زمین زادگیں شھداد نبشتہ کار: دُرّا ابن مریم

دْروت ءُ دْرھباتے منی ھمبل!
من زان آں یک برے تو ھیران بہ ئِے کہ باریں مرچی اے دُرّا نامیں مرد چون چہ واب ءَ پاد اتکگ ءُ پمن ءَ نمدی یے نبشتہ کنگ ءَ اِنت۔
کلاں پیش منی ھمبل من ترا چہ پھلی لوٹ آں کہ من ءَ بکش ، پرچا کہ من تئی لھتیں واھشت انگت سرجم نہ کتگ اَنت۔ مھروان من ءَ انگت تئی ھما گپ ءُ ھبر یات اَنت کہ تو من ءَ گْوشت ” دُرّا ساھب بہ وان ، بس بہ وان کہ پہ تو بس یکیں ونگ پشت کپتگ “۔
پمیشکا مرچی شھداد جان تو سک گیر پیداک ئِے گوں وتی ھمبلاں ، ءُ منی دل پد ءَ ھما نودربری ءِ زمانگ ءَ لوٹگ ءَ اِنت کہ پد ءَ مکتب ءُ استاد تو بہ بہ ئِے۔

شھداد جان تئی نمیرانی ءَ مرچی سے سال سرجم بوتگ ، بلے من گْوش آں کہ تو سک اشتاپ کت۔ پرچا کہ من ھمے نودربری ءِ زمانگ ءَ ترا انگت شری ءِ سر ءَ نہ دیست ءُ نہ پھم اِت کہ مرچی منی ھال اِیش اِنت۔مھروان انگت گوں تو باز دیوان پشت کپتگ اَت ، گوں تو بازیں جیڑھانی سر ءَ باوست کنگی اَت ، بزاں گوں تو دچار کپگی اَت چاگردی ءُ سیاسی باوست کنگی اَت۔ شھداد جان کیچ ءِ دمک ترا مرچی ھم گیر آرگ ءَ اَنت ، نودربر تئی سیاست ءِ برورد ءَ مروچی وتی سراں پہ گلزمین ءَ نْدر کنگ ءَ اَنت۔

شھداد جان تو سکیں پھک دل ءُ مھروانے اَت ئِے ، من ءَ انگت ھما نودربری ءِ زمانگ شریں رنگے ءَ یات اِنت کہ مدام ترا من وتی لوگ کارانی کاپی دات اَنت۔ تو کاپی گار کت اَنت ءُ من ءَ چیڑینت کہ ” تو لوگ کار نہ کن ئے ءُ بس بھانگ کن ئے کہ تئی کاپی من گار کتگ اَنت “۔

مھروان من ءَ بکش کہ من انگت پہ تو روچ ء مروچی یک شریں نبشتانکے ، شریں نمدی یے نبشتہ نہ کتگ۔ زمانگے ءَ منی سر تئی یونیورسٹی ءَ کپت ، اے ھما وھد اَت کہ تو شھید کنگ بیتگ اَت ئِے۔ گوں تئی سنگتاں سک باز دیوان بوت ، ءُ مئے دیوانانی باوست تئی سیاست ءُ ازم ءِ سر ءَ اَت۔

مھروان ھردیں تئی میتگ ءَ سر کپتگ گڑا ھمے سما بیتگ کہ اے میتگ ءِ یک پچکندگے ابدمان بیتگ ، ءُ شمئے میتگ ءِ ھوٹل ءِ یک چراگے ھم ابدامان بیتگ۔ مھروان اے بچکند ءُ چراگ تو بیتگ ئِے ، شھداد جان ھما وھد ءَ تئی دو روچ ءِ زور بیگوائی ءَ مارا آسے دل ءَ داتگ اَت۔ شھداد جان مروچی پہ تئی بچکند ءُ ھبراں من ءَ سک زھیر کنگ ءَ اِنت ، اے شپ ءِ ساھتاں تئی اکس منی دیم ءَ نکش اِنت۔
گڈی ءَ پھلی لوٹ آں کہ مزنیں مدتے ءَ پد پہ ترا نمدی یے نبشتہ کنگ ءَ آں ، پمیشکا گْوش آن کہ من ءَ پھل کن شھداد جان۔
گلباگ ءَ بات ئِے گوں وتی مھروانیں ھمبلاں۔
تئی وتی: دُرّا