دْروت ءُ دْرھباتے منی زمین زادگیں کامریڈ!
وتن سالونکیں واجل!
دیر بیتگ ترا نہ دیستگ ، ناں کہ تئی اکس دیم ءَ گْوستگ۔ کامریڈ میتگ ءَ باز بر ءَ تئی زندمان ءِ سر ءَ ھبر بیتگ ءُ تئی سیاست ءِ درس ماں تانسریں میتگ ءَ شنگ بیتگ۔ ءُ ھمے زوتاں کہ تو وتارا وتی گڈی تیر ءِ باھوٹ کت ، بلے گلامی کبول نہ کت۔ پمیشکا مرچی تئی سپت ءُ ستا ھر بلوچ پسگ ءِ زبان ءَ دْرپشگ ءَ اِنت۔ بلے بژن کہ من اے ساھتاں گوں تو دچار نہ کپت آں ، پرے واستا گْوش آں کہ من ءَ پھل کن۔
واجل تئی جھد ءُ سیاست ءِ بابت ءَ من باز ھبر اِش کتگ۔ مرچی اگاں تئی میتگ آجوئی ءِ جھد ءُ راجی جز ءِ ھم دل ءُ دوزواہ اِنت ، گڑا اے تئی سیاست ، جھد ءُ جپاھانی مز ءُ برورد اِنت کہ ترا اے ھلک ءُ میتگ ، کوہ ءُ کوچگ ، دشت ءُ کھچر جوانی ءَ زان اَنت کہ کامریڈ ءَ پہ راجی جھد ءِ ھاتر ءَ نہ شپ چار اِتگ ناں کہ روچ ، بلکیں ھمک وھد ءَ گوں راجی جز ءِ دیمروئی کاراں گلائیش بوتگ ءُ دیم پہ منزل ءَ جزان بوتگ۔
کامریڈ اے نمدی ءِ توکا من پہ تئی بے ملیں کرد ءِ توسیپ ءُ سپت ءَ چے کہ نبشتہ بہ کن آں کم اِنت ، چی ءَ کہ تو گوں ڈیھ پھازیں سراں راجدپتر ءِ تاکاں ھما درونت نبشتگ کہ آ کدی شموشگ نہ بیت ، بلکیں آیوکیں پدریچ ءَ شون دنت کہ تو بلوچ ءُ اے گلزمین تئیگ اِنت۔ اے درآمد ءَ کہ تئی ڈیھ پہ زورانسری گپتگ ، ایشی ءِ بگیر ءَ ترا گھگیری کنگی اِنت ءُ پہ روژنائیں باندات ءَ جھد کنگ ءُ دیمونی دیگی اِنت دانکہ گلیں راج پہ دائمی ایمن ءُ وشھالی ءِ سیمسراں بہ بیت۔
سرمچاریں واجداد!
ترا تئی زرپھازی مراد بات گوں مھروانیں ھمبلاں ، پمیشکا مرچی سرجمیں بلوچستان پہ شما ناز کنت۔ کامریڈ تئی میجر پیرک ءَ گوں ھمگرنچیں کسہ من ءَ سکا دوست بیت ، من ھردیں گوں تئی ھمبلاں دچار کپتگاں گڑا الم من تئی اے کسہ گوش داشتگ۔
کامریڈ ھمے زمانگ ءَ تو زندانی اَت ئِے ، گڑا میتگ ءِ تہ ءَ یک ھاموشی یے ءَ مانشانت۔ پد ءَ وھدے کہ تو چہ زندان ءَ آجو بہ ئے ، گڑا اے ھاموشی پْرش اِیت ءُ نوکیں شھمے سھرا بیت۔
کامریڈ! باریں ترا اے نمدی سر بیت یا ناں ، بلے من چوش زان آں کہ اگاں اے نمدی ترا سر بیت تو یک برے ھیران بہ ئِے کہ باریں اے سر گنوک کے اِنت پہ منی واستا نمدی یے نبشتہ کتگ ئے۔
بلے اے نمدی ءِ گڈی ءَ من ھمے گْوش آں کہ کامریڈ من ءَ پھل کن کہ من پہ ترا کاگدے ءِ سیاہ کنگ ءَ انچو دیر کرتگ۔ چوش کہ اے نمدی ءِ نبشتہ کنگ ءِ مستریں سبب منی زرد ءِ لھڑیں پاھار اَنت ، ءُ اے پاھار مرچی کاگد ءِ باھوٹ کرتگ ءُ پہ ترا نْدر اِش کنگ ءَ آں۔
سنگتاں سلام کن ، گوں بیلاں دائم مجلس ءَ بات ئِے۔
