ جھان ءَ پیش دارگ ءِ واستا بوگ ءَ اِنت۔ بلوچ پدائیاں انگت ھچ چوشیں بے سوبیں شون نہ داتگ کہ مردم دل ءَ بہ جیڑ اِیت چوش پرچا؟
پدائی ریھان جان ءَ بہ گر داں بانکیں سمیا بلوچ ءَ بہ یا ، یا گوادر ءُ کیچ نیوی بنجل ءِ ارشاں بہ زور بلوچ کجا بے سوب بوتگ؟
تو وھدے جنگی رپک مٹ کنان کن ئے گڑا جنگ دیم ءَ روان کنت ، مرچی پدائی ارشاں پاکستانی سرکار پریشان کتگ۔ اے انچائیں بٹاک نہ اَنت ، اگاں ایشانی جست کمگ ءِ موہ رست گڑا واجہ تاج بلوچ بہ روت وتی ھمساھگ ءُ سرکار ءِ چریک چہ زھور بلیدی ءَ بہ کنت۔
تاج بلوچ انچو ھم بائدیں ناسھی مہ بیت کہ بلوچ پدائیاں کس کوشارینگ ءَ نہ اِنت ، توئے تاج پنجاہ سال ءِ امر ءَ یا چد ءُ گیش ملک یلہ دات درملکاں وانڈہ بوت ئے ترا کسے ءَ رد دات ءُ چداں راہ دات؟ یا تئی ھم امر جنگ ءَ گون اَنت یا درملکاں شتگ نشتگ اَنت ، آ کسے ءَ رد داتگ ءُ بڈ اِتگ اَنت؟
پمیشکا مردم جیڑ اِیت کہ اے چونیں سمایے کہ بیست سال ءَ پد ھم تئی مجگ ءَ نشتگ کہ بلوچ پدائی چار مشوکی پٹان ءِ واستا کوشارینگ بوگ ءَ اَنت۔ اے تئی انوگیں لیکہ اِنت ، بلے ھمے لیکہ بیست سال پیش سرکار ءُ سرکاری چانوگراں دیم ءَ آؤرتگ۔ نوں بہ گْوش تو راست ئے یا سرکار ءُ آئی چانوگر؟ ھمے رنگ ءَ تو دگہ یک گپے گیشینت کت نہ کتگ ، آ اِش اِنت کہ بلوچ ءِ بیست سالی ورناہ اگاں پدائی مہ کنت ھم کشگ بیت۔
ھمے وڑ ءَ تو ھساب کتاب داشتگ کہ تئی گپ توانگر بہ بیت ، بلے توئے تاج بلوچ چر اے ھبر ءَ وت ءَ شمشکار کتگ کہ اے بیست سالی جنگ ءَ چنت بلوچ گوں دژمن ءَ دیم پہ دیمی جنگ یا بنجل ءُ لوگاں واباں کشگ بوتگ۔ چر ایشی ءَ ابید دژمن ءِ دستاں یک سالے ءَ بے ھساب سلاہ بندیں ورناہ ڈروناں جنگ بوتگ ، آ پدائی نہ بوتگ اَنت۔
اگاں تئی ھساب ءُ کتاب ءِ سنچ نزور نہ اِنت ، گڑا تو پدائی ءُ ڈرون ءِ کساس ھم بہ گیشینت اِیں جوانتر اَت۔ منی ھیال ءُ زانگ ءَ تو پہ زانت اے ھساب نہ داشتگ ، پرچا کہ اے ڈروناں شھید بوتگیں ورناہ گیشتر اَنت۔
اد ءَ ھم تو توجیلے ساز اِت کن ئے کہ جنگ شر نہ اِنت ، بلکیں ورناہ مپت ء ھدا کوشارینگ بوگ ءَ اَنت۔ بائدیں بلوچ اے بے نپیں جنگ ءَ یلو بہ دنت ، تو انچو انوں گْوشت نہ کن ئے بلے دیم ءَ الم اے لیکہ چہ تو یا تئی ھم ھیالانی کمک ءَ دیم ءَ آرگ بیت۔
اے لیکہ ءَ کہ شما دیم ءَ آرگ ءَ اِت بہ گندئے واجہ ھیر بیار ھم ھمیشی ءِ منوگر اِنت ، بلے واجہ ھیر بیار بے ھیال اِنت کہ بی ایل اے ءِ اولی پدائی ھما وھد ءَ بوتگ کہ واجہ ھیر بیار وت بی ایل اے ءِ سروک بوتگ۔ مرچی ایران ءَ ملا شیھا سرکار ءِ ھلاپ ءَ سنی سرکار ءِ آرگ ءَ پدائی کن اَنت ھیر بیار گوں سنگتان گل ءَ بال بیت ، بلے بلوچ وتی جند ءِ زمین ءِ رکینگ ءَ پدائی کنت آھاں چیوہ زورگ بیت ، پرچا؟
اے جست تھنا منی ناں ، بلکیں ھر بلوچ ءِ جست جوڑ بوتگ ءُ پسو ءِ وداریگ ، اگاں ناں اے وتگڑیں پندل ءِ سازوک بلوچ راجدپتر ءَ شرپداریں نگاھے ءَ ھچ وڑ ءَ چارگ نہ بہ اَنت۔
