گلامیں چاگرد ، آجوئی ءِ واب گندیں واھگ ، من ھر روچ پہ ترا دگنیا ءِ بدل کنگ ، سوج ءُ سر کنگ ءَ گلائش آں ، بلے وتی بدل کنگ سک گران اِنت۔ انسان انسانیت ءَ سرپد بیت ، گلامی ءِ بدیں ھوپ ، زورگر ءِ زلم ءُ زوراکی ، بلے اَمل کنگ ارواہ ءِ کشگ ءِ برابر اِنت۔
پمیشکا چہ زاتی واھگ ءُ واھشتاں گیش راجی پگر ءُ وتواجھی ءِ لیکہ ءَ دیم ءَ ایر بہ کن ءُ بہ جز۔ پرچا کہ راجدوستی ءِ لیکہ ترا پہ دائمی ابدمان کنت ، اگاں ناں راج ءُ کوم ءِ شموشگ وتی جند ءِ ھواری ءَ گْوستانک ءِ شموشگ اِنت کہ تئی نشانے نہ مان اِیت۔ پرے واستا اے ھبر تچک اِنت کہ پہ دپ ءِ گپ ءَ کس چی گویرا ، ھوچی منہ ءُ چیئرمین ماؤزے تنگ نہ بیت ، بلکیں پہ اے پدانک ءِ سر بوگ ءَ جھد ءُ جپا ، سکی ءُ جکانسری کشگی اِنت گڑا نوں اے جاہ ءُ پدانک ءَ سر بہ ئے ءُ راجی جھد دیمروئی کنت۔
اے راستے کہ راجی جز ءِ اندر ءَ کسے کہ پہ ایمانداری اَمل ءُ چہ وتی زات ءَ وت جست کنت کہ من پہ جھد ءُ راجی جز ءَ چے کنگ ءَ آں ، من ءَ چے کنگی اِنت؟ ، یا وھد ءِ ھمرائی ءَ کورکشکے گپتگ ءُ روگ ءَ آں کہ سما نیست من کجام نیمگ ء رھادگ ، پرے ھاتر ءَ اے جست ءِ کنگ پہ ھرکس ءَ الم اِنت کہ راجی جھد ءِ مھکم ءُ توانمند کنگ ءِ واستا اَملی گامگیج بہ زور اِیت ءُ اے پیش بہ دار اِیت کہ راجی جز ءِ لوٹ ءُ گزر چی اَنت۔
مرچی اگاں ھر راجی جنگول ءُ جھدکار وت ءَ جست بہ کنت کہ راستی چی اِنت ؟ نزوری چی انِت؟ راج ءَ گوں مھر ، سنگتی ءُ مھر ءِ زانگ ، پرچا کہ گوں وتی زات ءَ سنگتی کنگ مردم ءَ بُت جوڑ کنت ، ءُ اے نادْراھی پہ راجی جز ءَ شومک ءِ درور اِنت ، پمیشکا مارا وتی بالاد تراشگ ءُ ایردستیں راج ءِ ھر زھگ سانمند کنگی اِنت کہ راجی جز ءِ لوٹ ءُ گزر چی اَنت ءُ مارا چتور پیلو کنگی اَنت۔
ھمے رنگ ءَ اگاں ما گوں اورتی ءَ بہ چار اِیں گڑا مارا اے الم زانگی اِنت پہ یک راجدوست ءُ راجی جنگول ءُ جھدکارے ءَ دورچاری ، سبر ءُ برداشت سکا ھژدری اِنت۔ پرچا کہ راجدوستی تھنا یک لبزے نہ اِنت ، بلکیں وتی باتن ءَ امبارے کہ جتا جتائیں ماناھاں گوں سھرا بیت۔ وھدے ھمے مارشت کہ ھر بلوچ زھگ ءِ باتن ءَ ساڑی بوت گڑا آئی ءَ را مات ءُ گْوھارانی ارس ، رستریں لشکر ءِ ننگ لپاشگ ، چکانی چورھی ، دژمن ءِ زلم ءُ زوراکی دیم ءَ کا اَنت ءُ ھمے درد ء راجدوستی گیش ود اِیت ءُ مھکم بیت ، اے درد کہ مھکم ءُ توانمند بوت گڑا بے پدانکیں زورگر ءِ زلمانی دیم ءَ اوشتگ کدی گْران ءُ مشکل نہ بیت۔
ھمے وڑ ءَ جھد ءُ راجی جز ءِ پڑ ءَ بنی آدم ءِ کارست گیر آرگ بیت ، پرچا کہ تو باند ءَ چر اے گیدی ءَ کہ سپر کن ئے گْوستانک ءَ تئی کردار نکش بیت ، اگاں ناں گْوستانک انچو پہ دیم مارا کسے ءَ باتن ءَ جاہ نہ دنت ، بلکیں گْوستانک ءِ باتن ءَ پہ دائمی زندگ ءُ راج ءِ دل ءَ روژناہ بوگ ءِ واستا بے ملیں کردارے بوگ المی اِنت داں آیوکیں پدریچ مارا گوں مئے کرد ءَ جاہ بہ یار اِیت ءُ یات بہ کنت۔
پمیشکا پہ ما کلاں المی اِنت کہ ما گوں اورت نگاھی ءَ بہ چار اِیں کہ اے جنگ ءِ تہ ءَ منی کرد چی اِنت ؟ من ءَ چونیں زندے گْوازینگی اِنت ؟ اے راستے جنگ زوال ءِ نام اِنت ، ءُ اے ھم گْوسانکی راستی یے کہ جنگ راجاں زندگ ھم کنت ، بلے جنگ ءَ گوں ایماندار بوگ المی اِنت۔
ھمے بلوچ کہ پاکستان ءِ وتگڑیں پارلیمنٹ ءَ نشتگ اَنت پہ نام وت ءَ راجدوست گْوش اَنت ، بلے راستی ھمیش اِنت کہ اے راجدْروہ اَنت۔ ایردستیں راج ءِ مارگ وتی جاہ ءَ بلکیں وت ءَ نامگپتیں کرشی ءِ ھاتر ءَ واجہ ءِ کر ءَ لیلام اِش کتگ ءُ بلوچ ءِ بگیر ءَ ھر بدیں کار ءَ ھمدست اَنت۔ چو نہ زان اَنت کہ ما بلوچے اِیں، مئے نام ءِ پشت ءَ بلوچ نبشتہ اِنت ءُ مئے کارپد چی اَنت؟
چوش کہ اے وتگڑیں پارلیمنٹ ءِ پجاری ءُ نامگپتیں سردار ءُ نواباں ویل کن ، مئے ھما مردم کہ آجوئی لوٹوک اَنت ، وت ماں وت یکجائی ءِ گپ ءَ کن اَنت ، بلے امل بوگ ءَ نہ اِنت۔ مرچی دژمن ءَ دگنیا سر ءَ زرتگ ، سئودی ارب ءُ چین ءِ مالی کمک ءَ ، شریداری ءُ واپاری ءِ نھادی ءَ کہ من بلوچ آجوئی ءِ جھد ءَ ھلاس بہ کناں ، بلوچ تاں زندگ اِنت منی گلام بہ بیت ءُ آجوئی ءِ نام ءَ مہ گیت۔
بلے! مرچی وھد ءِ لوٹ ھمیش اِنت کہ بلوچ راج ءِ ھر پسگ پہ وتی راج ءُ ڈگار ءَ چے کہ کت کنت بہ کنت ، بس دژمن ءِ ھمدست ءُ ھم کوپگ مہ بیت کہ راجدپتر ھرکس ءَ گوں آئی کرد ءَ گیر کار اِیت۔ پرچا کہ راجی زندمان مئے باندات اِنت ، پمیشکا مارا پہ بلوچ راج ءُ ماتیں وتن بلوچستان ءَ وتی سر ءُ ارواہ ءِ ھمرائی ءَ کلیں چیز کربان کنگی اَنت۔ پرے واستا وتی پولگ ءِ جھد ءَ بہ کنیں کہ کشک دور گار اِنت ، اگاں ناں پہ سر سر جنگ ءَ ما کدی منزل ءَ سر نہ بہ ئے۔
تپاکی ، یک مشتی ءَ جھد پہ منزل ءَ
