رکست اپ ھواراں سنگت(شیھد پدائی سوالی پنام ء میران)

دومی بھر:

نبشتہ کار: سنگت بلوچ ھان

سے چار روچ ءَ پد سنگت تر ءُ تابے ءَ درکپ اَنت ، گوں سنگتاں ڈیک ور اَنت۔ وھدے سنگت واتر اوتاک ءَ کا اَنت ، گڑا مارا ھال دئے اَنت کہ سنگت ھمے نزیک ءُ گْوران اَنت۔ سلام ءُ دْروت ءِ دیم دیگ ءَ ھوار گْوشتگ اِش کہ ما دو سے روچ ءَ ساسار کن اِیں گڑا الم شمئے دوار ءَ سرے جن اِیں۔
یک ءُ دو روچ ءَ پد چہ سنگر ءَ نشتگیں سنگت ءَ ھال دات کہ دو سنگت دیم پہ اوتاک ءَ پیداک اِنت۔ سنگت پہ وش ءُ سلامتی کہ اوتاک ءَ اتک ءُ سر بوت اَنت ، گوں سنگتانی گندگ ءَ ھوار دل ءَ گرکے جت ءُ چمانی دیم ءَ شادھانی جمبرے ساچان بوت۔ گوں یکے دومی ءَ دست ءُ دروت بوت اِیں ، ھال اھوال کت۔ کندگ ءُ مزاک ، گپ ءُ رپ برجاہ بوت۔ سیاہ چاہ ءِ کیتلی برے اے نیمگ ءُ برے آ نیمگ ءَ ، پرچا کہ گوریچ ءِ نھردگانی توار ماتکوھاں پہ دابے جمبینتگ اَت۔

شپ گوں وتی سبکیں گاماں دیم ءَ جزان اَت ، سنگتاں نان وارت ءُ ما کمیں انگت نشت ءُ مجلس کت۔ چوش کہ سارتی ھمے رنگ اَت ، پمیشکا ھرکس دلمانگ اَت کہ زوت وتی کمبلانی توکا بروت۔ پرچا کہ سردی ءَ گیش نندگ بوگ ءَ نہ اَت ، پرے ھاتر ءَ ھرکس وتی کمبلانی تل ءَ جزگ ءَ اَت۔
گڑا من میران جان ءَ گْوشت کہ تو گوں من بہ یا کہ منی جاگاہ شوک ءُ گوریچ ءِ زور کم اِنت۔ من ءُ میران پاد اتکیں دیم پہ وابجاہ ءِ نیمگ ءَ ، وابجاہ ءَ ما کمیں نشت ءُ مجلس کت۔ راجی جنگ ءُ ناگیگیں جاورانی ھواری ءَ پاکستان ءِ جاورھالانی سر ءَ ھم گپ ءُ رپ کت ، بلے سردی زوراک اَت ءُ مئے دیوان زوت ھلاس بوت۔ گڑا ما یکے دومی ءَ سر ماں واب ءِ کُٹ ءَ چگل دات کہ سھب ءِ سر ءَ مھلہ پاد آھگی اِنت۔

چوش کہ اے منی ءُ میران جان ءِ دومی گندگ اَت ، بلے دومی گندگ ءَ ما انچو نزیک بوت اِیں کہ یکے دومی ءَ چو سالانی سنگت ءِ وڑ ءَ ھوار ءُ یکجاہ بوت اِیں۔ ہمیشکا پمن میران جان ءِ پھمگ انچو گران نہ اَت ، ءُ آ یک مھکمیں توکل ءُ تمردیں راجی جنگولے اَت۔ آ یک بلندیں پگر ءُ لیکہ ءِ واھند ءُ راجپانیں پسگے اَت ، پمیشکا مرچی پہ بلوچ راج ءِ ورناھاں یک چیدگے جوڑ بوتگ ءُ آیانی راھشونی ءَ کنت۔

منی ءُ میران جان ءِ نزیکی ءُ ھمراھی گیش بْوان اَت ، ھال اھوال برجم اَت۔ من کجام وھد ءَ کہ دامگ ءَ شتگ آں ، انچو موبائل ءِ پچ کنگ ءَ ھور میران جان ءِ دْروت اتکگ۔ برے برے ناساڑی ءُ من وتی کلوہ دیم داتگ۔

من لھتیں روچ ءِ واستا دگہ نیمگے ءَ سپرے ءِ چن ءُ لانچ کرتگ اَت ، گڑا سپر ءِ بندات ءَ من ءَ ھال رس اِت کہ میران جان ھم ھمے نیمگ ء اِنت۔ گڑا من گوں وت ءَ سوڑگ کت کہ اے بے باوریں زند ءَ ھچ بروسہ نیست کجام دمک ءُ راہ ءَ وتی ساھگ ءَ اچ من ءَ گستا بہ کنت ، پمیشکا برو سنگت ءَ بہ گند ءُ مئے راہ ھم ھمیش اِنت۔ ما وتی سپر بنگیج کت، مزنیں پندے ءِ برگ ءَ پد شپ ءَ سنگتانی گْور ءَ سر بوت اِیں۔ گوں سنگتاں دست ءُ دْورت بوت اِیں ، نان ءُ چاہ وارت۔ کسانکیں ساھتے ءَ پد میران جان ءَ سنگتے توار جت کہ ” سنگتاں دم برتگ دْراجیں سپرے ءَ بوتگ اَنت ، پمیشکا سنگتاں وابجاہ ءَ بر اِت کہ وپس اَنت “۔ گوں میران جان ءِ توار ءَ ھوار سنگتے پاد اتک ءُ منی ھمرائیں سنگتاناں پہ وابجاہ ءِ برگ ءَ ساڑی بوت۔ من کہ سنگت سر پر ءَ دیست اَنت ، گڑا من ھم پہ پاد آھگ ءَ گیگ بوت آں کہ سنگتانی ھمراھی ءَ روان گوں ، بلے میران جان ءَ منی دست گپت ءُ کندگ ، کندگ ءَ گْوشت ئے” تو کج ءَ روئے؟ منی ءُ تئی مجلس ھست اِنت ، بہ رویں من ءُ تو دگہ نیمگے ءَ وتی مجلس ءَ کن اِیں گڑا پد ءَ وپس اِیں “۔
من کند اِت ءُ گُوشت، مرچی من ءَ واب ءَ گپتگ ، ” گْوشی ناں! وتی مجلس ءَ کن اِیں ” ، پمیشکا من میران جان ءِ ھبر پروشت نہ کت ءُ گْوشت شر بریں وتی مجلس ءَ کن اِیں۔ چوش کہ میران جان ءَ چاہ ءِ سک شوک اَت ، گونڈوکیں ترماس ءَ را ھر وھد ءَ چاہ مان اَت۔ ءُ شیرچاہ ءِ سک ءَ۔۔۔۔۔۔ھاھاھاھاھا۔

میران ءَ وتی ترماس زرت ءُ ما جھلا بوت اِیں پہ وتی وابجاہ ءَ ، مئے مجلس بندات بوت۔ ماھکانیں شپ ءَ میران جان ءِ سیاہ چاہ ءُ منی سگریٹ ، سما نہ کپت کہ شپ کج ءَ شتگ ءُ اوشتاتگ۔ وھدے کہ منی چم موبائل ءِ گڑیال ءَ کپت اَنت ، چاراں دوازدہ بج اِنت۔ من گوں بچکندگے ءَ میران جان ءَ گوشت ، نوں مجلس بس اِنت کہ شپ شتگ۔ میران ءَ موبائل ءِ گڑیال چار اِت ،گڑا پہ بچکندگ گْوشت ئے ” مرچی شپ تچگ ءَ اِنت ، انگت شری ءَ مئے مجلس نہ بوتگ ءُ شپ شت “۔ پاد اتک ءُ ترماس کش ءَ ایرے کرت، ما دوھیں وتی وتی وابجاہ ءَ تچک بوت اِیں پہ نگرھیں سھب ءِ امیت ءَ۔۔۔۔۔۔

روان اِنت۔۔۔۔۔