بہ یا ما بلوچ بہ اِیں نبشتہ کار : آزار بلوچ

تھاریں کوٹیانی تہ ءَ ھر وھد ھما مردم بند بہ اَنت کہ پہ وتی باندات ءَ جیڑ اَنت۔ پہ روژنائیں آکبت ءُ آیوکیں پدریچ ءِ ھاتر ءَ جھد کن اَنت۔ ھما وھد ءَ یک راجے یک مشت بیت کہ آ راج ءِ توکا اِلمی سما ءُ سسا بیت ، ءُ راجی جھد ءَ ھر وھد ءَ ورناہ دیم ءَ کار اَنت ءُ اے گْرانیں بار ءَ وتی کوپگاں زور اَنت۔

مرچی دگنیا زانت کہ مئے راجی جز کج ءَ شتگ ءُ سر اِنت۔ پرچا کہ بلوچ ءِ جھد ءَ تانسریں دگنیا اے پیشداشتگ کہ بلوچ یک آجوئیں راجے ءُ آئی وتی یک جتائیں پجارے ھست۔ اے گپ ءَ دگنیا جوانی ءَ سرپد ءُ زانت کہ بلوچاں زلم ءُ زوراکیانی دیمپانی ءَ مزن مزنیں لشکرانی نام ءُ توار گار کتگ ءُ انگت ھم کنت۔

بلوچ ءِ اے جنگ یک مھکمیں جنگے ءُ اِیشی ءِ توکا دوتل دوپوستیں مردم ھوار ءُ دائمی ئیں ھمراہ بوت نہ کن اَنت ، بلکیں اے راجی جھد ءَ ھما جھدکار ھوار ءُ دائمی ھمگام بہ اَنت کہ آئی ءَ را گوں ماتیں گلزمین ءَ بے کساس مھر اِنت۔ پرچا کہ ماتیں گلزمین مرگ ءَ پد ھمے شیدائیں سراں وتی امبازاں زور اِیت ءُ دلبند ءَ جاگاہ دنت۔ ھردیں کہ ماتیں گلزمین ءِ ھاتر ءَ ، وتی ایردستیں راج ءِ آجوئیں باندات ءِ ھاتر ءَ یلیں ورناہ کہ وتی ساہ ءُ سراں نْدر کن اَنت ، گڑا دیمونی پہ راج ءِ آیوکیں پدریچ ءَ گوستانکے بیت ءُ مدام ھمے درونت ءَ شکسا اِیت کہ راج گوں دیمونیاں ایمن ، وشھال ، آسودگ ءُ آجو بہ اَنت۔

اے راستے کہ ھر کس ءَ وتی ساہ دوست اِنت ، ءُ ھر یکے ءِ واھگ ھمیش اِنت کہ من وژدلیں زندے ءِ ھدابند بہ باں ، بلے گلام ءَ را وژدلیں زند نہ بیت ءُ گلامی دائم ءَ گلامی اِنت۔ بلکیں وژدلیں زند ءِ ھدابند ھما راج اَنت کہ آیاں اے دیمونی ءِ گْوستانک گوں وتی ھون ءِ ترمپاں نبشتگ ، پمیشکا مرچی وشھال ، ایمن ءُ آجوئی ءِ کلگ ءَ پہ مجتی شات ءُ گل اَنت۔ اگاں ناں گلامیں زند ءَ پہ تو ھچ پش نہ کپ اِیت کہ تو وت ءَ آئی ءِ واھند بہ گْوش ئے ، بلکیں تئی زندگی ھم زوراک ءِ پیسلہ ءُ پرمان ءِ پادبند بیت۔ گڑا بہ جیڑ کہ آجوئی چے یے ءُ من ءَ پہ آئی موکگ ءَ چے کنگی اِنت؟

پمیشکا مئے اولی جھد ھمیش بہ بیت کہ بہ یا ما بلوچ بہ اِیں ءُ چر اے میر ءُ نواب ، متبر ءُ میرزئی ءَ درکپ اِیں کہ اِیشاں مارا راجی بستار ءَ ھچ کٹ ءُ نپ نہ داتگ ناں کہ دئے اَنت ، بلکیں مارا اچ وتیگاں گستا ءُ گوں زوراک ءِ ھم پتی ءَ ایردست کتگ۔
اگاں ما بلوچ بوگ ءَ سوبین بوت اِیں ، گڑا پہ جزم گْوش آں کہ وتی گلزمین ءِ وتواجہ ءُ واھند بہ اِیں۔
بلے!
اے گلامی ءِ نوبت ءَ راجی جز ءِ مھکم کنگ ءُ دیم ءَ جزینگ ھر بلوچ پسگ ءِ راجی ڈبہ ءُ زمہ واری اِنت دانکہ بدواہ پروش بہ وارت ءُ سوب بلوچ ءِ گاماں بہ چک اِیت ، پمیشکا یک مشت ءُ ھمدستی ءَ اے جھد ءِ دیم ءَ برگ مئے راجی پرز ءُ زندمان ءِ اولی ءُ گڈی مکسد ءُ لیکہ بہ بیت۔
بلوچ آجو ءُ بلوچستان مدام سرسبز بات۔