پہ درور دگنیا ءِ توکا مارا چوشیں بازیں استان گندگ ءَ کئیت کہ آیاں پہ وتی مھکم دارگ ءِ واستا جھد کتگ۔
ھرچ وڑیں سکی ءُ سوری ، جکانسری کش اِتگ دانکہ مئے آیوکیں پدریچ یک روژنائیں باندات ءُ آجوئیں زندمانے ءِ ھدابند بہ بیت۔
دومی نیمگ ءَ ما ھما راجاں چار اِیں کہ آ زوراک ءِ دست ءَ ایردست کنگ بیتگ اَنت ، ءُ ایردستی ءِ ھواری ءَ آیاناں مجگی نادْراہ جوڑ کتگ دانکہ وتی گلامی ءَ آجوئی سرپد بہ بہ اَنت ءُ مئے ھر دانک ءِ پیلو کنگ ءَ پرز۔
بلے! اگاں ھما ایردستیں راجانی راجدپتراں کسے بہ وان اِیت ، گڑا الم ھمے پدر بیت کہ آیاں جھد کتگ ءُ وتی ڈالچاریں توار دیم ءَ برتگ۔
پرچا کہ زورگر ءِ مدام لوٹ ھمے بیتگ کہ ایردستیں راج ءِ چکچینی گیش ءَ چہ گیش کنگ بہ بیت دانکہ ما وتی ھاکمی ءَ پہ مدامی برجم بہ کن اِیں ءُ آیانی ھر چیز مئے پرمان ءِ پابند بہ بیت ، پمیشکا زورگر ءَ مدام وڑ وڑیں زورانسری کرتگ ءُ ایردستیں راج لپاشتگ اَنت دانکہ آیانی توار اچ مئے دیوال ءَ ڈن مہ روت۔
اے راستے ءُ گْوستانک مارا ڈس اِیت کہ ایردستیں راجاں ھر وڑیں زلم ءُ زوراکی دیستگ ءُ آماچ بیتگ اَنت ، بلے آیاں ودار نہ کرتگ کہ دگہ کسے کئیت ءُ مارا چر اے دوزہ ءَ در کنت ، بلکیں آیاں پہ وتی آجو کنگ ءَ جھد کتگ ءُ دیمونی داتگ۔
ھمے رنگ ءَ وتی لبزانک ءِ سر ءَ باز کار کتگ ءُ گدار نبشتگ ، راج سرپدی داتگ دانکہ آ وتی ایردستی ءُ آجوئی ءِ کدر ءُ کیمت ءَ بہ زان اَنت کہ مارا پہ وتی باندات چے کنگی ءُ کجام دیمونی دیگی اَنت داں آیوکیں پدریچ ایمن ءُ وشھال ، آجو ءُ وتی سرڈگار ءِ وتواجہ بہ بیت۔
ھمے رنگ ءَ یک نبشتکارے ءَ ھما چیز نبشتہ کتگ اَنت کہ یک گلامیں چاگردے ءِ لوٹ ءُ گزر اَنت ، ءُ آئی ءَ گلامی مار اِتگ ءُ وتی ھما مارشت نبشتہ ءِ دْروشم ءَ گدار ءُ کسمانک یا کہ شائری ءِ رنگ ءَ دیم ءَ آؤرتگ اَنت۔
ءُ جنگ پرے ھاتر ءَ بندات کرتگ کہ مئے لس مھلوک وتی گلامی ءَ پجا بہ یار اِیت ءُ آئی ءَ چہ ھنڈالاں ولگوج بہ کنت۔ پمیشکا مرچی ھما راج پہ ناز وتی راجدپتر ءِ سر ءَ پھر بند اَنت ءُ ڈیھ ءِ بیرک ءَ برز کن اَنت۔
پہ درور بنگلادیش مئے دیم ءَ اِنت کہ ناشریں پاکستان بنگالی راج ءَ وتی گلام سرپد بیت ءُ گوں آئی ءَ وڑ وڑیں زلم ءُ زوراکی کنت داں پنجاپی ءِ ھاکمی ءُ زورشاھی برجم بہ بیت۔ چوش کہ پاکستان ءِ توکا بنگال ءِ آبادی چہ پنجاپی ءَ گِیش بیتگ ، بلے پد ءَ ھم آیانی زبان لگتمال کتگ ءُ آیاناں ھمے مارشت داتگ کہ شما مئے کچ ءُ کیل ءِ نہ اِت ، بلے بنگالی راج ءَ وتی زبان ءِ سر ءَ پھر بستگ ءُ پہ رکینگ ءَ اچ ڈاکہ یونیورسٹی ءَ روانکے کش اَنت کہ آیانی سر ءَ پاکستان ءِ لشکر تیرگواری کنت ءُ بازیں نودربرے شھید کنت۔
پرچا کہ پاکستان اے ھبر ءَ ھجبر وش نہ بیت
کہ بنگالی یک راجے ءِ دْروشم ءَ دیم ءَ بئیت ءُ وتی جتائیں زبان ءُ پجارے ءِ واھند بہ بیت۔ پمیشکا پاکستان ءِ رستریں لشکر ھمک روچ یک پندلے ساز اِیت داں من بنگالی راج ءَ پہ دائمی ایرجیگ بہ کناں ، بلے بنگالی راج ءِ داتگیں دیمونیانی ھار ءِ دیم ءَ پاکستان ءِ بند پتار گیت ءُ بنگلادیش باج بر بیت۔ وتی تھاریں شپ ءَ پہ دائمی روژناہ کنت ، ءُ مرچی پہ ایمن ءُ آجوئی وتی گلزمین ءِ وتواجہ ءُ واھند۔
اگاں ما وتی گلزمین ءِ سر ءَ چمشانکے بہ دئے اِیں ، گڑا مئیگ ءُ پاکستان ءِ سیادی تھنا گلامی اِنت۔ پرچا کہ بلوچ ءِ زند ترا ھر پڑ ءَ گلامی ءِ سانکلاں بندوک گندگ کئیت ، ءُ اے گلامی روچ پہ روچ تئی راجی ھستمان ءَ وران ءُ دیم ءَ جزگ ءَ اِنت۔ ھر لوگ ویران ، ھر دمگ پرسیگ ، ھر کشکاں آپ ءِ بدل ءَ ھون ءِ ھار ملان اِنت۔
ھر چک وتی پت ءِ ودار ءَ پہ امیتے زندگ ءُ راھچار۔
اے ھبر مرچی ھر بلوچ پسگ ءِ دیم ءَ سھرا اِنت کہ بے پدانکیں ریاست پاکستان ءَ بلوچ ھر نیمگ ءَ وتی زلم ءُ زوراکی ءِ آماچ کتگ۔ ھمک روچ نوکیں پندلے سازگ ءَ اِنت۔ ھترناکیں شور کنگ ءَ اِنت ، مئے مال ءُ مڈی پُل اِتگ اَنت۔
دومی نیمگا لھتیں گپتمان Discourse دیم ءَ آؤرتگ کہ لس مھلوک ھما گپتماناں پیلو کنگ ءَ اِنت ،
بلے کس مارگ ءَ نہ اِنت کہ پاکستان ءَ بلوچ وتی مجگی گلام جوڑ کتگ۔
چوش کہ یک نبشتکارے steve biko اِنت کہ گپے کنت” نوآبادکار ءِ دست ءِ مستریں تپنگ ایردستیں راج ءِ مجگ اِنت “۔ اگاں ما بہ چار اِیں گڑا اے گپ راست اِنت کہ ما مجگی گلام اِیں۔ مئے توکا مارشت ءُ پھمگ نیست۔ سیمی نیمگ ءَ مارا گوں نیکراھی ءَ انچو بندوک کتگ کہ مئے میان ءَ تپاوت آؤرتگ ءُ زگری ءُ مسلمان ءِ پدانک ءَ اوشتارینتگ ، بلے اے گپ آئی دستور ءِ توکا نبشتگ اِنت کہ ھمک نیکراھی ءِ مردم وتی ھدا ءِ بندگی ءَ گوں آزاتی ءَ بہ کنت۔ گڑا ما بہ زان اِیں کہ ایشی ءِ نبشتہ کتگیں دستور (آئین) ھست اِنت ، بلے پیلو بوگ ءَ نہ اِنت۔
چر اے ھبر ءَ ما آشنا بہ بہ اِیں کہ زورگریں پاکستان مئے بگیر ءَ وتی سیاسی پندلاں کارمز کنگ ءَ اِنت ، ھما رپکاں کارمز کنگ ءَ اِنت کہ نام گپتیں پارلیمنٹ پرستاں وتگڑیں سیاست ءِ کمک ءَ مئے ڈیھ ءِ سودا جتگ ءُ وتی کچکولاں پر کنگ ءَ اَنت ، بلے بلوچ راج ءَ را ابیدے تاوان ءَ ھچ وڑیں سیت ءُ نپ نہ رستگ۔ چر اے ھبر ءَ پھک پدر اِنت کہ بلوچ ءِ نام ءَ کے کہ پارلیمنٹ ءَ اتکگ ، آئی ریاست ءِ داتگیں سوگند وارتگ ءُ بلوچ ءِ چکچینی گیش کتگ۔ بلے اے گپ تچک اِنت پاکستان ءِ اسملبی پہ بلوچ ءَ ھچبر مھروان جوڑ نہ بوتگ ءُ ناں کہ بیت ، بلکیں بلوچ ءِ واستا گیش ءَ چہ گیش گپتمان جوڑ کنت۔
چوش کہ اے وتگڑیں پارلیمنٹ ءِ پُجاری ھما چیزانی دیگ ءِ جار ءَ جن اَنت کہ آ بلوچ ءِ جیڑہ نہ اَنت ، بلکیں یک راجے ءِ بنیادی لوٹ آئی آجوئیں سرڈگار اِنت۔
بلے پہ ایردستیں بلوچ ءَ آئی ڈیھ ءَ ھچ نیست ، بس ھر نیمگ ءَ مرگ ، تکانسری ، ترس ءُ بیھار ، آوار جنگ ءُ تیر سپتگیں جون ءَ ابید دگہ ھچ۔۔۔۔۔۔
انچوش کہ یک زانتکارے گْوش اِیت ” زوراک ءِ مستریں سلاہ گلامیں راج ءِ دماگ اِنت کہ آئی ءِ ، جیڑگ ، ھیال ، مارشت ، بودشت ، ھر پندل ءَ سوبین کت کنت ” ءُ
آیاں ولگوج ھم کنت۔ بلے اے گپ پدر اِنت کہ بلوچ مرچی مجگی گلام جوڑ بوتگ۔ ھمک دمگ مرچی اے چیز ءِ گواہ جوڑ اِنت کہ بلوچ راج انچو نزور کنگ بوتگ کہ آئی تلب بس من ءَ یک نوکری یے بہ رس اِیت۔
اگاں بلوچ راج گوں اے کسانیں لوٹ ءُ تلباں ملمہ بوت ، گڑا پہ ستک بہ زانت کہ آ روچ دور نہ اِنت دژمن منی راجی ھستمان ءَ گار ءُ بیگواہ کنت۔ پرچا کہ گلامیں راجاں بستار نیست ، بلکیں آئی بستار گوں راجی گھگیری ءَ ھمگرنچ ءُ آئرا پہ دائمی زندگ کنت۔
پمیشکا پہ ترا ھژدری اِنت کہ تو زلم ءِ ھلاپ ءَ چو کوہ ءَ میلانک ببو ءُ گھگیری بہ کن ، گڑا تئی زندمان ابدمان بیت ءُ راجی ھستمان رک اِیت۔
انچوش کہ بلوچی زبان ءِ نامداریں شائر واجہ انور ساھب ھان گْوش اِیت
چہ بیراں سْرین کمان اِنت ترا سما نیست اِنت
بلوچ ءِ ھون تلان اِنت ترا سما نیست اِنت
